εκδόσεις Ψυχογιός
Γράφει η Έλια Κουρή
Κάθε μυθιστόρημα επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις και κατά συνέπεια διαφορετικές αναγνωστικές ματιές. Σύμφωνα με αυτό το αξίωμα, το Ουίσκι Μπλε, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το οδοιπορικό, η οδύσσεια και ο κύκλος ζωής των Ελλήνων του προηγούμενου αιώνα, υμνώντας τον άθλο τους –μέσα από πίκρες, βάσανα, φτώχεια, μιζέρια και ξεριζωμούς– για να χτίσουν μια καλύτερη ζωή, να παλέψουν για να κατακτήσουν τα όνειρά τους και μέσω αυτής της διαδικασίας να δοκιμάσουν τα όριά τους, τις αντοχές τους και να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους.
Κεντρικό και κομβικό στοιχείο γύρω από το οποίο χτίζεται ο καμβάς του μυθιστορήματος αποτελεί η θάλασσα με το βαθύ μπλε χρώμα της, η οποία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη ζωή του κεντρικού ήρωα, του Μιχάλη και με τη στόφα του ναυτικού. Η πορεία-περιπέτειά του ξεκινά από την Αίγυπτο και το Πορτ Σάιντ όπου περνά τα πρώτα χρόνια της ζωής του – κρίσιμα παιδικά χρόνια που σημαδεύονται από τον πρόωρο θάνατο του ναυτικού πατέρα του και σμιλεύουν την προσωπικότητά του και την αγάπη του για τη θάλασσα. Στη συνέχεια η πορεία της ζωής του τον φέρνει στα πάτρια εδάφη, στη Σαντορίνη και στον Πειραιά της δεκαετίας του 1950, όπου μαζί με τη μάνα του προσπαθούν να ξαναστήσουν τη ζωή τους και να μην νιώθουν ξένοι στον τόπο τους. Αφετηρία και τελικός προορισμός πάντα η θάλασσα –το «μπλε ουίσκι»– που βρίσκεται πάντα εκεί, έτοιμη να καταπραΰνει τον πόνο, να γαληνέψει την ψυχή. Σε όλους αυτούς τους τόπους, μέσα από την ιδιαίτερα παραστατική και γλαφυρή γραφή της Μπάιλα, ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός της πολιτισμικής παράδοσης του τόπου, των συνηθειών και των εθίμων αυτού. Συνεπώς, το Ουίσκι Μπλε σίγουρα είναι και μια τοιχογραφία εποχής.
Το πεπρωμένο του Μιχάλη τον στέλνει μετανάστη στο Βέλγιο, εργάτη στα ορυχεία της Μαρσινέλ. Εκεί μας αποκαλύπτεται ένας άλλος κόσμος, σκληρός. Βλέπουμε το πώς αντιμετωπιζόταν ο Έλληνας μετανάστης, μέσα από την προσωπική μαρτυρία του ήρωα για τις συνθήκες εργασίας στη γαλαρία, κάτω από τη γη. Τελευταίος του σταθμός για να χτίσει το προσωπικό του όνειρο η μεγάλη Νέα Υόρκη. Εμπειρίες ζωής και πολλές δυσκολίες αλλά και έναν μεγάλο έρωτα συναντά ο πρωταγωνιστής στην κατάκτηση της προσωπικής του αυτογνωσίας. Άπειροι κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν, η ζωή του. Σε πολλά σημεία του βιβλίου η γραφή γίνεται τόσο ακριβής και ζωντανή, πολλές φορές ωμή, που σου μεταδίδει πολυποίκιλα συναισθήματα και πηγαία συγκίνηση.
Μυθιστόρημα χαρακτήρων απόλυτα ατμοσφαιρικό και εικονοποιητικό, με πολυεπίπεδη κινηματογραφική αφήγηση, ρέοντα λόγο και γρήγορο ρυθμό που κυριολεκτικά ρουφάει τον αναγνώστη. Εντυπωσιάζουν τα φιλοσοφικά σχόλια που έντεχνα η συγγραφέας εντάσσει στην αφήγηση χωρίς η ίδια να παίρνει θέση και να δογματίζει.
Μυθιστόρημα-καλειδοσκόπιο που σαφώς προοιωνίζεται την εποχή μας και μας αφορά άμεσα καθώς ενσταλάζει στην ψυχή μας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, για να παλεύουμε για τα όνειρά μας και διαρκώς να προσπαθούμε. Γιατί η προσπάθεια πάντα ανταμείβεται.
Καλό αναγνωστικό ταξίδι σε μονοπάτια γνήσιας λογοτεχνίας.
