Έλενα Κοσμά
«Kλέψαν τη γόβα μου»
Άρχισες να ουρλιάζεις
Αυτή η πουτάνα η αλεπού
Φόρεσε τη στολή σου
Γέμισε το καλάθι πέτρες
Σαν Γκρέτελ
Και χάθηκε στο βάθος
Φόρα ξανά τα βρώμικα
Δύσκολα τα τακούνια
Κι έχε το νου στα κόλπα τους
Όλοι θα προσπερνάνε
Αν θυμηθείς τον Αίσωπο
Και πας σαν την χελώνα
Στο τέρμα θα ’σαι άξια
Μα πάντα τελευταία
Και το λευκό φουστάνι σου
Δεν θα’ ναι πάντα άσπρο
Γιατί η Χιονάτη έπεσε
Κάποτε μες τη λάσπη
Κι οι νάνοι γλυκοκοίταζαν
Ποιος θα την πρωτοπάρει
Κι ο Λύκος παραμόνευε
Πάντα στα παραμύθια
Έψαχνε τον Πινόκιο
Να τον αποπλανήσει
Όμως εκείνος κρύφτηκε
Μέσα στον καρχαρία
Και φίλησες και φίλησες
Ένα σωρό βατράχια
Σιχάθηκες τους έρωτες
Παράτησες τις λίμνες
Τον καβαλάρη θα μου πεις
Μες τα λευκά τον ψάχνεις
Αλλά το μαύρο του άλογο
Δεν έχει χαλινάρι
Και ο Μικρός σου Πρίγκιπας
Γύρισε στον Πλανήτη
Για μια ξερακιανή
Που είχε μονάχα αγκάθια.
Όμως εσύ μεγάλωσες
Τρίβοντας το λυχνάρι
Μπουκάλι στην ακρογιαλιά
Δεν βρήκες καλοκαίρι
Με το χειμώνα κλείδωσες
Το γίγαντα στο κάστρο
Κι ήσουν το τέρας μόνο εσύ
Πανέμορφες οι άλλες
Αυτή η γιαγιά σου σ’ έκανε
Να ζεις με παραμύθια
Πήγαινε στο καθρέφτη σου
Και κοίτα την αλήθεια
E.K.
“Το Μαύρο Παραμύθι” Από το βιβλίο στο «ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ», εκδ. Γαβριηλίδης
