Κρίσιμες ευρωεκλογές σου λέει και γέμισαν οι πλατείες κι οι καφενέδες από «υπέρμαχους φιλελεύθερους» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που συγχωράνε τα πεθαμένα της Ευρώπης, της Γκόλντμαν Σακς, της Black Rock, της λιτότητας, των μνημονίων, της ακροδεξιάς και των Πνιγμένων μεταναστών στις Λαμπεντούζες.
Δοθείσης ευκαιρίας, ως αντίβαρο ξεπήδησαν και οι γνωστοί βλαχοευρωπαϊστές, οι φανατικοί εκσυγχρονιστές του επίγειου παραδείσου της Ε.Ε. για να βγάλουν «ευρωπαϊκά πάντα» όλη την μαυρίλα και την χολή που κρύβουν μέσα τους, έτσι όπως την βγάζουν οι φασίστες του δεξιού τομέα με τις ανοχές της Ε.Ε. στην Ουκρανία.
Όσο και να φαίνεται περίεργο, όλα αυτά έγιναν για τα μούσια της Κοντσίτα Βούρστ στην Eurovision. Με περισσή ελαφράδα μαλώνουν για το νικητήριο τραγούδι του πιο πολιτικοποιημένου διαγωνισμού γεωπολιτικών συμφερόντων που στόχο έχει να προπαγανδίσει τα δικά του μηνύματα εκμεταλλευόμενος την μουσική ως κοινή γλώσσα των λαών. Για όποιον δεν κατάλαβε, η Εurovision αποτελεί διαχρονικά το εγχειρίδιο παιχνιδιών της ευρωπαϊκής πολιτικής που απλώς ανταλλάσσει δωδεκάρια με την σέσουλα με βάση και μόνον τα συμφέροντα της ΕΕ. Η Κοντσίτα δεν παίζει με την εικόνα της απλώς ή με την ιδιότητα της, περπατά στην πεπατημένη προπαγάνδα της ομοφυλοφιλικής απελευθέρωσης της Ενωμένης Ευρώπης απέναντι στην επίθεση που εξαπέλυσε ο Πούτιν στους ομοφυλόφιλους. Θεωρώντας την μια ζωντανή διαφήμιση της έδωσαν την πρωτιά.
Το σλόγκαν της Ευρώπης «επιβράβευση στο διαφορετικό» που εγκαινίασε η Ντάνα Ιντερνάσιοναλ για το Ισραήλ το 1998 δεν μπορεί να κρύψει τα τεράστια ποσοστά ανόδου της ακροδεξιάς στις επικείμενες ευρωεκλογές, όπως ακριβώς το Ισραήλ δεν έκρυψε τις αιματηρές επιθέσεις που ακολούθησαν στην Παλαιστίνη.
Η πολιτική ήταν πάντα παρούσα στην Εurovision δίπλα στα φώτα, στα γέλια, στα βεγγαλικά, και τις εμπορικές σκοπιμότητες. Αναταραχές και διπλωματικά επεισόδια, άναβαν συχνά πυκνά τα αίματα τόσο στις εποχές του ψυχρού πολέμου όσο και στην πρόσφατη ιστορία.
Δεν θα κάνω απαρίθμηση τον πάμπολλων συμβάντων που έμειναν στην ιστορία άλλοτε ως παρατράγουδα και άλλοτε ως η παρακμή ενός πανευρωπαϊκού φεστιβάλ τραγουδιού. Θα σταθώ στην αφρόκρεμα. Στα καραμπινάτα που λένε και στο χωριό μου. Σε αυτά που χειροκροτήσαμε, τραγουδήσαμε, θαυμάσαμε όλοι μας λίγο πολύ, χωρίς να ξέρουμε τι κρύβουν.
Το 1991 ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί στο Ζάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας, αναδεικνύοντας τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που μάστιζαν την σοσιαλιστική δημοκρατία. Τότε οι ευρωπαίοι καλοθελητές θα στέψουν νικητή τον Κοτούνιο και την Ιταλία με το Insierme 1992 (Μαζί στο 1992), τραγούδι αφιερωμένο στην συνθήκη του Μάαστριχτ και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Λίγους μήνες αργότερα, θα ξεκινούσε ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας που θα οδηγούσε στον διαμελισμό της.
Το 1992 η Ελλάδα θα περνούσε το δικό της μήνυμα με την Κλεοπάτρα και το τραγούδι «όλου του κόσμου η ελπίδα» καθώς η τραγουδίστρια είχε απάνω της το αστέρι της Βεργίνας. (Εποχές που το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ήταν στις επάλξεις).
Σημαντικός σταθμός οι νίκες της Βαλτικής, το 2001 και το 2002, όταν τον διαγωνισμό κέρδισαν η Εσθονία και η Λετονία αντίστοιχα, ξαφνιάζοντας μικρούς και μεγάλους. Αθόρυβα κατέκτησαν την κορυφή με μοναδικό σκοπό την ένταξη το 2004 των δυο χωρών στην Ε.Ε. και την ταχύτατη υπογραφή της συνθήκης της Λισσαβόνας από την μεριά τους.
Και ενώ οι διαπραγματεύσεις για την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. έδιναν και έπαιρναν σε διπλωματικό επίπεδο, η διαπολιτισμική «Ευρώπη των λαών» θα επέλεγε ως νικήτρια την Σερτάμπ, φέρνοντας όλο και πιο κοντά τον πολιτισμό Ευρώπης -Ανατολής και αφήνοντας το τραγούδι της Μεγάλης Βρετανίας στην τελευταία θέση με μηδέν βαθμούς αντανακλώντας έτσι, την αντίθεση των Ευρωπαίων στον πόλεμο του Ιράκ.
Αξίζει να σημειωθεί ο βρώμικος ρόλος του διαγωνισμού το 2005. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Κίεβο της Ουκρανίας (μετά από την νίκη της Ρουσλανα), την χρονική περίοδο που στην χώρα εξελισσόταν η επονομαζόμενη «πορτοκαλί επανάσταση». Το τραγούδι που θα επέλεγαν οι Ουκρανοί ήταν ένας ύμνος στον πρόεδρο Βίκτορ Γιούστσενκο που έφερε τίτλο «Μαζί Είμαστε Πολλοί – Δε Θα Μας διασπάσετε». Διατυμπανίζοντας μέσω του διαγωνισμού, πως ο ιμπεριαλισμός δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσον για τα συμφέροντα του. Σήμερα, εννέα χρόνια μετά, οι αρχιτέκτονες της πορτοκαλί επανάστασης μαζί με τους φιλοευρωπαϊστές ναζί, σφάζουν και καίνε ζωντανούς αθώους ανθρώπους.
Το 2007 το Ισραήλ, το οποίο διαχρονικά απασχολούσε τον διαγωνισμό με τα μηνύματα που περνούσε, αποφάσισε να στείλει το συγκρότημα Teapacks που θα πυροδοτούσε το κλίμα, όταν εσκεμμένα θα παράφραζε τον τίτλο του τραγουδιού του push the button (Πάτα το κουμπί) σε Βush the button (Μπους το κουμπί) γελοιοποιώντας τον Πλανητάρχη Μπους και τις δράσεις του όσον αφορούσε την πυρηνική ενέργεια.
Μετά και την επέμβαση της Ρωσίας στην Γεωργία το 2008, οι σχέσεις πυροδοτήθηκαν για τα καλά, όταν το 2009 αναγκάστηκε η Γεωργία να αποσύρει την συμμετοχή της με, το τραγούδι της “We don’t wanna put in” που χλεύαζε τον Πούτιν και ο διαγωνισμός διεξαγόταν στην Μόσχα. Τον περασμένο χρόνο ο υπουργός εξωτερικών του Αζερμπαϊτζάν βρέθηκε σε διπλωματικές περιπέτειες, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί η χώρα δεν απέδωσε δέκα βαθμούς στην Ρωσία. Να πούμε ότι και η Νίκη του Αζερμπαϊτζάν στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας το 2011, έγινε εσκεμμένα ως απάντηση στην αντιπυρηνική ασπίδα της Ρωσίας και στην γρήγορη επέκταση συμφερόντων στην περιοχή απ’ την Ευρώπη.
Τις ριζοσπαστικές τομές που θα εξαφανίσουν το ρατσισμό απ αυτήν την Ευρώπη, και θα ξεπεράσουν τα στερεότυπα του συντηρητισμού δεν μπορεί να τις εκφράζει μια Κοντσίτα. Η κοινωνική ζωή της δύσκολης ευρωπαϊκής καθημερινότητας δεν είναι μια σκηνή με φώτα και εφέ, είναι το ζόρι που τραβάει ο μέσος καταπιεσμένος πολίτης της Ευρώπης.
Τέλος για όσους βιάζονται να πλασάρουν την Κοντσίτα ως νίκη απέναντι στον ρατσισμό και την μαύρη συντήρηση που εκφράζει η Ευρώπη, τους συνιστώ να κάνουν υπομονή, διότι σε λίγες μέρες ο λαοί της Ευρώπης θα δώσουν το δικό τους μήνυμα μέσω της κάλπης. Για όσους πάλι πιστεύουν πως η Κοντσίτα ήταν μια γεύση ευρωπαϊκού πολιτισμού… Απαντώ: Μούσια ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, μούσια !!!!
Αλεξανδρινός Παπασπυρόπουλος
[author image=”http://kissmygrass.gr/wp-content/uploads/2014/05/373.thumbnail.jpg” ]Ο Αλέξης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής με θέμα την Βυζαντινή Ιστορία. Κατάγεται από την Φλώρινα. Στην Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε με διάφορα κοινωνικά φόρουμ και διάφορες κοινωνικές ομάδες σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Στο ΑΠΘ διατέλεσε για 3 χρόνια μέλος της συγκλήτου του, για 4 χρόνια μέλος διάφορων επιτροπών και οργάνων του, καθώς και μέλος των συνδικαλιστικών οργάνων του φοιτητικού κινήματος σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες του.[/author]
