Άννα Μουσογιάννη
Κοίταξε με. Είναι προσταγή. Όχι παράκληση.
Νιώσε με. Είναι πρόκληση. Όχι πρόσκληση.
Φίλα με. Είναι επιθυμία. Όχι σκέψη.
Άγγιξε με. Είναι πάθος όχι λάθος.
Νιώθω το βλέμμα σου.
Έχεις τη γεύση μου.
Αιχμαλωτίζομαι και παραδίνομαι.
Στη λαίλαπα της αγκαλιάς σου.
Χάνομαι στη δίνη των φιλιών σου.
Στροβιλίζονται οι αισθήσεις και οι παραισθήσεις.
Με περικυκλώνουν.
Και μέσα εσύ.
Εισχωρείς. Τα διαλύεις όλα.
Ανατριχίλα.
Κάθε κύτταρο του κορμιού μου σε επιθυμεί.
Δίψα.
Κάθε σταγόνα του ιδρώτα σου φουντώνει τον πόθο στο κορμί μου.
Σου δίνω ένταση. Μου δίνεις φωτιά.
Ολοκαύτωμα.
Να γινόμαστε ένα.
Να χωρίζουν και να σμίγουν οι ανάσες μας ρυθμικά.
Να ανακατεύεται ο ιδρώτας μας.
Να νιώθω το φιλί σου.
Να νιώθεις την οδύνη μου.
Να αγγίζω την ψυχή σου.
Να παίρνεις το κορμί μου.
Διαλυόμαστε.
Χιλιάδες κομμάτια διασκορπίζονται στο σύμπαν.
Φτάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στα αστέρια.
Κορύφωση.
Εκείνα τα δευτερόλεπτα ακατάσχετης τρέλας.
Ίλιγγος.
Ο ιδρώτας κυλάει καυτός στις σάρκες μας.
Ο χρόνος έχει σταματήσει.
Μόνο για εμάς τους δύο.
Έπειτα ένα-ένα τα κομμάτια ενώνονται.
Εμείς.
Η γεύση σου.
Το βλέμμα μου.
Η φωνή σου.
Το άγγιγμα μου.
Οι ανάσες μας.
Αντίλαλος στην άδεια ψυχή μου.
Ανάμνηση στο άδειο κορμί σου.