Πως ακριβώς ορίζεις τη ζωή που έζησες;
Με τα χρόνια; Με την πραγματική σου ηλικία;
Μήπως σε περιόδους; Τα παιδικά σου χρόνια, η εφηβεία, τα νιάτα, τα δεύτερα νιάτα;
Μήπως σε καλοκαίρια; Σε αυτά τα καλοκαίρια που όταν τα σκέφτεσαι αφαιρείσαι και νοσταλγείς μελαγχολικός;
Μήπως σε νύχτες; Στα αμαρτωλά σου ξενύχτια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες;
Ή μήπως σε στιγμές; Στις στιγμές-στίγματα που θα θυμάσαι με κάθε λεπτομέρεια μέχρι τη τελευταία σου στιγμή;
Εσύ πόσες στιγμές έζησες;
Μήπως την μετράς σε αποστάσεις;
Στα βήματα που περπάτησες, στις ξέγνοιαστες βόλτες σου;
Στις βουτιές σου στα θολά και άγνωστα νερά;
Στα χιλιόμετρα, που έχεις διανύσει, με τα πόδια, με τα τρένα, με αεροπλάνα, με το νου;
Εσύ πόσα μέτρα διέσχισες;
Μήπως μετράς τη ζωή σου σε καρδιές;
Στις καρδιές που έκλεψες; Σε αυτές που κέρδισες; Σε αυτές που πλήγωσες;
Σε αυτές που έχουν ένα κομμάτι με το όνομά σου επάνω;
Σε αυτές που για λίγο κράτησες και μετά τις άφησες να φύγουν;
Σε αυτές που συγχρόνισες τον χτύπο τους με τον δικό σου;
Εσύ πόσες καρδιές κέρδισες;
Η οικογένεια σου, αυτή που βρήκες έτοιμη κι αυτή που φτιάχνεις εσύ,
οι φίλοι σου, ο καλύτερος σου φίλος,
οι έρωτες σου, ο μεγαλύτερος σου έρωτας,
οι άνθρωποι σου, ο πιο κοντινός σου άνθρωπος,
τα ταξίδια σου, το πιο μακρινό σου ταξίδι,
οι εμπειρίες σου, η πιο συγκλονιστική σου εμπειρία,
ακόμα κι αυτές που δεν έζησες, αλλά θα θελες να είχες ζήσει,
η εμπειρία γενικά,
η εξέλιξή σου,
οι τίτλοι του τέλους,
ο θάνατος
και η ζωή που έζησες…
