The Community’s chances of moving beyond the narrow limits of the present ‘Europe des patries’ 
depend crucially on the emergence of a ‘Europe des partis’, in which the political forces that matter at the national level are bound together by the need to fight for power at the Community level.
David Marquand (1978)
Όταν τα έγραφε αυτά ο Marquand οι ευρωεκλογές του 1979 είχαν αγχώσει πολύ κόσμο στην Γηραιά Ήπειρο. Η απευθείας εκλογή ήταν η μεγάλη ελπίδα να λήξει η Ευρώπη των κομμάτων και να μετατραπεί σε Ευρώπη των λαών. Κοιτώντας τα ποσοστά αποχής στις ευρωεκλογές μου δημιουργούνται όμως αρκετά ερωτηματικά. Ακόμα και χώρες με παραδοσιακά ψηλά ποσοστά στις εθνικές εκλογές όπως Σουηδία, Αγγλία ή Γερμανία, εδώ είναι πολύ χαμηλά.
Η Ελλάδα είναι μεν πιο ψηλά από όλες αυτές τις χώρες που βλέπουμε στον πίνακα αλλά έχει σταθερά πτωτική πορεία η προσέλευση. Είναι η μόνη χώρα στην οποία μια φορά η συμμετοχή στις Ευρωεκλογές ξεπέρασε (μόλις 0.2% βέβαια) αυτή στις προηγούμενες εθνικές εκλογές.
Θα σκεφτόταν κανείς ότι δεν έχει σημασία αφού ακόμα και η Γερμανία δείχνει λιγότερο ενδιαφέρον από εμάς για τις ευρωεκλογές. Βέβαια κάθε χώρα έχει την δική της ιστορία σχετικά με τον θεσμό. Στο Λουξεμβούργο για παράδειγμα ήταν πάντα υποχρεωτική ψήφος. Στην Ολλανδία για παράδειγμα το 2004 ανέβηκε ξαφνικά 10% η συμμετοχή λόγω αυξημένου ενδιαφέροντος από την κατάσταση στις προηγούμενες και υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από τα ΜΜΕ.
While Europhiles are likely to be worried by news focussing on apathy and EU-resistance, this coverage is still both potentially more mobilizing and more democratic than either a uniform pro-European coverage or a complete neglect of a cornerstone of democracy, namely elections.
Campaigning in Europe – Campaigning for Europe των Michaela Maier και Jens Tenscher
Κάνει καλό στην Ευρώπη να ασχολούμαστε μαζί της.
