Αν είσαι αυτοκαταστροφική κάνε σχέση. Με την έξτρα βοήθεια άλλου ατόμου θα τα καταφέρεις ακόμα καλύτερα. Μπορεί να καταστρέψεις και τον άλλον αλλά δεν θα ικανοποιηθείς που είσαι η πιο αυτοκαταστροφική και ούτε αυτό δεν θα σε χαροποιήσει. Σέβομαι απόλυτα όσα ζευγάρια αποφασίζουν ότι δεν θέλουν παιδιά. Απλά καλό είναι να το αποφασίζεις πριν τα κάνεις.
“Να κάνω παιδί μετά τα σαράντα;”
Όχι βέβαια! Φτάνουν 40 παιδιά, τρελή είσαι;
Τα προβλήματα αρχίζουν βέβαια από την ανατροφή τους. Η μισή δουλειά στην ανατροφή κοριτσιού έγκειται στην εύρεση της βούρτσας μαλλιών της. “Μία χαρά μου φτάνουν 6 ώρες ύπνου μπαμπά!” επιμένει καθώς βάζει δύο μεγάλες κουταλιές αλάτι στα δημητριακά. Είχε μείνει ως αργά κάνοντας βασικά τίποτα στο δωμάτιό της και το πρωί σηκώθηκε πρώτη κάνοντας παρεμφερές τίποτα μισή ώρα. Και τώρα την έπιασε και το άγχος μην παχαίνουν τα δημητριακά και με ρωτάει για το μεσημεριανό που θα ετοιμάσω:
“Μπαμπά τι ποσοστό από το κεφτεδάκι που θα φτιάξεις είναι κρέας;”
-Ξέρω γω, περίπου 85% μάλλον
“Δηλαδή έχει 15% Δάκη;”
Δεν ήξερα ότι ήξερε καν τον γελοίο αυτόν τραγουδιστή. Στο YouTube θα το είδε χθες που δεν κοιμόταν. Οπότε τώρα άργησε. Και νυστάζει. Και με αυτό που έφαγε για πρωινό μάλλον θα την πειράξει στο στομάχι.
Δεν είναι κακό να ξυπνάς από μια δυνατή κλανιά. Αν και ήταν δική σου κλανιά. Κακό είναι αν είσαι στη μέση παρουσίασης στην τάξη. Της δικιάς σου παρουσίασης. Και αν η κλανιά είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο της παρουσίασης γιατί νύσταζες και επαναλαμβανόσουν. Παρά την μισή ώρα στο δωμάτιο με ρωτάει πριν φύγει:
“Μπαμπά, είναι εντάξει αυτό που φοράω;”
-Αγάπη μου, ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορεί άντρας να απαντήσει αυτήν την ερώτηση.
“Έλα πες.”
-Καλά, προσωπικά μου αρέσει περισσότερο από το ολόμαυρο look εκείνο το φορεματάκι με τα λουλούδια .
“Σαν Χαβανέζικο είναι.”
-Ε, μια χαρά είναι η Χαβάη.
“Τι λες ρε μπαμπά, ξέρεις πόσοι Χαβανέζοι πέθαναν για να το φτιάξουν;”
O Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν έχει κόρη. Δεν έχει καν παιδιά. Αλλά ως Νομπελίστας (κάποτε, εικάζω) συγγραφέας και ποιητής έχει την μοναδική ικανότητα να μπαίνει στο πετσί κάθε αδικοχαμένου Χαβανέζου που γδάρθηκε για να φτιαχτούν πουκάμισα και φορέματα.