Πόσοι από εμάς θα μπορούσαν να περιγράψουν την ζωή τους με γεύσεις σοκολάτας;
Θα μπορούσε ο καθένας να βάλει στις στιγμές, στα χρόνια, στις αυτές καθ’ αυτές αναμνήσεις σταγόνες σοκολάτας στον λόγο του, χωρίς να χρειάζεται να αναφερθεί με κοσμητικά επίθετα στα πρόσωπα που πέρασαν ή απαρτίζουν ακόμα τη ζωή του;
‘Ολοι περνούν στάδια προσαρμογής είτε είναι σε κοινωνικό-επαγγελματικό επίπεδο είτε σε προσωπικό.
Έτσι λοιπόν θα είχαμε κάθε δεκαετία κάπως έτσι:
1. Ηλικία 13-20:
Μαθητικά χρόνια τα οποία ο άνθρωπος ούτως ή άλλως -παιδί γαρ ακόμη!- θέλει να γευτεί τα πάντα. Από bitter μέχρι σοκολάτα γάλακτος σε ρευστές κυρίως μορφές και ικανοποιώντας τον ουρανίσκο με μπόλικη επικάλυψη! Φυσικά μη υπολογίζοντας την “ποσότητα” αλλά ούτε και την “ποιότητα”! Η γνωστή σε όλους “Άγνοια κινδύνου”… (όπως ορθώς λέγει η γλυκιά μου φίλη Εύη!)
2. Ηλικία 20-30:
Εδώ θα έλεγε κανείς πως η διάθεση αλλάζει καθώς ενηλικιωμένος πια ο άνθρωπος ξεκινά τη ζωή του μακριά από το σπίτι του, το μεγαλύτερο ποσοστό τουλάχιστον (βλέπε σπουδές!), οπότε μιλάμε για “πυρηνικές δοκιμές” ! Εναλλαγες πικρής σοκολάτας με γάλακτος, εναλλαγές θερμοκρασίας και ρευστότητας και φυσικά με ότι μπορεί να συμπεριληφθεί σαν plus στην γεύση! Μπισκότο, φρούτα, ξηρούς καρπούς, παγωτό κλπ. Πάντα εν γνώση και περιστασιακά προς συμμόρφωση!
3. Ηλικία 30-40:
Η καλύτερη δεκαετία της γυναίκας και το τέλος αυτής το ζενίθ του άντρα. Φαντάζομαι πως το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων εδώ βάζει μέτρο. Ξεχωρίζει πια γεύσεις αναλόγως τις στιγμές και τα βιώματα και φυσικά ανεβάζει λίγο ψηλότερα τον πήχη όσον αφορά την “ποιότητα” της σοκολάτας! Κάτι σε βελούδινο φοντί ίσως;
4. Ηλικία 40-50:
Ε… ναι, θεωρώ πως εδώ λέμε “παν μέτρον άριστον” (με κάποιες εξαιρέσεις πάντα που παραμένουν σε προηγούμενες δεκαετίες -να το πούμε και αυτό!). Εδώ ο άνθρωπος γεύεται επιλεκτικά και προσφέρει επιλεκτικά! Αυτό αρκεί…
5. Ηλικία 50 και φεύγα!:
Ηλικία προσφοράς. Δούναι και λαβείν ισχύει σαφώς σε όλες τις ηλικίες μα εδώ έχουμε ήδη οικογένειες (φαντάζομαι!), οπότε οι απαιτήσεις αυξάνονται στο έπακρον!
Συμπερασματικά λοιπόν, αν θα μπορούσα εγώ να χαρακτηρίσω την μέχρι τώρα ζωή μου θα έλεγα πως είναι διπλή ανάμικτη σοκολάτα με πινελιές μαύρου μπισκότου!
Εσείς;
Τέλος μην ξεχνάτε πως… Υπάρχει και το σενάριο της λευκής σοκολάτας!
Sweet sweet kisses!
Υ.Γ. Ευχαριστώ θερμά τον πολύ πολύ καλό μου φίλο (ονόματα δεν λέμε είμαστε διακριτικοί) -θα καταλάβει εκείνος!- για την ιδέα και την έμπνευση που μου δημιούργησε γι αυτό το άρθρο.
