Πολύ συχνά, όπως όλες οι μάνες τρέχω σε μαμαδίστικα σουαρέ, να δηλώσω το παρόν και να φωνάξω «Κόσμε έγινα μάνα, καμαρώστε με!»
Εκεί συνήθως συναντάω τους μικρούς Αϊνστάιν και τις μαμάδες των μικρών Αϊνστάιν σε πακέτο προσφοράς.
«Ο Γιώργος κάνει φλάουτο, καταδύσεις, τούμπες στον αέρα, πυρηνική φυσική και καράτε μετά το σχολείο. Αυτό που δε μπορεί ακόμα να πετύχει είναι η προφορά στα γαλλικά επιπέδου Σαρκοζί, μετά της Κάρλας και πολύ στενοχωριέμαι. Νομίζω πρέπει να την αλλάξω τη γαλλικού.»
«Πώ, πω Γκρέτα μου, εμένα η Σουζάνα έχει έφεση στις γλώσσες. Από πριν γεννηθεί είχα φέρει αγγλίδα στο σπίτι και μίλαγε στην κοιλιά μου. Τραγούδαγε το London Bridge is falling down, falling down, falling down, λίγες μέρες πριν τον τοκετό και να δεις που έτσι μου κατέβηκε πιο άμεσα το παιδί και γέννησα στο πιτς φιτίλι. Η αγγλίδα είναι από τότε καθημερινή στο σπίτι και από την πρώτη δημοτικού αρχίσαμε και Ισπανικά, στη δευτέρα, γερμανικά, στην τρίτη κινέζικα και φέτος στην Τετάρτη τούρκικα για να καταλαβαίνει καλύτερα τον Σουλεϊμάν. Κολλάμε τσιρότο στους υπότιτλους στην τηλεόραση σε κάθε επεισόδιο, για να κάνει practice το παιδί μου. Σε κάποια χρονάκια στο τσεπάκι μας την έχουμε τη θέση στο διπλωματικό σώμα»
«Α εμένα ο Ρένος είναι σούπερ αθληταράς. Κάνει ποδόσφαιρο, χόκεϋ επί πάγου, τραμπολίνο, κλακέτες και πινγκ πονγκ. Άσος σου λέω σε όλα. Σε λίγα χρόνια βλέπω τα κορίτσια να πέφτουν στα πόδια του να τον παρακαλάνε με τέτοιο κορμί που θα έχει χτίσει. Αλλά πάνω από όλα το πνεύμα… είναι και φοβερός μαθητής. Αααα όλα κι όλα τα μαθήματά του ποτέ δεν τα παραμελούμε.»
Τέτοια και άλλα πολλά καταφθάνουν στα έρημα τα αυτιά μου και κρατάω το καρέ μου μη χάσει την κούπ του και γίνει καρφάκι. Κρατάω το στόμα μου κλειστό μην αρχίσω τα άιντε μωρή ψωνάρα, που ότι δεν έκανες στη ζωή σου το ζεις στο διπλάσιο μέσα από το παιδί σου.
Εμένα τα κοριτσάκια μου γυρνάνε αργά στο σπίτι λόγω εκτεταμένου ωραρίου και μελετάνε τα αυριανά τους με την ψυχή στο στόμα.
Εγώ γυρνάω ακόμα πιο αργά συνήθως ψόφια και σίγουρα ευάλωτη από διάφορες αρνητικές επιρροές, που κυκλοφορούν δυστυχώς ελεύθερες.
Τρέχουμε σε κάνα αγγλικό, άντε κάνουμε και κάνα γαλλικό και μέχρι εκεί αντέχουμε.
Θαυμάζω τα μυαλά τους, παρόλο που στην πυρηνική φυσική δεν έχουν δοκιμαστεί, αλλά είναι φοβερές στο να σου πουν τα νέα από το σχολείο, αν ερωτεύτηκαν κανένα αγοράκι από την τάξη τους και αν ξέχασαν κάνα βιβλίο κάτω από το θρανίο, τι σαντουιτσάκια έφερε η καντίνα και τι βαθμούς πήραν στα τεστ.
Μπανιαριζόμαστε και κάνουμε ένα μπάνιο, Νιαγάρα σε απόγνωση, όμως φαντάζομαι πως η μοίρα των μπάνιων είναι προδιαγεγραμμένη.
Τα βράδια θέλουν πάντα να χουζουρεύουν δίπλα μου και εγώ θέλω, αλλά δεν τους το λέω για να μην είναι εξαρτημένες συνέχεια από εμένα. Το στάδιο του απογαλακτισμού, βλέπεις, όχι του μπεμπέ, του παιδικο-εφηβικού είναι σημαντικό για την εξέλιξη και ανεξαρτητοποίηση των παιδιών και επίπονο για τις μαμάδες…
Δεν τους λέω επίσης πως δεν έχω τίποτα καλύτερο από τη συνήθεια και των δύο από μωρά να τρίβουν την πατουσίτσα τους επάνω στη γάμπα μου για να νανουριστούν.
Αυτό είναι το μυστικό μου. Κάτι που κρατάω μόνο για μένα. Αυτό και πως ακόμα και τώρα, σηκώνομαι 2 φορές μέσα στη νύχτα να δω ότι κοιμούνται ήρεμα. Δεν σκοπεύω να τους πω ποτέ, πως έχω ήδη συνειδητοποιήσει, ότι όταν θα φτάσει ο καιρός να μπουν στην εφηβεία και να ξεπορτίσουν, εγώ θα ψοφάω από την αγωνία, όπως ψόφαγε η μάνα μου όταν έκανα και εγώ τα ίδια.
Αϊνστάιν δε μου έκατσε στις δύο γέννες, μου έκατσαν δυο κούκλες, που έχουν από ένα γάτο η κάθε μία να ταλαιπωρούν και να νταντεύουν.
Ο μικρόκοσμος της κάθε μάνας είναι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μακριά από τις φιγούρες και τα μεγάλα λόγια. Είναι μικρός, προσωπικός και απόκοσμος.
Όταν αρχίζει να μεγαλώνει, ξεχειλώνει. Όταν ξεχειλώσει μπάζει και τότε ακριβώς αρχίζει το μαράζι.
