Αντίθετα με την ΕΡΤ, πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να γίνεται μετάδοση από την Βουλή διαρκώς. Και όχι μόνο το πιστεύω αλλά είναι από τα ελάχιστα πράγματα που βλέπω στην τηλεόραση! Αν και είμαι ιδιαίτερα επιλεκτικός με τον χρόνο που διαθέτω για κατανάλωση media, κολλάω καμιά φορά πολύ ώρα με κάποιον βουλευτή, ασχέτως κόμματος και συχνά που δεν τον/την ξέρω καν!
Βέβαια μπορεί να γίνει με πολύ λιγότερα χρήματα, αυτοματοποιημένο και μέσω διαδικτύου. Θα μπορούσε να παρέχει απομαγνητοφώνηση των ομιλιών, αναλύσεις, στοιχεία, συνεντεύξεις, περιλήψεις, οπτικοποιήσεις. Όταν δείχνει κάποιος ένα χαρτί και λέει “θα καταθέσω αυτό το αποδεικτικό” να το βλέπουμε και στο διαδίκτυο, γιατί όχι; Να μας βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα τα θέματα προς συζήτηση. Δεν χρειάζεται να το παίζει…ΕΡΤ δείχνοντας ντοκιμαντέρ και κλασσική μουσική, δεν θέλω να πληρώνω ανθρώπους για αυτό, ειδικά σε τέτοιες εποχές. Το κοινοβούλιο έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο και θα ήταν καλό να έχει και επικοινωνιακά διεξόδους.
Ναι, να αυτοδιαφημίζει το έργο του, γιατί όχι; Στο Μεξικό έβαλαν στους σκοπούς του αντίστοιχου καναλιού και τις συζητήσεις για επερχόμενα θέματα, τις εξεταστικές (live μετάδοση, παράθεση στοιχείων), παροχή πρόσθετων πληροφοριών μέσω διαδικτύου, συμφωνίες με άλλα ιδρύματα σε σχετιζόμενα θέματα για μετάδοση συζητήσεων σχετικών με θέματα της βουλής…δεν είναι δύσκολο να σκεφτείς τρόπους να βελτιώσεις την επικοινωνία αν το θελήσεις. Για παράδειγμα με τους πολίτες του εξωτερικού:
“One remarkable recent experience (March 2005) has been the transmission of the Mexican Senate hearings with the Foreign Affairs Secretary, the President of the Federal Electoral Institute and the President of the Federal Electoral Court, to analyse a change in Mexican law that would grant the right to vote to the Mexican citizens outside the country, among them, the 10 million Mexican citizens that live in the United States. According to unofficial estimates, these Internet transmissions have been followed by approximately 400 000 computer users in the United States.”
“Parliament and Democracy in the Twenty-first Century: A Guide to Good Practice”- David Beetham (ed.)
Ακόμα και στην Μποτσουάνα μεταδίδουν ζωντανά (ραδιοφωνικά) διαρκώς από την βουλή και μάλιστα το κοινό μπορεί να στέλνει ερωτήματα! Από πολύ παλιά έχουν βγει οδηγίες για την δομή και τον ενδεδειγμένο τρόπο λειτουργίας μιας ιστοσελίδας κοινοβουλίου. http://www.ipu.org/cntr-e/web.pdf
Όσο καλοί ρήτορες ή λαοπλάνοι κι αν είναι οι πολιτικοί μας, σε βάθος χρόνου αν τους βλέπεις συχνά, αρχίζεις και τους καταλαβαίνεις καλύτερα. Το ίδιο και όσοι είναι έντιμοι και προσπαθούν με ηρωϊσμό για εμάς. (Θα υπάρχουν και τέτοιοι – μην τα ισοπεδώνουμε.) Αντί να τους γνωρίζουμε από τηλεπαράθυρα στις ειδήσεις (όπου συνήθως δεν είναι οι καλύτερες συνθήκες να αναπτύξουν επιχειρηματολογία) είναι πολύ καλύτερα να έχουν την άνεση να αποκαλυφθούν. Είτε ως άνθρωποι με ιδέες και βάθος, οι οποίοι έχουν επί χρόνια αναλύσει τα θέματα και αξίζουν την θέση τους, (για αυτό υποτίθεται είναι δια αντιπροσώπευσης η δημοκρατία μας) ή ως επιτήδειοι αδιάβαστοι κακοπροαίρετοι με άλλους σκοπούς.
Δεν είμαι ο πρώτος που το τονίζει αυτό. Από το 1980 έχει γίνει θέμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. (Είχα γράψει άρθρο με τίτλο “χρειάζονται έναν Γκέμπελς στις Βρυξέλες” σχετικά.) Στον βαθμό που πολλές αποφάσεις παίρνονται εκεί για εμάς θα έπρεπε να έχουμε πρόσβαση και σε εκείνο το κοινοβούλιο βέβαια. Στο “The European Union Democratic Deficit and the Public Sphere”, o David Ward συνοψίζει τα ευρήματα της σχετικής επιτροπής που βγήκαν το 1982:
“Significant among these was the suggestion that European institutions and political issues dealt with at the European level were not adequately or fairly represented through national mechanisms, and there was a pressing need to have structures directly accountable to the wider European public, which would bypass filtering through national media institutions and, as it were, take the European Union straight to the public. “
Αφιλτράριστη επικοινωνία με το κοινό. Ζούμε στην εποχή της τηλεδημοκρατίας αλλά τελικά φτάνουν σε εμάς κάτι πετσοκομμένα αποσπάσματα που ανεβάζει κάποιος (με σκοπιμότητα) στο YouTube. Και αυτά αν και εφόσον τα κοινοποιήσει κάποιος στο Facebook ή το Twitter.
” The report recognised that the central problem of European integration was one where a natural constituency of citizens, which would hold the European Union accountable, was wholly absent, and this deficit represented a critical lack of legitimacy for governance at the European level. The newly granted status of the European Parliament would not amount to anything substantial without more direct links
with a perceived European public; a public which the report suggested could be fostered through shared television structures and programming. “
Αν δεν νιώθουμε ότι συμμετέχουμε, ότι γνωρίζουμε, δεν θεωρούμε ότι οποιοδήποτε κοινοβούλιο έχει το δικαίωμα να επηρεάζει με το έργο του τις ζωές μας. Δεν είναι σωστό ένας βουλευτής με πολλά λεφτά και μεγάλη επικοινωνιακή ομάδα να έχει άρτια ιστοσελίδα και πολλές media ευκαιρίες και κάποιος πιο άξιος ίσως επειδή στερείται των χρημάτων ή της γνώσης να “βγαίνει άσχημα” στα ΜΜΕ. To κανάλι της Βουλής μοιάζει με την ΕΡΤ στο γεγονός ότι έχουν γίνει υπερβολές στην στελέχωση και τα έξοδά του. Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο να το συμμαζέψουμε και να το αναβαθμίσουμε για να γίνει όργανο δημοκρατίας και πραγματικής ενημέρωσης.
