Ξέρω ξέρω! Περιμένατε να προτείνω Τζέσικα Τσασταίν αυτή την εβδομάδα στο ‘‘A most violent year”… αλλά δεν θα σας κάνω την χάρη! Κυρίως για να μην μου την ματιάσετε!
Η ταινία είναι αξιόλογη βεβαίως βεβαίως και το μωρό μου τα σαρώνει για άλλη μια φορά με την ερμηνεία της (να καεί η Ακαδημία φέτος που την άφησε απ’ έξω), αλλά εν κατακλείδι, δεν είναι για όλους και εν τέλει… ”ένας πράκτωρ δεν μπαίνει ποτέ από ‘κει που τον περιμένουν” (Θου-Βου).
Αντ’ αυτού και ως αντικειμενικός κριτής, σας έχω ταινία δυναμίτη για την οποία θα τρώτε ποπ κορν το Σαββατοκύριακο στ’ όνομα μου!
Φύγαμε λοιπόν!
Τα ΜΜΕ πάντα διψούσαν για αίμα, βία και σπέρμα! Το κοινό το απαιτεί… και η τηλεόραση (τα δελτία ειδήσεων κατά κύριο λόγο) το διαθέτει σε δόσεις που συνήθως ικανοποιούν και τους πιο απαιτητικούς! Που βρίσκονται όμως τα όρια της προβαλλόμενης βίας και κυρίως… ποιος τα θέτει;
Σε αυτά και άλλα πολλά καυτά ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις ο σκηνοθέτης Νταν Γκίλροϊ στην ταινιάρα της εβδομάδας, η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου (μόνο – ήμαρτον) και που ίσως να το άξιζε κιόλας, αλλά δυστυχώς δεν κέρδισε!
Ο κατάφωρα αδικημένος της φετινής Οσκαρικής περιόδου, Τζέικ Τζύλενχααλ υποδύεται συγκλονιστικά (πέρα από το μάτι του που ‘γυαλίζει’… έχασε και 15 κιλά) έναν ελαφρώς (;) ψυχοπαθή, αλλά ιδιοφυή φτωχοδιάβολο… τον Λούις Μπλούμ, ο οποίος προσπαθεί με διάφορους τρόπους, νόμιμους και μη, να πιάσει την καλή αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα!
Η μοίρα όμως έχει τελικά ένα σχέδιο γι αυτόν και ο πρωταγωνιστής μας θα αρπάξει την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά!
Υπόθεση:
Ο άνεργος Λού, επιστρέφοντας στο σπίτι του ένα βράδυ θα γίνει μάρτυρας ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος και θα συνειδητοποιήσει ότι η τηλεοπτική κάλυψη του γεγονότος από αυτεπάγγελτους ή μη, camera men, οι οποίοι πουλάνε τα πλάνα τους σε τηλεοπτικούς σταθμούς, αποφέρει αξιόλογα κέρδη!
Με ό,τι κεφάλαιο διαθέτει από προηγούμενες κομπίνες, θα αγοράσει μια ερασιτεχνική κάμερα και έναν αστυνομικό ασύρματο και προσλαμβάνοντας αμισθί έναν άπειρο συνεργάτη (όπου φτωχός κι η μοίρα του), θα ξεκινήσει το ”κυνήγι” παρόμοιων ατυχημάτων και δυστυχημάτων, με σκοπό όχι μόνο το γρήγορο κέρδος αλλά χτίζοντας πιθανώς με αξιώσεις και μια νέα καριέρα στο χώρο της τηλεόρασης! (‘Αντε να δω εμένα πότε θα με ανακαλύψετε)!
Τα πρώτα του πλάνα θα αγοραστούν και θα προβληθούν από ένα μικρής εμβέλειας δίκτυο του οποίου διευθύντρια ειδήσεων είναι μια πραγματική ”bitch-καμικάζι” της ενημέρωσης (Ρενέ Ρουσό) που κυριολεκτικά πατάει επί πτωμάτων για να φτάσει ψηλά, με μόνο της μέλημα να δει τα ποσοστά της τηλεθέασης να ανεβαίνουν!
Η αμφίδρομη και παθιασμένη σχέση τους όμως σύντομα θα λάβει εκρηκτικές… προσωπικές διαστάσεις, γιατί το αίμα και η βία ποτέ δεν είναι αρκετά και ο χωρίς ηθικούς φραγμούς… εις το τετράγωνο… Λούις, είναι ο μόνος που μπορεί να εξασφαλίσει τις καριέρες και την επιτυχία και των δύο!
Εκτός από τον Τζύλενχααλ που τα σπάει αδιαμφισβήτητα στην ερμηνεία της ζωής του και που άξιζε εκατό τοις εκατό μια υποψηφιότητα στα φετινά ‘Οσκαρ, αλλά δεν την πήρε… και την Ρούσο επίσης σε μια αξιόλογη ερμηνεία μετά από καιρό, έταιρος πρωταγωνιστής στην ταινία είναι η πόλη του Λος Άντζελες!
Τα πλάνα του Γκίλροϊ είναι μοναδικά και ‘ειλικρινή’! Μας δείχνουν την πόλη του ΛΑ γυμνή, βρώμικη, ήρεμη αλλά και θορυβώδη, υπό όλους τους πιθανούς συνδυασμούς φωτός και ήχων και που στο παρελθόν – έτσι πρόχειρα μου ρχεται στο μυαλό – μόνο ο τεράστιος Μάικλ Μαν (Heat – Collateral) κατάφερε να μας δώσει τόσο ακέραια και εντυπωσιακά!
(Ναι μου τον θύμισε σε μερικά πλάνα).
Με απλά λόγια λοιπόν και ως επίλογο θα πω ότι η ταινία είναι μια δραματική περιπέτεια που εξελίσσεται όσο περνάει η ώρα σε ένα θρίλερ αγωνίας με καταιγιστικές σκηνές δράσης και έξυπνους διαλόγους, που όμως θα προβληματίσει τους θεατές, θέτοντας στον καθένα (σύμφωνα με τον χαρακτήρα του) ξεχωριστά ερωτήματα για την απληστία και την ακεραιότητα, την αλήθεια και το ψέμα και βέβαια το κατά πόσο όλα αυτά ως έννοιες… ‘χωράνε’, κυριαρχούν και τέλος επιβάλλονται στον αδηφάγο και βίαιο κόσμο που ζούμε!
‘Εναν κόσμο που καταρρέει γύρω μας και τον οποίο όλοι μαζί παρακολουθούμε με γουρλωμένα μάτια, κάθε βράδυ στις 8, στα αιματοβαμμένα δελτία ειδήσεων… με πίξελ και μερικές φορές χωρίς!
Απολαύστε το τρέιλερ μιας σπουδαίας πραγματικά ταινίας που θα σκέφτεστε κάθε φορά που θα παρακολουθείτε ‘ειδήσεις’ από δω και πέρα!
Ο κινηματογράφος είναι η υπέρτατη μορφή τέχνης και εδώ έχουμε ένα λαμπρό παράδειγμα!
Καλές προβολές φίλοι και φίλες!
