Φτιάχνω σκηνικό! Το ΄χετε;
Το δωμάτιο σκοτεινό. Ένας θάλαμος με απωθημένα.
Παγωμένος αέρας προκαλεί ανατριχήλα. Οι αναμνήσεις που παγώνουν την καρδιά.
Τα λάθη που δεν έχουμε αποδεχτεί και μας στοιχειώνουν.
Τα δοκάρια τρίζουν : ο φόβος.Ένας λύκος ουρλιάζει :το παρελθόν.
Το παράκανα νομίζετε; Συνεχίζω λίγο ακόμα…
Η πόρτα χτυπάει. Εσύ καθισμένος στη μέση του δωματίου έχεις σκύψει και έχεις κλεισει τα αυτιά σου. Να μην ακούς.
Τα μάτια σου. Να μη βλέπεις. Σκιές στον τοίχο σε τρομάζουν.
Είναι τα απωθημένα που έθαψες μέσα σου και έγιναν φαντάσματα.
Ανίκανα να πάρουν χρώμα, έγιναν σκιές. Mind games.
Καλά το πάω;
Τα απωθημένα και οι υποθέσεις που από εγωισμό κυρίως αρνούμαστε να κλείσουμε, μας ενοχλούν κάτι βράδια χωρίς φως.
Από αδυναμία; Χαμηλή αυτοεκτίμηση; Τσαλαπατημενο εγωισμό; Who knows! Άβυσσος το μυαλο του ανθρώπου.
Αυτή η επιμονή μας να αυτομαστιγωνόμαστε και να βάζουμε τρικλοποδιές στον εαυτό μας κάποιες φορές δεν έχει τέλος.
Είναι και αυτά τα λάθη που αρνούμαστε να αποδεχτούμε. Το έχω πει πολλές φορές αλλά ποιός με ακούει; Ούτε και εγώ η ιδια.
Έτσι δε μάθαμε όμως; Για μπειτε στη σειρά και ας σηκώσει το χέρι του όποιος έκανε ζημιά μικρός και του είπαν οι γονείς του ” Δεν πειράζει παιδί μου, συμβαίνουν αυτά, να προσέχεις την επόμενη φορά”.
Όταν, λοιπόν, πλέον ενηλικιωνόμαστε, το συνεχίζουμε. Κάθε λάθος που κάνουμε αποδοκιμάζεται -από εμάς- και αυτοτιμωρούμαστε.
Κλείνει παρένθεση.
Τα λάθη και τα απωθημένα αποτελούν τα άλυτα ζητήματα της ζωής μας.
Και το χειρότερο όλων ειναι ο στρουθοκαμηλισμός που μας δέρνει. Με το να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο -μη σκιάζεστε, λέμε τώρα- τα άλυτα θέματα διαιωνίζονται για να βρεθούν μπροστά μας τη στιγμή που σηκώνουμε το κεφάλι να πάρουμε ανάσα και τσουπ να μας βουτήξουν από το λαιμό και να μας το χώσουν πάλι μέσα! Να πάθουμε ασφυξία και να πιστέυουμε ότι δεν υπάρχουν και αυτά να σουλατσάρουν ελεύθερα γύρω από το κεφάλι και τη ζωή μας.
Το στρουθοκαμηλίζειν εστί φιλοσοφείν; Χμμμ! Η αναπαράσταση της ιστορίας του Σίσυφου, στις οθόνες της δικής μας ζωής!
Α!και δε σας είπα και το άλλο! Καλά να έχουμε τα θέματα μας και τα κολήματα μας. Προσωπικά ζητήματα συζήτηση κομμένη!
Οι άλλοι γύρω μας τι μας φταίνε; Γιατί να τους παίρνουν τα σκάγια;
Μην απαντάτε…Υπάρχει και άλλο. Γιατί να βρίσκουμε υγιείς ψυχολογικά ανθρώπους και να τους ταλαιπωρούμε με τα δικά μας άλυτα θέματα;
Έχω μια πρόταση : Ταβανοσκόπηση ονομάζεται.Όσο καιρό πάρει κλειδωμένοι μέσα και να κοιτάζουμε το ταβάνι. Ω!Ναι πολύ σοβαρά μιλάω. Μέχρι οι σκιές να γίνουν ένα με το σκοτάδι.
Κανείς δε φταίει να πληρώνει τα σπασμένα τα δικά μας και όσων πέρασαν από τη ζωή μας.
Γιατί να τους κάνουμε άνω κάτω επειδή κάποιος στο παρελθόν μας απάτησε, κορόιδεψε, πλήγωσε, εξαπάτησε ή έρχεται στη ζωή μας όποτε του γουστάρει ξύνοντας να ανοίξει έναν κύκλο που έκλεισε.
Σταματήστε όλες εσείς να θεωρείτε όλους τους άνδρες μαλάκες επειδή κάποιος σας φέρθηκε άνανδρα. Σταματήστε όλοι εσείς επειδή μια γυναίκα σας παράτησε να κολάτε, γραμματόσημο γαρ, και να την πληρώνει όποια επόμενη κοπέλα βρεθεί στο δρόμο σας.
Θέλετε να μείνετε κολημένοι εκεί; Με γειά σας με χαρά σας! Πάρτε και αντίσκηνο και στήστε την έξω από το σπίτι του άλλου!
Θέλετε να σας τσαλαπατάει τη ζωή; Πολύ ωραία. Δικαίωμα σας.
Τους λογαριασμούς στη ζωή μας πρέπει να τους κλείνουμε με τους ανθρώπους που μας χρωστάνε ή τους χρωστάμε.
Απωθημένα, ανασφάλειες, φοβίες….
Mind games.
