Οι τίτλοι στην αρχή της ταινίας με την ίδια γραμματοσειρά όπως πάντα. Το στυλ όπως και οι άλλες ταινίες του σκηνοθέτη σε Παρίσι και Ιταλία. Φαρσοκωμωδία καταστάσεων με πολλές μικρές ανθρώπινες ιστορίες που δένονται μεταξύ τους με αστείο τρόπο. Μόνο που αυτή την φορά αντί για την Fontana di trevi, αρχίζει στην πλατεία Συντάγματος.
Όχι βέβαια, δεν ξέρω για καμία τέτοια ταινία. Πλάκα κάνω. Βέβαια, θα ταίριαζε απόλυτα με το νέο υπουργείο Τουρισμού μας να το προσπαθήσει. Θα ήταν εκπληκτική προώθηση της χώρας στο εξωτερικό.
Αλλά τι ακριβώς θα διάλεγε να δείξει; Σε ποιους χαρακτήρες της ελληνικής πραγματικότητας θα εστίαζε;
Τέτοια σκεφτόμουν καθώς έβλεπα το “To Rome with Love”. Μερικές από τις ιταλικές καρικατούρες μας ταιριάζουν ήδη γάντι. Αλλά βέβαια ο Γούντι Άλλεν θα έπρεπε να προστατευτεί από:
1. Οποιαδήποτε αναφορά σε δημόσιους υπάλληλους.
2. Να μην θίξει την εκκλησία.
3. ΟΚ πολιτικά, αλλά μην το κάνει πολύ συγκεκριμένο.
4. Οποιοδήποτε εθνικό μας σύμβολο ή αναφορά στο παρελθόν.
Και βέβαια ακόμα και ένας ανόητος blogger σε ιστολόγιο με τίτλο που μοιάζει υπερβολικά με γνωστό περιοδικό σινεκριτικής θα έχει έτοιμη την φασαρία αν τολμήσει κανείς να του πει οτιδήποτε αρνητικό. Με υπεράσπιση την “ελευθερία του λόγου” πάντα…