Διάβασα αυτήν τη συγκινητική αναφορά στην Μαλβίνα και κόλλησα. “Μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο” λέει πέθανε. Προφανώς ένα από τα πολλά σχήματα λόγου που χρησιμοποιούμε σε τέτοιες στιγμές. Αλλά κοίταξα βέβαια και τα στοιχεία χρήσης. Καθότι τα ελληνικά πανεπιστήμια τσουγκρανίζουν τα άνισα απαυτά τους δεν έχουμε ποιοτικά στοιχεία, αναλύσεις, εργαλεία ή μετρήσεις όπως σε άλλες χώρες. Αναγκαστικά ρωτάμε την Google και βλέπουμε ότι η “άνιση μάχη” παρουσιάζεται κάθε τόσο όταν πεθαίνει από καρκίνο κάποιος.
Αλλά ποιός; Κάθε μέρα πεθαίνει κόσμος από καρκίνο. Είμαστε πρώτοι στο τσιγάρο, δυο-δυο τους κόβουν τους καρκινωμένους πνεύμονες από τους ηλίθιους που καπνίζουν στην χώρα μας. Αυτοί έδωσαν “‘άνιση” μάχη ή ήταν δίκαιη; Θα έλεγα ότι είχαν το πλεονέκτημα. Εδώ και πολλές δεκαετίες ξέρουμε πολύ καλά ότι το τσιγάρο προκαλεί καρκίνο. Άρα ήταν άδικο για τον καρκίνο, όχι τους βλάκες που καπνίζουν!
Η πιο πρόσφατη “άνιση μάχη” ήταν του Στάθη Ψάλτη. Πιο πριν ο Χρήστος Παππάς. Γιώργος Βασιλείου, Φίλιππος Συρίγος και ο Ross Burden, κριτής του Master Chef βέβαια. Ο Γιάννης Διακογιάννης, ο Γιάννης Σακελαράκης, ο Ευάγγελος Κουλουμπής, Άννα Μπράτζου. Κοιτάω τα ονόματα και δεν βγάζω άκρη. Πιο πολύ φαίνεται να κολλάει το “άνιση μάχη” αν είσαι ηθοποιός ή δημοσιογράφος για κάποιον λόγο.
