Ακούω μουσική από μικρό παιδί, πολλά πράγματα και διαφορετικά. Και νοιώθω όμορφα που έχω ακούσματα σε όλα τα είδη, σε πολλές δεκαετίες, από Ελλάδα και Εξωτερικό. Η προτίμησή μου βέβαια είναι η ροκ, αυτό είναι γνωστό σε όλους, γιατί περιοδικά, εφημερίδες και παπαρατσι με κυνηγούν. Έχω μια μικρή συλλογή από βινύλια, CD και βιβλία, που ελπίζω να αποτελέσουν τη μαγιά για μια σωστή μουσική διαπαιδαγώγηση της κόρης μου.
Σωστή, είπα; Λάθος έκφραση. Το «σωστό» θα το αποφασίσει εκείνη ποιο θα είναι. Αυτό που ευελπιστώ είναι να μάθει όσο καλύτερα γίνεται ποιος είναι ο πατέρας της. Και μέσα από τα μουσικά μου ακούσματα νομίζω ότι θα βοηθηθεί αρκετά προς αυτή την κατεύθυνση. Ήδη η μικρή σιγοτραγουδά «Μπιμα, μπιμα» κατά το «BΕ ΜΥ little rock & Roll queen» που της τραγουδούσα για δεκάδες βράδια πριν κοιμηθεί.
Επειδή όμως πάντα υπάρχει η περίπτωση να μην ενδιαφερθεί να εξερευνήσει ενδελεχώς τα δικά μου κολλήματα, αποφάσισα να καταγράψω μια μικρή λίστα με τα τραγούδια που πρέπει οπωσδήποτε να ακούσει – ακόμα και αν δε γουστάρει το ροκ- για ιστορικούς λόγους. Όσο και αν ακούγεται εντελώς κλισέ αυτή η λίστα περιέχει τα 10 + 1 τραγούδια που αγαπώ περισσότερο, έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην ζωή μου, με συντρόφεψαν σε εκατοντάδες καλές και κακές στιγμές και πιστεύω απολύτως υποκειμενικά βέβαια, ότι είναι τα κορυφαία της ροκ. Till now. Αντικειμενικά, όντως ανήκουν στα κορυφαία, αλλά η επιλογή αυτών και μόνο, είναι υποκειμενική. Σας τα παραθέτω με αλφαβητική σειρά – και με σχόλιο/παραλήρημα σε καθένα από αυτά. Έτσι θα τα δώσω και στην κόρη μου.
Creep – Radiohead
Όταν πρωτάκουσα αυτό το τραγούδι ήμουν φοιτητής και έτυχε να δω το video clip στο MTV. Θυμάμαι ότι μου είχε κοπεί η αναπνοή καθώς ήταν τόσο διαφορετικό, τόσο δυνατό που χτυπούσαν τα μηνίγγια μου. Θα έβαζα και το “No Surprises” στη λίστα, αλλά είπα να βάλω ένα κομμάτι από κάθε μπάντα.
Jumping Jack Flash – The Rolling Stones
Ο πραγματικός ηγέτης των Stones, ο Keith Richards, ο αγαπημένος Kiff, μεγαλουργεί σε ένα τραγούδι που θα ακούγεται μέχρι το τέλος του κόσμου. Γιατί ο κόσμος μας, in fact it’s a gas.
Like a Rolling Stone – Bob Dylan
Η απαρχή του Rock & Roll. Εν αρχή ο Dylan έγραψε αυτό το τραγούδι. Δεν το άκουσες, δεν υπάρχεις. Τρεις γενιές μετά, ακούμε μπαντες, που επηρεαστήκαν από μουσικούς, που πρωτάκουσαν τότε αυτό το τραγούδι.
New Dawn Fades – Joy Division
Στα 40 μου το εκτίμησα περισσότερο. Είναι μια αποστομωτική απεικόνιση των δύο πλευρών της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου, όπως το έβλεπε βέβαια ένας μετέπειτα αυτόχειρας. Έχει επηρεάσει εκατοντάδες μπάντες. Εκπληκτική η διασκευή του Mοby και ευφυής η επιλογή αυτής από τον Michael Mann στο HEAT, στην σκηνή που συναντιόνται ο DeNiro με τον Pacino. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος…
Smoke on the Water – Deep Purple
Όποιος πιτσιρίκος αγόραζε κιθάρα στις μέρες μου back in early ’80s, προσπαθούσε να μάθει αυτό το riff. Ένα ατόφιο ροκ τραγούδι που όποιος το άκουγε γινόταν ροκάς. Και μόνο αυτό.
Smells Like Teen Spirit – Nirvana
Όλη η απογοήτευση, όλη η τσαντίλα, όλη η βρωμιά, όλο το γρέζι, των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ’90, μέσα από ένα τραγούδι που τρέλανε όλο τον κόσμο όταν πρωτοβγήκε. Η αιώνια, χωρίς σκοπό, εφηβεία.
Stairway to heaven – Led Zeppelin
Αν δεν έχεις ψαχουλέψει αυτή τη σκάλα, αν δεν έχεις χαθεί στο δάσος με μόνο σκοπό να ακούσεις το γέλιο του Δρυίδη, αν δεν έχεις γονατίσει από το κλάμα της Telecaster του Page, πώς θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος; To be a rock and not to roll?
The River – Bruce Springsteen
Ο,τι πιο λυρικό, μελωδικό, απαισιόδοξο έχει ποτέ γραφεί για την «χαμένη» αμερικανική (και όχι μόνο) νεολαία, για τα όνειρα που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Πάντα θα υπάρχει το ποτάμι για να μας εξαγνίσει. Το λέει το Αφεντικό.
Wish You Were Here – Pink Floyd
Ένα ροκ ποίημα για τις αναμνήσεις και τα αδιέξοδα. Ένα αριστούργημα απλότητας που περιγράφει μοναδικά την έλλειψη αγαπημένων προσώπων. Είχα την τύχη να το ακούσω στο ΟΑΚΑ το 1988, όχι από τον Waters, αλλά who cares. Καλός ήταν και ο David.
When the Music is Over – The Doors
Το πρώτο οικολογικό ουρλιαχτό – κυριολεκτικά – στην ιστορία της ροκ. Τα πλήκτρα, τα τύμπανα, η κιθάρα, η φωνή της μεγάλης τετράδας από το Venich Beach, μας έλεγε από τότε ότι τον πλανήτη τον έχουμε ξεσκίσει κανονικά…
Yesterday – The Beatles
To καλύτερο κατ ‘εμέ τραγούδι των Beatles το έγραψε ο Paul και είναι αυτή η μοναδική μπαλάντα που έχει διασκευαστεί χιλιάδες φορές και αποδοθεί με τους πιο πιθανούς και απίθανους τρόπους. Εμβληματικό, πραγματικά.
Το τελευταίο, το Yesterday, το έχω επίσης, τραγουδήσει στην μικρή ενώ την τάιζα με το μπιμπερό, όταν ήταν πολύ μικρούλα και με κοίταζε με τα μάτια της, όχι για να μου πει τι ωραία τραγουδάω, αλλά για να μου επιβεβαιώσει το μεγαλείο της μελωδίας. Βέβαια ωραία το τραγουδάω γιατί αλλιώς πώς θα το καταλάβαινε; Αnyway.
Μικρή μου κορούλα, άκου αυτά και πιστεύω ότι αφενός μεν θα καταλάβεις καλύτερα το τρελοκομείο τον πατέρα σου, αφετέρου δε, θα διαπιστώσεις το μεγαλείο του Rock & Roll. Και να κυλάς πάντα, να πηγαίνεις παρακάτω να ξεπερνάς τα εμπόδια like a rolling stone, γιατί «πέτρα που κυλά, δε χορταριάζει».
Καλή ακρόαση.
ΥΓ. Από Hendrix και Bowie αδυνατώ να επιλέξω. Ξεκίνα και βυθίσου στο μεγαλείο τους.
O The Boss γράφει για το brightsideofmom.gr
