Στο διαζύγιο καλό είναι να έχεις φίλους κοντά σου να σε υποστηρίξουν. Μπορεί όμως και όχι. Γιατί στο θέμα του διαζυγίου και της φιλίας τα πράγματα περιπλέκονται.
Όταν περίμενα να βγεί το διαζύγιο, μία από τις καλύτερες φίλες μου (που ήταν χρόνια φίλη μου) πρόσεχε τα παιδιά μου ενώ εγώ πήγαινα στο δικαστήριο και γενικά με στήριξε πολύ τους πρώτους μήνες. Δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που πήγα στο σπίτι της και με υποδέχτηκε με ένα ποτήρι κρασί και ένα πιάτο ζεστό φαί. Ένιωθα πολύ τυχερή που την είχα στη ζωή μου. Της ανοίχτηκα, έκλαιγα μπροστά της και εκείνη με άκουγε και με παρηγορούσε. Η υποστήριξή της ήταν δώρο για μένα. Αλλά….
…καθώς πέρασε ο καιρός και τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται για εμένα, η κατάσταση μεταξύ μας άλλαξε. Σταμάτησε να με παίρνει τηλέφωνο. Σταμάτησε να κάνει σχέδια μαζί μου. Όταν της τηλεφώνησα για να της πω ότι γνώρισα κάποιον δεν με πήρε ποτέ πίσω. Όταν της τηλεφώνησα για να της πω ότι το βιβλίο που είχα γράψει δημοσιεύτηκε δεν την βρήκα αλλά και εκείνη δεν μου τηλεφώνησε. Πρέπει να την είχα καλέσει σπίτι μου για φαγητό, εννοείται μαζί με την οικογένεια της, πάνω από 25 φορές και πάντα μου αρνούνταν. Μου πήρε κάποιο καιρό να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήθελε να είμαστε πια φίλες. Πάντα με προβλημάτιζε το γιατί αλλά αν ρωτήσεις οποιαδήποτε γυναίκα στον κόσμο, θα έχει και μια αντίστοιχη ιστορία να μοιραστεί. Κάθε γυναίκα έχει μια φίλη που την εγκατέλειψε.
Πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιες γυναίκες που θα σου σταθούν σε όλες τις δυσκολίες αλλά δεν θα θέλουν να έχουν καμία σχέση μαζί σου, όταν η ζωή σου θα επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς. Πάντα το έβρισκα περίεργο, αλλά έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες από άλλες γυναίκες.
Η καλύτερη φιλία είναι εκείνη όπου σου στέκονται και στις χαρές και στις λύπες. Κάποιος/κάποια που μπορεί να σταθεί δίπλα σου όταν κλαις αλλά και όταν γελάς. Ένα άτομο που λυπάται με τη λύπη σου και χαίρεται με την χαρά σου.
Μπορώ να θυμηθώ ότι στην αρχή του διαζυγίου μου , πολλοί άνθρωποι-φίλοι ή γνωστοί- ήθελαν να βγούμε για ποτό ή φαγητό. Το τηλέφωνο μου, χτυπούσε συνεχώς και όταν συναντιόμασταν και τους έλεγα ότι έπαιρνα διαζύγιο, μετά δεν εμφανίζονταν ποτέ ξανά. Είχα αρχίσει ν’ αναρωτιέμαι εάν ήθελαν να βγουν μαζί μου μόνο και μόνο για να μάθουν λεπτομέρειες για το πώς χώρισα και να πάνε μετά να με κουτσομπολέψουν . Ή μπορεί απλά να ήταν η περιέργεια που τους ωθούσε. Ίσως ήθελαν να συγκρίνουν την δική μου ιστορία με τον δικό τους γάμο. Ή μπορεί απλά να ήθελαν να δείξουν την υποστήριξη τους αλλά μέχρι εκεί. Πραγματικά δεν έχω κάτι εναντίον τους αλλά η στάση τους, δεν παύει να με εκπλήσσει.
Αυτό που επίσης συνέβη στην αρχή του διαζυγίου μου ήταν ότι γνώρισα μια γυναίκα στην τάξη kickboxing που πήγαινα, η οποία είχε επίσης πάρει διαζύγιο. Βγήκαμε έξω για φαγητό και γίναμε πολύ γρήγορα, οι καλύτερες φίλες. Και είμαστε ακόμα και σήμερα. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο χρόνων, πολλές γυναίκες στο γυμναστήριο μας , άρχισαν να χωρίζουν, και έρχονταν σε μια από εμάς για συμβουλές και παρηγοριά. Κοιτάζοντας πίσω, ήταν σχεδόν αστείο, γιατί εγώ και η φίλη μου, ήμασταν οι εξπέρ του διαζυγίου στο γυμναστήριο. Ήταν όμως πολύ ωραίο το συναίσθημα να είσαι σε θέση να παρηγορείς και να στηρίζεις κάποιον, ακόμη και αν ήταν άγνωστος. Επειδή με έβλεπαν να κάνω kickboxing και να φαίνομαι φυσιολογική, πολλές γυναίκες σκέφτονταν, “Εντάξει, πέρασε ένα διαζύγιο και φαίνεται ότι είναι καλά” οπότε αυτό τις δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία αλλά και εμπιστοσύνη σε εμένα.
Νομίζω ότι στο διαζύγιο, χάνεις κάποιους φίλους, μπορείς όμως να κάνεις νέους φίλους ή κάποιοι άνθρωποι που δεν γνώριζες πολύ καλά πριν χωρίσεις, μπορεί να γίνουν πολύ καλοί σου φίλοι. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, οι φίλοι αλλάζουν, και αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε κάθε φορά και από τα πόσα κοινά έχουμε με αυτούς τους ανθρώπους, στη πορεία. Φυσικά, υπάρχουν πάντα οι αληθινοί φίλοι, δηλαδή εκείνοι που παραμένουν φίλοι παρά την οποιαδήποτε οικογενειακή μας κατάσταση. Θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο μέρος των φίλων μου, εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Με αγαπάνε (και τους αγαπώ) ότι και να γίνει.
Υπάρχουν φίλοι που χάνονται, πρέπει να το αποδεχτείς αυτό. Μπορεί να αισθάνονται ότι πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα σ’ εσένα και τον/την πρώην. Ή μπορεί να είναι παντρεμένοι/παντρεμένες και να αισθάνονται περίεργα ή να νιώθουν πως απειλούνται με το να περνούν πολύ χρόνο με μία μόνη γυναίκα/ένα μόνο άνδρα. Μπορεί να αισθάνονται ότι πλέον δεν έχετε τίποτα κοινό πια αφού πήρες διαζύγιο. Σε κάθε περίπτωση, η συμβουλή μου είναι να προσπαθήσεις να μην το παίρνεις προσωπικά. Είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό σου. Δεν μπορούν να διαχειριστούν το διαζύγιό σου; Ίσως στη πραγματικότητα να μην μπορούν να διαχειριστούν την ευτυχία που ακολούθησε το διαζύγιο σου και απλά να ζηλεύουν.
Επικεντρώσου στους φίλους που εμπλουτίζουν την ζωή σου, τους φίλους που θαυμάζεις και σέβεσαι, εκείνους με τους οποίους περνάς καλά και για τους οποίους θα έκανες τα πάντα. Εκείνοι είναι ο πραγματικός θησαυρός και το ξέρεις!
Συγγραφέας: Jackie Pilossoph
πηγή :singleparent.gr
