- Οι ομοιοπαθητικοί ΔΕΝ είναι και “κανονικοί” γιατροί.
Κυκλοφορεί ευρέως το εξής παραμύθι: οι “επίσημοι” ομοιοπαθητικοί είναι και μέλη του Ιατρικού Συλλόγου, δηλαδή κανονικοί γιατροί. Πράγματι υπάρχουν μερικοί έτσι. Δεν τους τιμά, πιθανώς το έκαναν για εμπορικούς λόγους. Είσαι για παράδειγμα σε μια ειδικότητα που δεν έχει πολύ κίνηση, ε, πας και στα σεμινάρια ομοιοπαθητικής και ψωνίζεις διπλάσιους πελάτες. Θα έλεγα ότι είναι σχετικά ανώδυνη κατηγορία ομοιοπαθητικών τσαρλατάνων αυτοί αν υπήρχε οποιοσδήποτε έλεγχος ποιότητας. Δηλαδή ήμουν δερματολόγος, τώρα το παίζω ομοιοπαθητικός. Από εκεί που έδινα συμβουλές για κάτι συγκεκριμένο, τώρα όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω;
2. Είναι δύσκολο να γίνεις ομοιοπαθητικός “γιατρός”.
Ακόμα και οι “επίσημοι” οι οποίοι διαφημίζουν στην ιστοσελίδα τους ότι είναι “το πληρέστερο στην Ελλάδα και πιστοποιημένο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ομοιοπαθητικής Ιατρικής”, ομολογούν ότι “Τα μαθήματα γίνονται κάθε τρίτο Σαββατοκύριακο.” Όταν σου λέει ο άλλος ότι “έκανα δυο χρόνια να πάρω το πτυχίο” εννοεί ότι μια φορά τον μήνα πήγαινε μια βόλτα για καφέ και ….μααααάθημα.
3. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος ποιος δηλώνει ομοιοπαθητικός “γιατρός”
Ξέρω αρκετούς που μόνοι τους, με πρόγραμμα ΗΥ ή μετά από κάποια σεμινάρια άρχισαν να βγαίνουν τσάρκα για θύματα. Προφανώς κανείς δεν ρωτάει για το δίπλωμά τους. Γιατί οι άλλοι που έχουν το άλλο δίπλωμα, τι καλύτερο έχουν δηλαδή; Έχει τεράστια διαφορά από τον ιατρικό σύλλογο ο τρόπος που διαχειρίζονται τα μέλη γιατί…
4. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει έλεγχος στους ομοιοπαθητικούς “γιατρούς”
Αφού δεν έχει αποδειχτεί ποτέ και πουθενά η παραμικρή θεραπευτική ικανότητα της ομοιοπαθητικής, δεν μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος από αυτούς. Αφού δεν μπορούν να λέγονται φάρμακα, δεν υπάρχει πρόβλημα να τα πάρετε όλα μαζί, να τα κάνετε κλύσμα ή να τα δώσετε στον σκύλο σας. Είναι νεράκι. Δεν κάνουν κάτι. Άρα δεν κάνουν και ζημιά. Μόνο στο πορτοφόλι σας και στην κριτική σκέψη σας.
5. Δεν υπάρχει νομικός έλεγχος στους ομοιοπαθητικούς καθότι δεν επηρεάζουν τίποτα.
Μια λάθος θεραπεία σε κανονικό γιατρό μπορεί να του κοστίσει. Μπορείτε να κάνετε μήνυση. Στους ομοιοπαθητικούς μόνο για παραπλάνηση μπορείτε να μηνύσετε καθότι πολλοί κάνουν το λάθος να υπόσχονται πράγματα που δεν γίνονται. Εξού και σε πολιτισμένες χώρες τους έχει απαγορευτεί να χρησιμοποιούν τη λέξη “θεραπεία” και άλλους όρους που υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαν να λύσουν κάποιο ιατρικό πρόβλημα. Δεν μπορούν.
Μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι και να αποδομήσουμε ένα ένα ΟΛΑ τα στοιχεία που συνθέτουν ότι θαυμάζουμε σε γιατρούς. Γιατί οι ομοιοπαθητικοί τσαρλατάνοι δεν τα έχουν. Η λογική “ναι, αλλά εμένα μου έχει τύχει ένας καταπληκτικός” βέβαια ΔΕΝ αρκεί για τέτοια θέματα. Είναι επαρκέστατη για να αξιολογήσεις έναν πνευματικό, τον ιερωμένο σου ή όποιον σου λέει τα ζώδια. Αν σε ευχαριστεί, γούστο σου καπέλο σου. Αλλά σε υποκειμενικά, προσωπικά θέματα. Η σωματική υγεία δεν είναι ένα από αυτά. (Για την πνευματική υγεία, πάλι υπάρχει κανονική ειδικότητα, λέγονται ψυχολόγοι και ψυχίατροι, μετράνε συγκεκριμένα πράγματα και χορηγούν κανονικά φάρμακα.)
H υγεία δεν είναι προσωπική υπόθεση όταν ζητάνε να ενταχθεί στο ΙΚΑ ή να διδάσκεται σε 
πανεπιστήμια. (Προφανώς εις βάρος κανονικών θεραπειών με αποδεδειγμένα αποτελέσματα.) Δεν είναι προσωπική υπόθεση όταν υποδαυλίζουν τον μη εμβολιασμό και την ανευθυνότητα σε άλλες μεταδιδόμενες αρρώστιες που απαιτούν κανονικά φάρμακα. Δεν είναι προσωπική υπόθεση όταν στερούν από τα παιδιά την κριτική σκέψη και τα καταντάνε κάθε πρωί με ανοιχτό στόμα να περιμένουν τις σταγόνες νερό σαν να ζούμε στον Μεσαίωνα ακόμα όπως ήταν την εποχή του ιδρυτή της Ομοιοπαθητικής. (Που να’ξερε, έγραψε μια μπούρδα κι αυτός και έγινε μόδα τόσους αιώνες αργότερα!)
Οι ομοιοπαθητικοί, όπως και οι αστρολόγοι μπορούν κάλλιστα να κάνουν το επάγγελμά τους και να ψαρεύουν θύματα αλλά όχι να χρησιμοποιούν τον όρο “γιατρός”. Ούτε στο κρεβάτι να λένε καν στη γυναίκα τους “έλα να παίξουμε τον γιατρό”.
