Gianni Potamussis
Δεν ξεκινήσαμε ποτέ
για να φύγουμε από τα στενά σοκάκια της εφηβείας
μας μας έδιωξαν.
Στριμώξαμε πρόχειρα και βιαστικά
τις λιγοστές αναμνήσεις
στο δισάκι της μνήμης μας
το δέσαμε σφιχτά
μη χαθεί τίποτα και φύγαμε.
Δεν ξέραμε κατά που να τραβήξουμε
ο άνεμος και η θάλασσα μας έδειχναν τον δρόμο
μονάχα βάζαμε “σημάδια” για την επιστροφή.
Κάποτε ένα κύμα
μας ξέρασε ναυαγούς
σε ένα τόπο φυτεμένο άγνοια
σε επιπλέουσες στη λάσπη πολιτείες.
Aρνηθήκαμε να μεγαλώσουμε
στις λεωφόρους της άγνοιας,
μόνο τις πληγές δέσαμε
να μην κακοφορμίσουν
Λειψά τα νιάτα μας
δεν βγάλαμε ρίζες. και δίψα μεγάλη…
πόθος να τα ζήσουμε έτσι όπως τα ονειρευτήκαμε
στα στενά σοκάκια της εφηβείας μας.
