Το έχω δηλώσει, άρα το έχω σώσει.
Αγαπάμε έρωτα, τον κυνηγάμε, μας παιδεύει, γουστάρουμε, μουλαρώνουμε, τον βαριόμαστε, τον ξαναβρίσκουμε και όλα τα ροζ βρίσκουν αιτία ύπαρξης!
Ωστόσο, ως γνήσιος Δίδυμος, καρακυνικός από άποψη, με ρομαντική πλευρά που δεν εξαντλείται σπάταλα εκτός κι αν αξίζει τον κόπο, του βρίσκω ξενέρωτα του έρωτα και αυτά δε μπορώ να τα παραβλέψω. Σας τα εκθέτω, να μην εκτεθείτε!
Ξενέρωτο νούμερο 1: Τα ηχηρά φιλιά.
Ναι καλά το πάτε, τα φιλιά που σέβονται τον εαυτό τους πρέπει να τα δίνουμε ζουμερά και υγρά, αλλά μέχρι ενός σημείου. Όσοι διαθέτετε τον ποταμό Νιαγάρα ανάμεσα στα δόντια σας και μετά βίας κρατάτε τις άγριες διαθέσεις σας, σας παρακαλώ, ξεχυθείτε ιδιωτικά. Μου έχει τύχει να συνταξιδεύω φουλ ερωτευμένη μαζί με τον έρωτά μου και άλλο ένα ζευγάρι φιλικό που έσταζε έρωτα, τόσο που νόμιζα ότι θα έπρεπε να αγοράσω μπρατσάκια από τα σάλια που ανταλλάσσονταν στο πίσω κάθισμα.
Και εμείς αγαπήσαμε πατριώτη και φιλήσαμε και φιλάμε ουυυυυυ… δεν έχω καλύτερο από τα φιλιά. Προσέχετε τους ήχους σας όμως. Τα κάνουν από κάτι που σου κόβει την ανάσα να ακούγεται σαν άτσαλο πλατσούρισμα στα ρηχά.
Ξενέρωτο νούμερο 2: Οι δημόσιες περιπτύξεις τύπου «σε σκίζω όπου λάχει».
Εσείς οι βλάχοι, όπου λάχει; Νο, νο, νο! στο τσακ έχω κρατηθεί να σηκωθώ να προσφέρω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου στον κύριο που ήταν από κάτω και στην καβαλημένη κυρία (ή και το ανάποδο δεν έχει σημασία) και να τους πω: αγάπες μου, σας προσφέρω λίγες ώρες ξέφρενου πάθους, έχω και αμάξι, είστε για μια ξεπέτα;
Συνήθως αυτή η κατηγορία εραστών εμπίπτει και στο ξενέρωτο νούμερο 1 και τότε ο συνδυασμός είναι εκρηκτικός. Αφήστε που μερικοί γουστάρουν να κοντεύουν να το κάνουν και πάνω σου, εκεί στη μέση του φραπέ να σου ζμπρώχνουν την πλάτη με μανία σα να σου δηλώνουν «καταλάβατε ότι είμαστε ερωτευμένοι ή πρέπει να ρίξουμε ένα κάμα σούτρα κατά μεσής της καφετερίας;».
Ξενέρωτο νούμερο 3: τα τζουτζουκοεπίθετα.
Γούτσου γούτσου, τζουτζούκο μου, μπαρμπούνα μου, πιθήκι μου και απαπαπαπαπαπα ξενερουά ματ!
Όπου τα ακούω με χτυπάει η anorexia nervosa, σεβασμός στις ναυτίες μας παρακαλώ! Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου σας φέρει και όνομα και στη χειροτέρα, ένα «μωρό μου» είναι αρκετά περιγραφικό.
Ξενέρωτο νούμερο 4: Η ερωτευμενόφατσα.
Τι να σας πω, μπορεί τελικά εγώ να είμαι η ιδιότροπη, αλλά άλλο ένα πράγμα που μου τη δίνει είναι η ερωτευμενόφατσα, αυτή που σου βρωμάει από μακριά. Βλέμμα ταξιδεμένο, ύφος αποχαυνωμένο. Ρωτάς κάτι τη Δευτέρα και παίρνεις απάντηση την Παρασκευή, όταν δε θα τον/την σκέφτεται για λίγα λεπτά το μεσημέρι. Το χειρότερο είναι να σου τύχει στη δουλειά. Ξέρεις εκ των προτέρων ότι ο συνάδελφος απαλλάσσεται λόγω έρωτα και τα πάντα πέφτουν στους δικούς σου ώμους.
Κράτα γερά, η νόσος χτυπάει συχνά και είναι πολύ κολλητική και σε πολλές μορφές.
Η ερωτευμενόφατσα που γελάει ηλiθιωδώς, η ερωτευμενόφατσα που είναι αφηρημένη, χαμένη κάπου εκεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, η ερωτευμενόφατσα που είναι σκυθρωπή γιατί φοβάται μην τον/την χάσει και η λίστα είναι ατελείωτη.
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας οι ερωτευμενόφατσες έχουν εμπλουτιστεί, καθώς θα συναντήσετε την «ερωτευμενόφατσα με το κινητό σκουλαρίκι» να ψιθυρίζει γλυκόλογα ολημερίς και την «ερωτευμενόφατσα χαμογελάω ασύστολα στην οθόνη του υπολογιστή», ενώ υποτίθεται ότι γράφει ένα mail αυστηρά επαγγελματικό.
Ξενέρωτο νούμερο 5: “Σε ποιο σοσιαλ μύδιο να μπω, να βγω, να το φωνάξω να το πω, πως είμαι αμαρτωλή που σ’αγαπώωωω”
Μη χαίρεστε τα αγόρια… δεν αφορά μόνο τα κορίτσια αυτή η κατηγορία. Απλά ήτο μια έμπνευσις εκ της Βάνου ορμώμενη.
Νταξ το εμπεδώσαμε, φίλε ή φίλη… αγαπάς και κόβεις φλέβες.
Και δώστου 40 ποστ με all of me loves all of you και πάρε και 50 love your curves and all your edges kai ama laxei all your perfect imperfections. Και να φωτό από ένα ζευγάρι που φιλιέται, μαμιέται, ξεπετιέται, να το πετιέται, να το πετιέται, να το πετιέται από ξαρχής και αντριεύει και θεριεύει και κάνει τοίχο ροζουλι, και ταιμλάιν στα μέλια.
Να σου πω τα κάτι τις; Πρώτον μην σπαταλάς τα καλύτερα κομμάτια σου, τους καλύτερους στίχους σου, τα καλύτερά σου post έτσι ανούσια. Ψιθυριστά στο αυτί ακούγονται πιο σέξι… Εσύ δε που τα δηλώνεις με ασφάλεια τα συναισθήματα τόσο καλά θωρακισμένος/η πίσω από την οθόνη σου, μήπως στο μιλητό και στο σφιχταγκαλιαστό είσαι λίγο κοτούλα; Λέω μήπως. Γιατί αν δεν είσαι και το ξέρει και ο/η τυχερός/η άντε σε συγχωρούμε, είναι αλλιώς να μοιράζεσαι την ανείπωτη χαρά με τους 2000 φίλους σου στο fb… όσο να ‘ναι αποκτά το αίσθημα άλλη βαρύτητα. Και έχει και likes από κάτω. Που το πας αυτό;
Αν το κάνεις όμως κάθε Δευτέρα με Παρασκευή και κάνεις τα ρεπά σου μόνο το ΣΚ, απλά για να μας σπάσεις τα νεύρα, με στόχο να τσιμπήσουν 5-6 γκομενάκια και να σου κάτσουν, γιατί είσαι ρομαντική ψυχή κατά βάθος -αμέτρητο, άπατο βάθος- και αναρωτιούνται ο Μάκης, ο Τάκης και η Σούλα, κατσαριδάκια μου γλυκά, σε ποιον/α ακριβώς αναφέρεσαι… ε σε βαρέθηκε η ψυχή μας, σε βαρέθηκε… Τόσο απλά!
Θα μπορούσα να βρω και άλλα ξενέρωτα στον έρωτα, δε θέλω όμως γιατί είναι κάτι πολύ μεγάλο για να τον απομυθοποιώ και δε γουστάρω. Απλά τον θέλω να είναι όπως του πρέπει, όχι χαζογκομενέ απελπιστίκ, μα ντυμένος, στολισμένος ή και θεόγυμνος στου πάθους το μυστίκ… Και κατά βάθος απ’ τα ξενέρωτα, θα προτιμούσα χίλιες φορές να γράφω για τα ρω του έρωτα.
Κάπως έτσι, όπως το έλεγε και ο ποιητής:
«Την αγάπη μια τη λες
τη ντύνεσαι τη γδύνεσαι
όσο που γίνονται πολλές
και πάλι σ’ όλες δίνεσαι».
Ελύτης
