Άννα Μουσογιάννη
Ένα άυλο σεντόνι με τυλίγει
Η σκέψη σου
Ένα ρεύμα με τινάζει
Ο πόθος σου
Μια φωτιά με αγγίζει
Το κορμί σου
Μια γλύκα με ζαλίζει
Το φιλί σου
Και όλα αυτά ενώνονται
Γίνονται ένα
Εναντίον ενός
Την ψυχή μου
Και κυριεύομαι
Παραδίνομαι
Χάνομαι
Στη δίνη του έρωτα σου
Ακούω τη φωνή σου να με καλεί,
Σβήνουν οι λέξεις στο κενό
Βλέπω τη μορφή σου
Να με πλησιάζει
Αισθάνομαι
Τα χείλη σου
Να με φιλάνε
Νιώθω
Τα χέρια σου να τυλίγονται γύρω μου
Χάνομαι
Στον ήχο της φωνής σου όταν μιλάει ψιθυριστά
Τρέμει
Η καρδιά μου μη σε χάσει
Σε συναντάω
Εκεί που σμίγουν
Το όνειρο με την πραγματικότητα
η φαντασία με τις μορφές μας
Ανοίγω τα μάτια
Έχεις φύγει
Όμως το τρεμούλιασμα στο κορμί μου
Και το υπέροχο άρωμα της νοσταλγίας
Μαρτυρούν πως υπήρξες
Ήσουν εκεί
Έστω και σαν απουσία
Και φεύγοντας άφησες πίσω
Τις βουβές κραυγές σου
Να ψιθυρίζουν στο σκοτάδι
Το όνομα μου
