Το 1980 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο ΙΚΑΡΟΣ το βιβλίο «Γράμματα στην Άννα» που περιλαμβάνει ερωτικά γράμματα του Άγγελου Σικελιανού στην Άννα Καραμάνη-Σικελιανού.
Η δεύτερη μεγάλη αγαπημένη του Ποιητή αναφέρει στον πρόλογο:
«Πολλά, πάρα πολλά χρόνια στερήθηκα αυτά τα γράμματα, γιατί όταν τ’ άγγιζα, είτε της αγάπης ήτανε τα λόγια είτε πονεμένα, με καίγανε σαν αναμμένα κάρβουνα. Κάλλιο να μένανε εκεί στα κατάβαθα φυλαγμένα και μόνο η μνήμη μου να διαλέγει τα πιο τρυφερά, τα πιο καυτερά, πότε να με φωτίζουν και πότε να με παρηγορούν.
Τρελές σκέψεις, τραγικοί δισταγμοί, η ωριμότητά μου και η δύσκολη ζωή μου πολεμήσανε για την τύχη τους. Να την πάρω μαζί μου αυτή τη μυστική περιουσία ή να την αφήσω για πατήματα και σ’ άλλους, να βρούνε το δρόμο το χαμένο; Θα δεχτούν οι άνθρωποι να φτερουγίσουν μαζί τους ή θα προτιμήσουν τον πεζόδρομο;…»
«Πνοή μου, σκέπη μου,
Μόνο θεϊκό κι ατράνταχτο θεμέλιο της ζωής μου!
Κάτω απ’ τα παράθυρά Σου περιμένω, όπως τ’ αηδόνι που σωπαίνει το χειμώνα, μα στα βάθη της σιωπής του κλώθει μια άνοιξη που δεν θα τελειώσει, ά όχι , δεν θα τελειώσει, αγάπη μου, ούτε με το θάνατο, τον Ερχομό σου!
Ώ πνοή μου, πνοή μου, εδίψασα, εδίψασα την Αιωνιότητα που με κερνά η θωριά Σου και η αναπνοή Σου, την εδίψασαν τα μάτια μου, το στήθος μου, η αφή μου, όλες οι φλέβες μου, όλα τα μέλη, την εδίψασα και τη διψώ και την ζητώ, ά πως τη ζητώ!
Ά να ριχτώ στον κόρφο Σου που αστράφτει, πως αστράφτει στη ψυχή μου, ά να ριχτώ στα πόδια Σου, να τα σκεπάσω με τα φιλιά, ά να Σε σκεπάσω ατέλειωτα κι ακέρια με φιλιά, όλα τα φιλιά, από την κορφή ως τα νύχια, κι απ’ τα νύχια ως την κορφή !
Πνοή μου, πνοή μου, πνοή μου!
Ακροστεφάνωμα όλης μου της ζωής,
Η Πίστη μου κι η Δόξα μου κι η Απαντοχή μου!
Άννα μου, Είναι του είναι μου, Εσύ η προγενέθλια αποκάλυψη του Θεού βαθιά μου, ο κρυφός Λόγος της ζωής μου, η μεταθανάτια χαρά μου!
Βωμέ ολόκληρης της ζωής μου,
Άσβηστε βωμέ του νού μου, της καρδιάς μου, του αίματος μου, γονατίζω εμπρός Σου μέρα – νύχτα και Σου δέομαι: «Την υγειά Σου, Αγάπη, Αγάπη μου» στην πλάσην όλη δεν υπάρχει άλλο αγαθό την ώρ’ αυτή!
Λατρεία μου, πύρινη, θεϊκή μου Αγάπη!
Ταίρι μου, ταίρι μου προαιώνια μοιραμένο στην ψυχή μου και στη σάρκα μου και στο μυαλό μου, η καρδιά μου καίγεται μέσα μου και ωσά σπυρί λιβάνι όλη η Άνοιξη στα βάθη της για Σε!
Άννα φωτιά μου, Σου ‘ ταξα τη ζωή γεμάτη Θεό και πύρινο το Θάνατο! Κι αν αναπνέω ακόμα, αναπνέω για να σ’ τα δώσω!
Σ’ αγαπώ και καίω, καίω και Σ’ αγαπώ !
Κι Άννα, αν θα ζήσω, ξέρεις πως θα ζήσω μονάχα γιατί το ζήτησες Εσύ!
Ο Εσταυρωμένος Σου!»
