Όπως με τα τραγούδια, οι ταινίες συχνά κρίνονται στα πρώτα λεπτά τους. Ο Κιάνου Ριβς στον κλασσικό του ρόλο “δεν είμαι σίγουρος που είμαι και έχω να πλυθώ κάτι μέρες”, σκηνοθεσία και φωτογραφία ξεκάθαρα indy. Ατάκες από αυτές που μπορεί να δεις να τις ρίχνουν στο Facebook σε λίγο. Κουλτουριάρικες στάσεις του φακού.
…και συνεχίζει σαν να είναι έργο τελειόφοιτου σε σχολή κινηματογράφου. Άστοχες βόλτες στην πόλη, ασυνήθιστη (χωρίς λόγο) επιλογή κάδρου. Ο σκηνοθέτης δεν έχει σκεφτεί από πριν που θα πρέπει να αλλάξει πλάνο στο μοντάζ και που να αφήσει την κάμερα ακίνητη.
Σαν να μην ήταν αρκετά άσχημα τα πράγματα, ο χαρακτήρας του Ριβς για κάποιο λόγο κλέβει μια κάμερα. Οπότε μας πρήζει και με τα ανόητα ερασιτεχνικά του πλάνα καθώς παρακολουθεί τα σκιουράκια στο πάρκο. Όσοι νομίζατε ότι είχε πιάσει πάτο στην προηγούμενη ταινία του, ξανασκεφτείτε το!