Μου αρέσει να λέω ιστορίες.
Φυσικά οι πιο ωραίες ιστορίες θα έπρεπε να συνοδεύονται από ατμόσφαιρα, αυστηρά και μόνο κινηματογραφική, τύπου έξω λυσσομανάει ο καιρός με καταποντισμούς, χαλάζια και μπόρες και εμείς μέσα τυλιγμένοι σε βελούδινες κουβέρτες, δίπλα σε ένα τζάκι αναμμένο…
Την έχεις την εικόνα;
Εμένα με έχει πιάσει λογοδιάρροια με μια ζεστή σοκολάτα στο χέρι και εσένα σου έχουν γίνει τα αυτιά σου μελιτζάνες από τη φλυαρία και αναθεματίζεις την ώρα που ήρθες στη άκρη του βουνού για να ξεμοναχιαστούμε μπας και δούμε άσπρη μέρα… Ουπς!
Που σκατά έχω αποθηκευμένο τον ρεαλισμό μου εκεί που όλα μοιάζουν ειδύλλιο σε φούντωση, σε φλόγα;
Τι σενάριο είναι πάλι αυτό;
Έλα να το πιάσουμε από την αρχή μοναδική μου αγάπη…
Η Μαρίνα και ο Μάνος πάνε εκδρομή. Είναι η πρώτη φορά που πάνε εκδρομή μαζί από τότε που άρχισαν να έχουν σχέση (ορολογία Μαρίνας), να πηδιούνται (ορολογία Μάνου).
Στο αυτοκίνητο επικρατεί σιγή. Οι σκέψεις σκόρπιες, γεμίζουν το μεταχειρισμένο Παντάκι που μουγκρίζει να φτάσει στο βουνό.
Μαρίνα:
«Τι όμορφα που θα είμαι με τον Μάνο μου ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο! Νομίζω ότι έχει φτάσει και η στιγμή να του πω πώς αισθάνομαι για εκείνον. Είμαι ερωτευμένη ναι και αισθάνομαι υπέροχα!
Η κατάλληλη στιγμή έχει έρθει πια να του το πω, δεν κρατιέμαι. Θα του το εξομολογηθώ αύριο, την ώρα που θα παίρνουμε το υπέροχο πρωινό και εκεί μαζί με την υπέροχη μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ, θα του πω τα υπέροχα λόγια, αφού έχω χτενιστεί υπέροχα, θα φοράω την υπέροχη κάζουαλ- σικ ροζαλί φορμούλα με τα υπέροχα αθλητικά μου ροζ- κουφετί, της Μπάρμπι αθλήτριας.
Ελπίζω μόνο να μην προσέξει ότι μέσα στη ροζ οπτασία που θα έχει μπροστά του, υπάρχει μια ολόκληρη γαβάθα Ben & Jerry’s, γεύση μπανάνα με σοκολάτα! Λες η γαβάθα να μου πετάξει κώλο;
Αχ! θα τρελαθώ. Γαμώτη, έπρεπε να προβάρω τη φόρμα μετά τη γαβάθα. Πήρα την άλλη τη μαύρη που με αδυνατίζει; Πρέπει να βρω έναν τρόπο να του πω να σταματήσουμε, να ψάξω τη βαλίτσα μου τώρα που είμαστε ακόμα κοντά.
Θα σπαστεί όμως και με τα δίκια του. Να πάμε τις πρώτες μας διακοπές με αρνητικό feeling;
Άσε, να μη σταματήσουμε. Ελπίζω να έχει φέρει καμιά πουκαμίσα του φαρδιά να τη φοράω και να το παίζω σεξουάλα, ότι το πετσί μου δεν αντέχει χωρίς κάτι το δικό του πάνω του, ενώ αυτός παράλληλα θα μυρίζει το άρωμά μου μόλις γυρίσουμε από το βουνό που με πάει εξορία.
Ο γλυκός μου, δε θέλει να με μοιραστεί με τίποτα, γι’ αυτό έκλεισε στην άκρη του θεού δωμάτιο. Εγώ, αυτός, όλα τα εις -ήσι και επιστροφή στη φύση. Σα δε ντρέπομαι! Πάλι σκέφτηκα το σεξ, ενώ το μωρό μου είναι τόσο ρομαντικό. Νομίζω πως θέλω να κάνω παιδιά μαζί του. Ελπίζω να μοιάζουν σε εμένα, που έχω πιο αμυγδαλωτά μάτια».
Μάνος:
«Δεν το περίμενα να βρω ο πούστης Nova στην άκρη του θεού. Πιάνουν και κει τα πιάτα; Είμαι ευτυχισμένος που δε θα χάσω Μάντσεστερ!
Αχ, κάπως έτσι φαντάζομαι τον παράδεισο, μπάλα και πήδημα αεροπλανικό. Ελπίζω να μην έχει πάρει πολλά τσουμπλέκια μαζί της και κυρίως, πολλά ρούχα. Την προτιμώ να κυκλοφορεί γυμνή.
Λες τελικά να το πηγαίνουμε για σχέση και καλά με τη Μαρίνα; Αχ, κατουριέμαι γαμώτο, πρέπει να κάνω μια στάση εδώ».
Το ηθικό δίδαγμα; Μη χάνεστε στη μετάφραση. Ποτέ δε θα βρεθούν οι απόλυτοι κώδικες επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο φύλα.
Αν η ψυχολογία του κάθε φύλου θα μπορούσε να απεικονιστεί σχηματικά, οι άντρες θα ήταν κύκλοι – κάποιοι μάλιστα και φαύλοι.
Η σκέψη του άντρα κινείται κυκλικά, με σημείο έναρξης και τελείωμα φυσικά, στο πουλί του.
Οι γυναίκες πάλι, είναι πολύγωνα, τίγκα στη γωνία, με σκέψη που σκαλώνει και στέκεται για υπερανάλυση και ψυχανάλυση, σε κάθε γωνίτσα βασανιστικά.
Είναι μάταιο να νομίζετε ότι η χαράδρα μπορεί κάποτε να κλείσει.
Άντε, στα μεγάλα νουζένια του έρωτα να πέφτει ξύλινη γέφυρα, που με ακροβατικές κινήσεις θα διασχίζουν οι τολμηροί, με κίνδυνο να πνιγούν στις φουσκοθαλασσιές των συναισθημάτων που κυλάνε απειλητικά κάτω από τα πόδια τους.
Μακριά τα στερεότυπα από την τρικυμία σου καλή μου, μου θυμίζω συχνά πυκνά.
Τους σιχαίνομαι τους διαχωρισμούς, όμως εκεί πάνω στα επαναστατικά μου, έρχονται όλες οι συμπτώσεις να μου επιβεβαιώσουν τους κανόνες, που έχω μάθει να μετράω και να σέβομαι, όπως ο κάθε παίχτης πριν έναν σημαντικό αγώνα.
Κατεβαίνεις στο γήπεδο με όλον τον εξοπλισμό, μπάλες, σορτσάκια, επιγονατίδες, σφυρίχτρες και ανακαλύπτεις πως έχεις απέναντί σου σερνικά έξπερτ στα γκολ, μα κανέναν διαιτητή να σφυρίξει πέναλτι όταν σε ρίχνει ο αντίπαλος εραστής άτσαλα μέσα στη μικρή περιοχή με κλωτσιές, τρικλοποδιές και πόνο αβάσταχτο.
Τότε λοιπόν τα πράγματα είναι ως εξής…
Ή θα το στρώσεις οκλαδόν να ρίξεις ένα μεντιτέισον γιόγκα στυλ, να αναλύσεις, να νιώσεις, να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να το πεις στη φίλη σου, να διαλογιστεί και αυτή μαζί σου, να κάνετε το χάρτη σας, να βρείτε τους πλανήτες σας, να δείτε που έπεσε ο Πλούτωνας και καταπλάκωσε την Αφροδίτη και αυτή η κόρη η ακαμάτρα δεν λέει να σηκώσει κώλο, να πάει να διεκδικήσει την αξιοπρέπεια που έγινε κουρέλι… ή απλά θα παίξεις μπάλα.
Που σημαίνει, υπερασπίζομαι τα δίχτυα μου… Τρώω γκολ με το κεφάλι ψηλά, έχω πέσει όμως στον αγώνα. Σε αυτή τη μάχη επικράτησης δύο ομάδων που παλεύουν να είναι μαζί και να μην είναι…
Αν δυσκολεύεσαι, δες Μουντιάλ στην τελική, βοηθάει και η συμπαντική συγκυρία αυτόν τον καιρό! Και μπάλα να μη μάθεις, όλο και κάποιον θεότεκνο θα σταμπάρεις να φύγει λίγο το μυαλό από την UHU stick που σου απλώνεται.
Είναι ανώφελο να μπλέκεις σε λέξεις περιττές, νόημα δε βγαίνει. Πες τα καλύτερα με πράξεις, πες τα μ’ ένα φιλί, και με δύο και με τρία. Είναι ο πιο απολαυστικός κώδικας επικοινωνίας, ο πιο μοιραίος, ο πιο ωραίος, αυτός που θα θυμάσαι και θα θυμάται ακόμα και όταν τα λόγια όλα θα έχουν χάσει την αξία τους.
Η μόνη περίπτωση που αν το νιώθει και το νιώθεις, θα τον κάνει να σταματήσει να οδηγεί ακόμα και όταν δεν οδηγεί και εσένα να σταματήσεις επιτέλους την κρεμ μπρουλέ μπουρδολογία και να πεις γλυκά, χαμογελαστά… just kiss me!
