Η ταινία που θα κερδίσει φέτος το ‘Οσκαρ καλύτερης ταινίας εκτός απροόπτου θα είναι το 12 Χρόνια Σκλάβος του Βρετανού Steve Mc Queen.
Εγώ προσωπικά θα το έδινα στο εξωπραγματικό ”Gravity”…το οποίο ήταν μια πρωτόγνωρη κινηματογραφική εμπειρία, ειδικά στην τρισδιάστατη εκδοχή του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση στα πρόσωπα των φίλων μου όταν άναψαν τα φώτα της αίθουσας, (ειδικά αυτών που δεν τους αρέσουν σε γενικές γραμμές οι λεγόμενες ”ταινίες διαστήματος”).’Ολοι με το στόμα ανοιχτό νιώσαμε το ίδιο δέος. Αν όχι στο ”Gravity”, έστω σε κάποια από τις φετινές ξενόγλωσσες παραγωγές. Τα ”The Hunt” και ”Grande Bellezza”, είναι ταινίες που θα μνημονεύονται πολλά χρόνια μετά. Σήμερα όμως θα ασχοληθούμε με τον σκηνοθέτη που προ ανέφερα.
Αλήθεια, πόσοι από σας γνωρίζετε την ύπαρξη αυτού του σκηνοθέτη με το θρυλικό επίθετο που βέβαια παραπέμπει στον τρισμέγιστο σταρ μιας άλλης μαγικής εποχής και σε έναν από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς όλων των εποχών;
Σπεύδω σε βοήθεια λοιπόν ώστε την βραδιά των ‘Οσκαρ σε περίπου δυο μήνες από τώρα να μην γίνετε ρεζίλι με ατάκα τύπου…”Στηβ Μακ Κουην… μα καλά… δεν έχει πεθάνει αυτός; Σου ρίχνω άααακυροοοο που λέει και η αοιδός.
‘Εχουμε και λέμε, λοιπόν! Με την τρίτη του ουσιαστικά ταινία ( και στις τρεις πρωταγωνιστεί ο Fassbender) βάζει πλώρη για αρκετά χρυσά αγαλματάκια. Πρίν από τα ‘Οσκαρ, βέβαια, θα σαρώσει και τις χρυσές σφαίρες αλλά αυτό λίγη σημασία έχει. Εκεί μαζεύονται για να τα πιούνε…να κουτσομπολέψουν και για να βγάλουν κανένα καινούργιο γκομενάκι πριν τα ”μεγάλα” βραβεία.
Το 2008 λοιπόν, o Steve Mc Queen μετά από αρκετές παραγωγές μικρού μήκους μας έδωσε το ”Hunger’‘. Μια δυνατή ταινία για έναν πολιτικό κρατούμενο ο οποίος ξεκινά απεργία πείνας σε Ιρλανδέζικες φυλακές, ιστορία η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα σχετικά με τον ΙΡΑ και την δράση του το 1981.
Ο Fassbender εκεί ξεπερνάει τα όρια του υποκριτικού του ταλέντου, με μια συγκλονιστική ερμηνεία, η οποία απαιτούσε να χάσει και καμιά 20αρια κιλά (70 είναι όλα κι όλα…) σκηνοθετημένος άψογα από τον Mc Queen ο οποίος μας δίνει ένα δυνατό, γεμάτο ανατριχίλες δράμα.
Το στίγμα όμως του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη θα ‘ρθει με το ”Shame” του 2011. Να πω σε αυτό το σημείο ότι πρόκειται για μια ταινία που βρίσκεται στο προσωπικό μου Τοp 10 όλων των εποχών, όποτε συγχωρέστε μου οποιαδήποτε υπερβολή. Ο κολασμένος ήρωας μας, ο Μπράντον, τιμωρεί ασταμάτητα τον εαυτό του… μέσω του σεξ. Δουλεύει σε μια επιτυχημένη εταιρεία, έχει ένα εργένικο διαμέρισμα, όπου το κάθε πράγμα έχει τη θέση του, όπως και η κάθε στιγμή της ζωής του. Η σεξουαλικότητά του είναι το πρώτο του μέλημα. Είτε πηδάει, είτε κάνει διάλειμμα αυτοϊκανοποίησης, είτε διεκδικεί ένα γυναικείο σώμα. Είναι κυνηγός. Οι γυναίκες είναι το θήραμα. Η κατάκτησή τους είναι η στιγμιαία επιβράβευση του, μέχρι τον επόμενο στόχο. Δεν είναι ένας άντρας εθισμένος στο σεξ, απλά το σεξ είναι ο τρόπος λειτουργίας του μυαλού του. ‘Ολα όμως αυτά ανατρέπονται με την άφιξη της μποέμ αδερφής του. (Σκηνή ανθολογίας η χωρίς ανάσα ερμηνεία της Carey Mulligan στο New York, New York).
Ο τίτλος της ταινίας είναι «Shame», ντροπή, ενοχές… και είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχω δει εδώ και χρόνια. Εκεί που όλοι όμως περίμεναν την ταινία να μαζεύει αρκετές υποψηφιότητες, όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά οι πουριτανοί (ουστ να μου χαθείτε) κυρίως Αμερικανοί που κάνουν κουμάντο στην Ακαδημία… κυριολεκτικά ”εξαφάνισαν” την ταινία από τα μεγάλα βραβεία. Εμ βέβαια… μην δούνε κανένα πέος μεγαλύτερο του μέσου όρου στις οθόνες τους και απειληθεί ο ανδρισμός τους.
Να υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο οτι μόνο στο πρώτο μισάωρο της ταινίας ο Fassbender τον παίζει δυο φορές, παίρνει και δύο θηλυκά, χώρια ότι κυκλοφορεί γυμνός προκαλώντας αμόκ στον γυναικείο πληθυσμό ανά τον πλανήτη… και όχι μόνο με τον George Clooney να δηλώνει μετά την προβολή της ταινίας το απίστευτο..” Ο Μάικλ είναι ο μόνος ηθοποιός που γνωρίζω ο οποίος μπορεί να παίξει γκολφ…χωρίς μπαστούνι”… αναφερόμενος φυσικά στα ανατομικά προσόντα του Fassbender.
Αυτή την μαγική ταινία αποφάσισαν να ”θάψουν” οι ατσίδες της Ακαδημίας πριν δυο χρόνια οδηγώντας τους σινεφίλ σε παράκρουση και σε ασταμάτητες κατάρες…από σινε-σάιτ..μέχρι το youtube!
Στο δικό μου κινηματογραφικό σύμπαν είναι αυτό που ονομάζω έμεινα παγωτό. Πρώτα, όταν έκανα τουλάχιστον είκοσι λεπτά να συνέλθω μετά την προβολή της ταινίας… (και για προσωπικούς λόγους… που είχαν να κάνουν με το σενάριο), αλλά και έπειτα με την απόρριψη της απ τα Όσκαρ.
Ο Steve Mc Queen όμως δεν μάσησε απ’ αυτά. Με όνομα βαρύ σαν ιστορία και ως ένας άλλος… King Of Cool επιστρέφει φέτος για να μας δώσει, ίσως την ταινία της χρονιάς, βάσει βραβείων, τουλάχιστον.
Το ”12 Χρόνια Σκλάβος” θα σαρώσει. Όχι γιατί είναι η καλύτερη φετινή ταινία κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε μια χρονιά που, ειδικά οι ξενόγλωσσες υποψήφιες, είναι μια κλάση ανώτερες, αλλά γιατί θα διορθωθεί μια μεγάλη αδικία. Τώρα θα μου πείτε..”Καλά ρε φιλαράκι..είναι δίκαιο αυτό..”; Ε…εμένα προσωπικά δεν με νοιάζει. Ίσως τελικά δυο αδικίες να κάνουν ένα δίκαιο, χωρίς, βέβαια να υποτιμώ την φετινή ταινιάρα του Mc Queen.
Ίδωμεν… Ως τότε, μας εύχομαι καλές προβολές, γιατί ειδικά αυτή την περίοδο έχουμε τις καλύτερες.
