Πολλοί συμφώνησαν με τους προβληματισμούς μου περί ομοιοπαθητικής. Άλλοι με συγκεκριμένα κομμάτια. «Ναι, εδώ στην Ελλάδα είναι χάλια – αλλού είναι καλύτερα» το ένα ρεφραίν. Δεν μου κάνει αυτό όμως. Εξού και πρότεινα δυο πειράματα για να θεμελιώσουμε το πρώτο σκαλοπάτι: είναι ή δεν είναι νεράκι τα ομοιοπαθητικά «φάρμακα»;Γιατί αν δεν είναι και πράγματι πχ το δυναμοποιημένο στραμώνιο είναι ισχυρό παραισθησιογόνο, έχουμε το ανάποδο πρόβλημα, δηλαδή «γιατί πουλιούνται ελεύθερα στην αγορά χωρίς συνταγογράφηση;”…
Η επιστημονική έρευνα ως τώρα δείχνει ότι δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Αλλά μπορεί κάλλιστα να έχουν κάποια διαφορά που δεν έχει βρεθεί ακόμα. Συχνότητες, «μνήμη του νερού» ή οτιδήποτε μοριακοβιολογικόκβαντομηχανικό φαινόμενοτο οποίο δεν ξέρουμε ακόμα να μετράμε. Το δέχομαι αξιωματικά αυτό για να προχωρήσουμε.
Έχουν ή δεν έχουν επιπτώσεις στον οργανισμό μας αυτές οι ουσίες που χρησιμοποιεί η ομοιοπαθητική; Η επιστήμη λέει ότι μετά από συγκεκριμένο αριθμό «δυναμοποιήσεων» δεν μπορεί πια να μετρήσει κατάλοιπο της αρχικής ουσίας. Αν βάλω μια σταγόνα ποντικοφάρμακο σε μια λίμνη δεν θα πάθω λοιπόν τίποτα. Αυτό λοιπόν είναι το θέωρημα που καλούμαστε να εξετάσουμε πειραματικά.
Οι άνθρωποι είμαστε πολύπλοκοι οργανισμοί και επηρεαζόμαστε από την ψυχολογία μας. Για να γίνει σωστά το πείραμα θα έπρεπε:
- Να κάνουμε οι ίδιοι την δυναμοποίηση της ουσίας. Δεν μπορώ να πάρω ένα σκεύασμα από το φαρμακείο που δεν έχω ιδέα πως το έφτιαξαν ούτε εγγύηση ότι «δυναμοποιήθηκε» σωστά.
- Δηλαδή (εκλαιϊκευμένη εξήγηση) να πάρουμε μια σταγόνα από κάτι, να το χτυπήσουμε σε ένα μπουκάλι νερό, να πάρουμε μια σταγόνα από αυτό το μπουκάλι και να την βάλουμε σε άλλο μπουκάλι νερό και να την ξαναχτυπήσουμε. Σύμφωνα με την ομοιοπαθητική, όσο περισσότερο το κάνουμε αυτό, τόσο πιο δυναμοποιημένο είναι.
- Να το κάνουμε σε δυο τρεις διαφορετικές ουσίες και να μην ξέρει όποιος θα πάρει το τελικό σκεύασμα ποιά από όλες πήρε.
- Να μην ξέρει επίσης ούτε το όνομα ούτε πιθανές επιπτώσεις αυτών των ουσιών.
- Να καταγραφεί αναλυτικά η κατάσταση του ανθρώπου πριν πάρει την ουσία.
- Να καταγραφούν συγκεκριμένα και μετρήσιμα συμπτώματα. (πχ αύξηση θερμοκρασίας, δερματική αλλοίωση, οτιδήποτε μετρήσιμο.)
- Να λάβουν μέρος στο πείραμα αρκετοί άνθρωποι ώστε να έχουμε ικανό στατιστικό δείγμα.
Επειδή όμως είναι μπελάς όλα αυτά και επειδή τα είπα κάπως χοντρά στα προηγούμενα άρθρα, εγώ θα δεχτώ και την ακόλουθη, πιο εύκολη βερσιόν, δηλαδή να κάνω ομοιοπαθητική ανάλυση πριν το πείραμα. Θα με προκαταβάλλουν ότι δουλεύει και έχει επιπτώσεις, ότι «με ξέρουν» και ότι είναι πειστικό, ολοκληρωμένο σύστημα ιατρικής περίθαλψης όσο μπορούν. Επίσης, για να μην κάνω χημική ανάλυση σε οτιδήποτε μου δώσουν πριν, δέχομαι να πάει για εξέταση το «νεράκι» (σύμφωνα με εμένα) μετά το πείραμα. Δηλαδή αν δούμε κάποιο αποτέλεσμα πάνω μου τότε να στείλουμε στο γενικό χημείο το μπουκάλι με το νερό που ήπια να δούμε αν έχει και τίποτα άλλο μέσα τελικά.
Αν δεν βρούνε τίποτα, θα δεχτώ, σε πρώτο επίπεδο ότι η δυναμοποίηση έχει κάποιο αποτέλεσμα. Και θα πρέπει να κάνω την πιο σωστή διαδικασία (1-7) που περιγράφω πιο πάνω.Ξαναρωτώ όμως το εξής απλό: γιατί δεν το έχουν κάνει τόσα χρόνια άλλοι αυτό; (Απάντηση: το έχουν κάνει πολλές μελέτες και δεν έχουν βρει ποτέ οτιδήποτε.) Και αν μπορούν να μαντέψουν συγκεκριμένα συμπτώματα πάνω μου θα ήταν σωστό να τα έχουν βάλει σε ένα κλειστό φάκελο τον οποίο θα ανοίξουμε μετά το πείραμα. Αλλά προτρέχω. Ας τεκμηριώσουμε πρώτα ότι δεν είναι νεράκι…
Ακόμα κι αν διαφωνείτε με το στυλ μου ή τις απόψεις μου, πρέπει να δούμε σαν κοινωνία πιο ενεργητικά την υγεία μας. Ναι, κύριε γιατρέ μου έχω άποψη. Δικό μου σώμα είναι. Είτε λέγεσαι παιδίατρος και απαιτείς να κάνουν τα παιδιά «μαντού» κάθε χρόνο (ενώ εσύ έχεις να κάνεις από φοιτήτρια παρά το γεγονός ότι είσαι σε νοσοκομεία όλη μέρα) ή κι αν λέγεσαι ομοιοπαθητικός, πρέπει να με πείσεις. Αλλά πιο εύκολα θα δεχτώ (πάλι με πειράματα) ότι μπορεί κάποιος προικισμένος άνθρωπος να μιλήσει με τους νεκρούς, παρά ότι μια σταγόνα στον ωκεανό μπορεί να έχει επίπτωση στο σώμα μου.
Αν έχεις δίκιο θα βγεις κερδισμένος. Και οι άλλοι, αυτοί που λένε ότι το κάνω όλο αυτό σαν κόλπο δημοσιότητας για να το γυρίσω μετά στην ομοιοπαθητική με πάθος, θα κερδίσουν έδαφος…
Σημαντική σημείωση: ψάχνοντας μετά το άρθρο βρήκα το http://www.1023.org.uk/ μια συλλογική διαμαρτυρία στην Αγγλία όπου χιλιάδες άνθρωποι πρόσφατα πήραν μεγάλες δόσεις από ομοιοπαθητικά μαντζούνια για να αποδείξουν ότι είναι παντελώς άχρηστα. Άντε με το καλό και μια αντίστοιχη προσπάθεια και στην Ελλάδα!
Comments are closed.