Το Rhus-tox είναι ένα φάρμακο που αλληλοσυμπληρώνεται με την Bry (Βρυώνια). Μπορεί να έχουν αρκετές ομοιότητες αλλά έχουν μία πολύ σημαντική διαφορά.
Η κίνηση χειροτερεύει την Βρυώνια. και βελτιώνει το Rhus-tox.
Όταν έχουμε έναν ασθενή που παραπονείται για πόνους στους μύες ή στις αρθρώσεις και μας λέει ότι το πρωί είναι χειρότερα και προς το μεσημέρι βελτιώνεται αυτό σημαίνει ότι η κίνηση του κάνει καλό και χρειάζεται Rhus-tox. Σε αντίθετη περίπτωση χρειάζεται Bry. Ο ασθενής Rhus-tox. δεν μπορεί να ησυχάσει, βρίσκεται συνέχεια σε κίνηση.
Στο κρεβάτι του δεν βρίσκει ησυχία, στριφογυρνάει διαρκώς από την μία πλευρά στην άλλη χωρίς να μπορεί να βρει μία θέση να βολευτεί (το αντίθετο συμβαίνει με την Bry. όπως πέσει έτσι θα σηκωθεί). Όπως είπαμε το Rhus-tox καλυτερεύει με την κίνηση, με την έντονη και διαρκή κίνηση όμως μπορεί να δούμε το Rhus-tox να χειροτερεύει, αυτό μπορεί να συμβεί απο την υπερπροσπάθεια.
Μπορεί να βοηθήσει στην ανεμοβλογιά, όπου μετά το στάδιο του πυρετού είναι το πιο βασικό φάρμακο, ειδικά αν υπάρχει έντονη φαγούρα και νευρικότητα, αν πονάνε τα πόδια του και τα κινεί συνέχεια και εάν τα σπυράκια της ανεμοβλογιάς μοιάζουν σαν αποχρωματισμένο ζελέ μέσα σε ένα κόκκινο πιάτο.
Στους μαγουλάδες ειδικά αν το πρήξιμο του προσώπου και του λαιμού επικεντρώνεται στην αριστερή πλευρά και χειροτερεύει τις νυχτερινές ώρες..
Άλλη περίπτωση που μπορεί να βοηθήσει το Rhus-tox είναι η εξάρθρωση και τα στραμπουλήγματα. Καταστάσεις που μπορεί να προκληθούν σε αθλητές που ξεκίνησαν την προπόνηση χωρίς να προθερμανθούν αφού το φάρμακο επιδρά στους συνδέσμους, τις αρθρώσεις και τους τένοντες. Αρχικά με την κίνηση μπορεί να χειροτερεύουν αλλά αν συνεχίσουν βελτιώνονται, αν η προπόνηση διαρκέσει ώρες τότε η κατάστασή τους θα χειροτερέψει.
Μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο φυτό αυτό κάνει το homeopathy.gr όταν αναφέρεται στον εμβολιασμό με το εξής μυστηριώδες κείμενο:
“Ποια όμως θα πρέπει να είναι η θέση του ομοιοπαθητικού γιατρού στο θέμα των εμβολιασμών και ειδικότερα του μαζικού εμβολιασμού; Υπάρχει ξεκάθαρη άποψη για το αν πρέπει ή όχι να γίνονται αυτές οι ανοσοποιήσεις σε κάθε περίπτωση;
Στην Άπω Ανατολή οι Κινέζοι πραγματοποιούσαν μια μορφή προληπτικών εμβολιασμών για την ευλογιά, φορώντας τα ρούχα του ασθενή θύματος της ευλογιάς (αυτά που φορούσε στην φάση της διαπύησης) και εισπνέοντας αποξηραμένες φλύκταινες ευλογιάς αφού τις διατηρούσαν για ένα χρόνο.
Ο Πλίνιος ισχυριζότανε ότι η σίελος λυσσασμένου σκύλου μπορεί να προστατεύσει από την λύσσα.
Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η δυνατότητα λήψης αντιγόνου δια του στόματος να κινητοποιεί συστηματικές ανοσολογικές αντιδράσεις, είχε αναγνωριστεί από τους Ινδιάνους της Ν. Αμερικής, που έτρωγαν φύλλα από Poison Ivy (Rhus toxicodedron) σε μια προσπάθεια να προφυλαχθούν από αντιδράσεις ευαισθησίας εξ επαφής με το φυτό.
Βλέποντας λοιπόν την πρακτική του εμβολιασμού αυτό που φαίνεται είναι η ικανότητα του οργανισμού να αντιδρά σε μια διαταραχή του συστήματος (π.χ. ένα ξένο αντιγόνο) παράγοντας μια ειδική δυναμική αντίδραση, έτσι ώστε να διατηρήσει τις δομές και την λειτουργία του. Η αντίδραση αυτή είναι δυσανάλογη του αρχικού ερεθίσματος και έχει σχετικά τόσο σταθερή μνήμη, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξουδετερώσει μια δευτερογενή πιθανή επίδραση ιδίας ή παρόμοιας αντιγονικής αιτιολογίας σε πραγματικά δεδομένα (π.χ. μια επιδημία).”
‘Ετσι, γιουβέτσι και…κολοκυθόπιτα δηλαδή. Σαν κάτι πολιτικούς που λένε “θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος σε αυτό το θέμα” αλλά μετά πολυλογούν για δέκα λεπτά με ασάφειες μέχρι να ξεχάσουμε όλοι ποιο ήταν το θέμα ή να καταλάβουμε ποια είναι η θέση τους! Η ομοιοπαθητική δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την χρήση βότανων από ιθαγενείς αφού τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δεν περιέχουν ούτε ίχνος της αρχικής ουσίας.
Επίσης αυτή η εμμονή κατά των εμβολιασμών είναι μάλλον ανεύθυνη και κοντόφθαλμη. Σίγουρα δεν είναι ίδια όλα τα εμβόλια και πρέπει να τα βλέπουμε σε σχέση με ολόκληρη την κοινωνία. Μην ξεχνάμε ότι αν δεν εμβολιαζόταν κανείς δεν θα είχαν κάλυψη και οι υπόλοιποι. Αυτή τη στιγμή, όσοι παθαίνουν μανία κατά των εμβολίων είναι τυχεροί γιατί χάρη στους άλλους, τους “βλάκες που εμβολιάζονται” δεν είναι πια συνηθισμένες παθήσεις που παλιότερα θέριζαν.
