… Το καλοκαιράκι φτάνει στο τέλος του σιγά σιγά και όπως κάθε χρόνο οι λίστες όλων των ειδών δίνουν και παίρνουν. Ποια ήταν τα τραγούδια της χρονιάς; Ποιoς έβαλε το καλύτερο γκολ; Ποιο νησί κέρδισε τις προτιμήσεις των περισσότερων τουριστών… και στην τελική υπάρχουν ακόμη ψηφοφόροι που προτιμούν να τους κοροϊδεύει ο Άδωνις και ο Βενιζέλος ή γουστάρουν την Κωσταντοπούλου για πρωθυπουργό μπας και δούμε άσπρη μέρα και σηκώσουμε επιτέλους κεφάλι!
Όρεξη να ‘χεις για συζητήσεις, αναλύσεις, δημοσκοπήσεις… και βέβαια Τοπ 10, Τοπ 20, Τοπ 100 και πάνω απ’ όλα ξύδι Τοπ για τους ξινούς που δεν τους αρέσει τίποτα και κράζουν τους πάντες και τα πάντα.
Έτσι λοιπόν και εγώ αποφάσισα να σας φτιάξω την δική μου λίστα, με θέμα αυτό που γουστάρω πιο πολύ απ’ όλα. Τον κινηματογράφο.
Μια σπουδαία κινηματογραφική σεζόν φτάνει προς το τέλος της… με τα τελευταία καλοκαιρινά blockbuster, ενώ μια νέα ήδη έχει ξεκινήσει!
Ιδού λοιπόν το δικό μου Τοπ 13 για το 2015 το οποίο, μην γελιέστε… δεν είναι καθόλου υποκειμενικό! Είναι η απόλυτη λίστα, που θα φυλάξετε ως κόρη οφθαλμού ακόμη και αν διαφωνείτε… (όχι πως έχει καμία σημασία) μέχρι να τις δείτε και τις 13!
Αν αναρωτιέστε γιατί 13 ταινίες και όχι 10 ή 20, σας έχω μιαν απάντηση.
Επέλεξα αρχικά 12… όσοι και οι μήνες του χρόνου!
Με αυτό τον τρόπο ήθελα να σας δείξω ότι ίσως μια καλή ταινία τον μήνα σε αίθουσα, αρκεί για να μην νιώθετε σαν καθυστερημένοι νεάντερταλ διαβάζοντας αυτές τις γραμμές! Σε αίθουσα, επαναλαμβάνω! Μια τον μήνα λοιπόν, συν μια έξτρα δική μου γιατί το 13 είναι ένας πολύ αγαπημένος αριθμός!
Επέλεξα επίσης ως επί των πλείστων, μετά-οσκαρικές παραγωγές γιατί τα Οσκαρικά μισό χρόνο μετά τα βραβεία, θέλω να πιστεύω ότι τα καταφέρατε κουτσά στραβά! Ε μα νισάφι πια! ‘Ευχαριστώ’… ‘Να σαι καλά’ και άλλες λοιπές ενδείξεις ευγνωμοσύνης δεν θέλω. Χάρη σας κάνω! Το ξέρω.
Φύγαμε λοιπόν… και ξεστραβωθείτε!
13.
Slow West: Ο Τζέι είναι ο γιος ενός αριστοκράτη που μεγαλώνει στα Χάιλαντς της Σκοτίας μαζί με την φίλη του Ρόουζ. Καθώς μεγαλώνουν η φιλία τους εξελίσσεται σε κάτι πολύ βαθύτερο. Λόγω ενός άτυχου περιστατικού ο πατέρας της Ρόουζ, ένας ταπεινός αγρότης, θα πάρει την κόρη του στην Αμερική για να κρυφτούν αλλά και προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Στα 16 του χρόνια ο Τζέι αποφασίζει να εγκαταλείψει την προνομιούχο ζωή του και ξεκινά να βρει τη χαμένη του αγάπη στη νέα ήπειρο. Εκεί και με ολοκληρωτική άγνοια κινδύνου θα βρει στον δρόμο του τον κυνηγό επικυρηγμένων Σίλας Σέλεκ (Φασμπέντερ), ο οποίος του προτείνει να του παρέχει προστασία στην ‘Οδύσσεια’ του μέχρι την ‘Ίθάκη’ του… την Ρόουζ.
Το πιο ποιητικό και ρομαντικό γουέστερν που είδαμε εδώ και χρόνια στην μεγάλη οθόνη.
12.
Mad Max, Fury Road: H ταινία δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Η αδρεναλίνη ρέει, η δράση είναι ασταμάτητη και όλα αυτά με μια υπέροχη φωτογραφία και σπουδαίους πρωταγωνιστές (Σαρλίζ Θέρον -Τομ Χάρντυ) που γουστάρεις να τους βλέπεις να τραβάνε τα πάνδεινα μέχρι την τελική λύτρωση. Δίκαια χαρακτηρίζεται ως το action film της χρονιάς. Περιμένουμε σήκουελ.
11.
Babadook: Eδώ έχουμε ένα αριστούργημα από τα λίγα και ένα θέμα – μάστιγα της εποχής μας κρυμμένο μαεστρικά στις σελίδες αυτού του πραγματικά εντυπωσιακού αλλά και τρομαχτικού εγχειρήματος! Για να μην έχετε αγωνία ως προς το κρυμμένο νόημα, η ταινία ασχολείται με το ‘‘τέρας” της κατάθλιψης με τρόπο (αφήγηση-σενάριο-ερμηνείες) συγκλονιστικό πέρα ως πέρα! Απλά..ά – χ α – στο για τους λάτρεις ταινιών τρόμου αλλά όχι μόνο καθώς το θέμα είναι παγκόσμιο και κρύβεται βαθειά μέσα μας.
10 .
The Tribe: Ένας κωφάλαλος έφηβος καταφθάνει σε ένα σχολείο-οικοτροφείο κωφών στην σημερινή Ουκρανία. Εκεί μία συμμορία μαθητών τρομοκρατεί και εκφοβίζει τους πάντες με κάλυψη από τους ιθύνοντες (καθηγητές-αστυνομία), ενώ παράλληλα εκδίδει τα κορίτσια του σχολείου σε περαστικούς από την πόλη νταλικέρηδες!
Σιγά σιγά ο πρωταγωνιστής μας ανέρχεται στην ιεραρχία της κλειστής αυτή ομάδας, αλλά σύντομα θα αντιληφθεί ότι στο περιβάλλον του οικοτροφείου, έννοιες όπως η αγάπη και ο έρωτας είναι χωρίς νόημα και ότι η λύτρωση που αναζητά θα έρθει μόνο μέσω της βίας. Ολόκληρη η ταινία είναι στην νοηματική… με σκληρές σκηνές βίας που δεν είναι για λιπόψυχους, πράγμα που σε καθηλώνει στην θέση σου και σε κάνει μέρος του εγχειρήματος, γιατί ως θεατής, δεν έχεις ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Τα λόγια σε αριστουργήματα όπως αυτό, είναι πραγματικά περιττά ούτως ή άλλως!
9.
La isla minima: Θα το χαρακτήριζα άνετα ως το καλύτερο θρίλερ αγωνίας που είδα φέτος. Σκληρός ρεαλισμός, αποπνικτική ατμόσφαιρα, ανατροπές μέχρι την τελευταία σεκάνς, αλλά και ένα ψηφιδωτό από καλογραμμένους χαρακτήρες, συνθέτουν μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές εκπλήξεις που βγήκαν από την Ισπανία τα τελευταία χρόνια. Κατέκτησε 10 Βραβεία Γκόγια (ότι υπήρχε σχεδόν)… μεταξύ των οποίων: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Α’ Ανδρικού Ρόλου και Φωτογραφίας. Υποβλητικό όσο δεν παίρνει χωρίς φανφάρες και περιττά κλισέ. Πραγματικό σινεμά.
8.
Λευκός Θεός: Κορίτσι διαθέτει και αγαπάει σκυλάκο. Όταν στην Ουγγαρία (όπου και το στόρι)… ψηφίζεται ένας νόμος που υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες ημίαιμων σε βαριά πρόστιμα, ο πατέρας της μικρής εγκαταλείπει το ζωντανό μετατρέποντας το σε ένα ακόμη αδέσποτο. Από κει και πέρα οι ζωές των δύο ηρώων μας χωρίζονται και εμείς παρατηρούμε τις εξωπραγματικές προσπάθειες τους να ξαναβρεθούν μέσω βίαιων καταστάσεων για τον σκύλο και μιας fast track… ενηλικίωσης του κοριτσιού. Aν διαβάζοντας όλα αυτά νομίζετε ότι θα δείτε τον ρομαντικό ήρωα του δάσους και του χιονιού… ‘Ασπροδόντη’, είστε μακράν νυχτωμένοι. Η ταινία είναι βουτηγμένη στο αίμα και ειδικά οι φιλόζωοι θα ζοριστείτε.
7.
Trainwreck: Tα είπαμε και την προηγούμενη εβδομάδα. Τo ‘Κατακούτελα’ είναι η κωμωδία της χρονιάς. Το χιούμορ κόβει σαν ξυράφι, θα φτιάξετε κοιλιακούς από τα γέλια και κάθε κλισέ για τις σχέσεις όλων των ειδών πολτοποιείται! Η ταινία σπάει ταμεία παγκοσμίως και η ανερχόμενη κωμικός Έιμι Σούμερ σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Tο βιωματικό σενάριο αυτής της καταιγιστικής κωμωδίας καταστάσεων θα μιλήσει στην καρδιά όλων, αλλά κυρίως όσων δεν ξυπνάνε σπίτι τους συχνά και περπατώντας στα νύχια… ψάχνουν εσώρουχα και κινητά σε σκοτεινά δωμάτια στην άλλη άκρη της πόλης!
6.
Τετάρτη 04:45: Η Ελληνική ταινία της χρονιάς με διαφορά απ’ την όποια δεύτερη! Το ”Τετάρτη 04.45” του Αλέξη Αλεξίου είναι ένα σκοτεινό και υγρό φιλμ νουάρ… (όπως πρέπει να είναι δηλαδή) πλημμυρισμένο με ελληνικές τζαζ μουσικές που έκαναν τα μάτια μας να βουρκώσουν και την καρδιά μας να φτερουγίσει. Το σαόυντρακ της ταινίας απλά τα σπάει (Bάνου και Δενάρδου έχουν την τιμητική τους) και με έκανε να ψάχνω μουσικές και κομμάτια που είχα να ακούσω χρόνια. Με σαφείς αναφορές στο σινεμά του Ταραντίνο αλλά και σκηνές που θα σας θυμίσουν τον ”Νονό”, τον ”Ταξιτζή” και άλλα αριστουργήματα της 7ης τέχνης. Με σπουδαία σκηνοθεσία, φωτογραφία διεθνούς επιπέδου και με ερμηνείες δυναμίτη που σε διαπερνούν κάνοντας σε να φιλοσοφείς και να μονολογείς για τη Ελλάδα των αντιθέσεων. Για την Ελλάδα της κρίσης, των αδιεξόδων και των αυτοκτονιών, που βουλιάζει χωρίς κάποιος να πετάει το σωσίβιο σωτηρίας και χωρίς φως στην άκρη του τούνελ!
5.
Kingsmen: Η μυστική υπηρεσία! Οι δύο πιο διασκεδαστικές ώρες που πέρασα σε αίθουσα φέτος! Η ταινία περιστρέφεται γύρω από μία άκρως μυστική υπηρεσία τύπου ΜΙ6, αλλά στο πιο ινκόγκνιτο. Τη στιγμή που όλος ο πλανήτης απειλείται από μία παρανοϊκή high-tech ιδιοφυΐα (Σάμουελ Τζάκσον), η Kingsman θα στρατολογήσει έναν άξεστο αλλά πολλά υποσχόμενο νεαρό (Τάρον Έγκερτον) με σκοπό να ενσωματωθεί στο ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της υπηρεσίας. Ο Κόλιν Φέρθ αναλαμβάνει την εκπαίδευση και το κάνει εύκολα και… ‘βρετανικά’ ως άλλος Τζέιμς Μποντ. Τόνοι χιούμορ και δράσης στην πιο… fun ταινία της χρονιάς, η οποία σημειωτέον έχει ένα εξίσου εκρηκτικό 8ο’s σάουντρακ!
4.
Αmy: Η Amy Winehouse ήταν μία από τις πιο σημαντικές φωνές των τελευταίων πενήντα χρόνων. Πιο ευαίσθητη και αρκετά πιο έξυπνη από όσο φαινόταν. Μουσικός, στιχουργός και ερμηνεύτρια, θύμα των εθισμών της. Όλα αυτά αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ο σκηνοθέτης Asif Kapadia, ο οποίος πριν λίγα χρόνια μας έδωσε το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «Senna», που εστιάζει στη ζωή του θρυλικού οδηγού της Φόρμουλα 1. Με το ”Αmy”… κάναμε το δικό μας μνημόσυνο στην σπουδαία τραγουδίστρια… και πλαντάξαμε στο κλάμα. Τόσο δυνατό.
3.
Νυχτερινός ανταποκριτής: Τα ΜΜΕ πάντα διψούσαν για βία, αίμα και σπέρμα! Μια βίαια δόση πήραμε και εμείς πρόσφατα με μια κατά γενική ομολογία τρομοκράτηση του ελληνικού κοινού τις μέρες που προηγήθηκαν του δημοψηφίσματος, αλλά ξύπνησαν τα κορόιδα Αντωνάκηηηη (Πάει το ‘Μου’)! Εδώ όμως μιλάμε για πραγματική βία και αληθινά εγκλήματα με τα πτώματα να κρέμονται από την μεγάλη οθόνη. Το κοινό τα απαιτεί και η τηλεόραση (τα δελτία ειδήσεων) κατά κύριο λόγο, τα διαθέτουν σε δόσεις που συνήθως ικανοποιούν και τους πιο απαιτητικούς! Που βρίσκονται όμως τα όρια της προβαλλόμενης βίας και κυρίως ποιος είναι αυτός που τα θέτει; Στην περίπτωση μας… ένας ιδιοφυής ψυχοπαθής και μια υπεύθυνη προγράμματος ενός δικτύου! Μια ταινία που αναλύει σε βάθος τον αδυσώπητο κόσμο ενημέρωσης/εξημέρωσης με πρωταγωνιστή τον Τζέικ Τζύλενχαλ στον psycho… ρόλο της ζωής του, ο οποίος σε ένα παράλληλο σύμπαν ίσως να του χάριζε και το όσκαρ ερμηνείας! Κρίμα..
2.
Ex Machina/Από Μηχανής: Θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται και στο Νο1. Χρόνια είχα να νιώσω τέτοιο χάσιμο από ταινία. Με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους ήθελα να το ξαναδώ για να ξαναβιώσω και να εμπεδώσω ό,τι μόλις είχα… αλλά και δεν είχα δει. Σκεφτόμουν τους διαλόγους. Την εν γένει ατμόσφαιρα. Την σκηνοθεσία του. Έφερνα στο μυαλό μου ατάκες… και κρυφά νοήματα. Έψαχνα μουσικές και έβαλα έναν ανεμιστήρα δίπλα στο κεφάλι μου για να μην πάθει συναισθηματικό και διανοητικό overload. Ένα έργο τέχνης και μια δυνατή σφαλιάρα αφύπνισης για το πόσο προβλέψιμο είναι το ανθρώπινο είδος και για την άμοιρη την μοίρα του/μας… που μάλλον είναι προδιαγεγραμμένη!
Το Ex Machina εξερευνά την φύση της συνείδησης, των συναισθημάτων και της σεξουαλικότητας με τρόπο καθηλωτικό. Ένα κλειστοφοβικό Sci Fi αριστούργημα, το οποίο κάνει ξεκάθαρες αναφορές στον μύθο του Φρανκενστάιν (προσωπικά βρήκα ομοιότητες/αναφορές και με το επικό Blade Runner του Ρίντλει Σκότ) ειδικά όσον αφορά στο τι μπορεί να έχει στο… ‘μυαλό’ του ένα ον τεχνητής νοημοσύνης! Η απάντηση είναι απλή. Το μεγαλύτερο αγαθό… όλων!
Ρεσιτάλ ερμηνειών από τον Όσκαρ Άιζακ (εξελίσεται σε πολύ μεγάλο ηθοποιό)… και την κολασμένα σαγηνευτική Αλίσια Βικάντερ, που ήδη καλπάζει προς το απόλυτο stardom και που για όσους δεν γνωρίζουν είναι και το νέο αμόρε του πολύ… Μάικλ Φασμπέντερ (Σιγά μην το έχανε το κορμί)!
Αν δεν το είδατε αποκλειστικά… σε αίθουσα, είστε και εσείς άξιοι της μοίρας σας. Ίσως βέβαια να βγήκε στα σινεμά παρέα με κάνα… Παπακαλιάτη και σας ξέφυγε! Να μου χαθείτε! Ούστ!
1.
Whiplash/Χωρίς μέτρο: Αν έπρεπε να περιγράψω με μια μόνο λέξη το Whiplash αυτή η λέξη θα ήταν… Ηλεκτροσόκ! Η ταινία είναι ένα αριστούργημα και προσωπικά η αγαπημένη μου από την οχτάδα των υποψηφίων για καλύτερη ταινία στα Όσκαρ που έφυγαν. Αν είναι να δείτε μόνο 4-5 ταινίες για ολόκληρο το 2015, (όσοι κατοικείτε στον Πλούτωνα τα τελευταία χρόνια και μόλις ήρθατε στον πλανήτη μας) το ‘Χωρίς μέτρο‘ είναι μία απ’ αυτές χωρίς δεύτερη σκέψη!
Κάνετε δώρο στον εαυτό σας αλλά και στην παρέα σας αυτή την εξωπραγματική κινηματογραφική αλλά και μουσική εμπειρία, γιατί δεν μπορώ ειλικρινά να φανταστώ λάτρη του αψεγάδιαστου σινεμά, της τζαζ αλλά και γενικότερα της μουσικής που δεν θα μείνει κυριολεκτικά παγωτό από αυτό το έπος! (Εγώ την έχω δει ήδη καμιά δεκαριά φορές σε διάστημα 6 μηνών!)
Νέτα – σκέτα… καλύτερη ταινία της χρονιάς που φεύγει.
Κάπου εδώ το Τοπ 13 μας λαμβάνει τέλος.
Εσείς πόσες από αυτές τις ταινίες είδατε φέτος; Eλπίζω τις περισσότερες, αν όχι όλες! Ίσως βέβαια να υπάρχει και κάποιος (εσύ ναι..ναι εσύ!) που δεν έχεις δει ούτε μια… και δεν ξέρω τι στο διάολο κάνεις εδώ μέσα, ούτε από που μπήκες! (Συγχύστηκα ήδη με την σκέψη), οπότε άφησε ένα σχόλιο εδώ από κάτω, για να σε ξεφτιλίζω καθημερινά μέχρι να μπει το 2016.
Να πηγαίνετε σινεμά!
Είναι η υπέρτατη μορφή τέχνης!
Τα λέμε…
