Τι κι αν είναι ελληνικής καταγωγής ο σκηνοθέτης. Η ταινία είναι μάπα. Ακόμα και για κάποιον σαν κι εμένα που γουστάρει τον Κλούνεϊ και ότι κάνει. (Έχει μια μαγνητική παρουσία που έχουμε χρόνια να δούμε.) Δεν θα έλεγα ότι είναι καλός ηθοποιός. Μερικές φορές φαίνεται σαν να σκέφτεται κάποιο συναίσθημα και μετά να προσπαθεί να βρει την κατάλληλη φάτσα να το εκφράσει. Και σε αυτό το έργο δεν πείθει ούτε για ένα λεπτό. Μπορεί η μηχανή προώθησης να το πλασάρει σαν την ερμηνεία της ζωής του αλλά εμένα σαν b movie που έκανε απλά για τα λεφτά μου βρώμαγε από την αρχή. Δεν βοηθάει και η ανόητη υπόθεση, το ψευτοοικολογικό φόντο, φτωχό και καθόλου πειστικό.
“I think paradise can go fuck itself” μας λέει σαν να περιμένει ότι θα σοκαριστούμε ότι όλοι στην Χαβάη δεν κάνουν σερφ όλη μέρα. Ναι, είναι απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς, μάλιστα τόσο απλοί που πιο πολύ για τηλεοπτική σειρά κάνει, παρά για κινηματογραφική ταινία. Μάλλον οι νεαροί ηθοποιοί της ταινίας κλέβουν την παράσταση. Ο χύμα Σιντ που προσπαθεί να γίνει γκόμενος της κόρης του είναι σαφώς πιο…Payne χαρακτήρας με προοπτική και αντιφάσεις από αυτές που θα έπρεπε να παράγει για να πούμε ότι αξίζει το έργο. Οι δυο κόρες του Κλούνεϊ είναι ίσως οι καλύτερες ερμηνείες. O Μπο Μπρίτζες δεν κολλάει και κινδυνεύει να παρασύρει το έργο αλλού. Και όταν κάνει ένα τελείως ανόητο σπικάζ όλο μελιστάλαχτα κλισέ ο Κλούνεϊ ζορίζεσαι πραγματικά…
Ο Alexander Payne όχι μόνο δεν “σκηνοθετεί με μαεστρία” αλλά δεν καινοτομεί πουθενά. Είναι από τις περιπτώσεις που νιώθω ότι πρέπει να φωνάξω “ο βασιλιάς είναι γυμνός!” καθότι σύσσωμα τα ΜΜΕ διατυμπανίζουν ότι είναι αριστούργημα. Ε, δεν είναι. Καθόλου. Ειδικά όταν προσπαθεί να πάει από το δράμα και το υποτιθέμενο σοβαρό ηθικό δίλημμα στο χιούμορ. Δεν του βγαίνει καθόλου. Ήμουν σε σοβαρό πειρασμό να μην το δω μέχρι τέλους.
Τι έγραψε το athinorama.gr ; Ότι και όλοι οι άλλοι…
“Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Αλεξάντερ Πέιν με τους: Τζορτζ Κλούνεϊ, Μπο Μπρίτζες, Τζούντι Γκριρ, Σάιλιν Γούντλι
Ο Χαβανέζος Ματ Κινγκ, ένας ευκατάστατος δικηγόρος και αδιάφορος πατέρας δύο κοριτσιών, αναγκάζεται να επανεξετάσει τη ζωή του όταν η γυναίκα του τραυματίζεται σε ατύχημα και πέφτει σε κώμα.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΕΙΝ (“ΠΛΑΓΙΩΣ”), Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΡΑΜΕΝΤΙ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΝ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΕΦΙΑΛΤΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΓΕΙΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΕΪ ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟΤΕΡΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ “ΓΕΝΝΑ” ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΟΜΨΟΤΕΧΝΗΜΑ, ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΜΕ ΔΥΟ ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ (ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, Α΄ ΑΝΤΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ) ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΟΣΚΑΡ.”