Έλενα Κοσμά
Έχω μάθει να περπατάω μόνη
Είπα «θα μείνω εδώ»
Και όταν έφυγαν, έφυγα
Hunyadi Janos
Μπορεί και να χαθώ, ωραία
Πάντα βρίσκει ενδιαφέρον
Όταν θέλει η ζωή
Ο σκούφος ακουμπούσε
Τις βλεφαρίδες
Τα ακροδάχτυλα
Το ζεστό κρασί
Που λέρωσε το δρόμο
Εκατό εννενήντα οκτώ σκαλιά
Στο κάστρο Jezsuita Lepsco
Μπροστά η Πέστη
Θέλω φτερά
Ή ένα αερόστατο
Να φυσάει ο αέρας την τύχη
Κι όταν η φλόγα είναι έτοιμη να σβήσει
Τα μάτια θα κλείσω και θα ευχηθώ
Ύστερα μια βουτιά στον Δούναβη
Είναι ωραία στα ψηλά
Δεν αγγίζεις τίποτα
Δεν πληγώνεις κάτι
Πώς να σε κάνει να πονέσεις
Ο αέρας
Πώς να σε κάνουν να πονέσεις
Τα πουλιά
Εκκλησία Matyas
Νιώθω καλύτερα
Το ύψος φταίει
Τα πεζοδρόμια βουλιάζουν
Τα μισώ
Αποκτούν χέρια
Τραβούν στο υπόγειο τα πόδια
Δένουν αλυσίδες στους αστράγαλους
Σε κάνουν φάντασμα
Καλύτερα στον αέρα
Κι αν σε κρατά κάποιο χέρι
Τότε πετάς ακόμα κι αν πατάς στη Γή
Βουδαπέστη, 2012
Από το βιβλίο της Έλενας Κοσμά «ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ», εκδ. Γαβριηλίδης
The Official Website – Elena Kosma
