«Πρόσεχε παιδάκι μου, υπάρχουν λίγοι καλοί και πολλοί κακοί άνθρωποι εκεί έξω», έλεγε η γιαγιά μου. Έτσι μεγάλωσα όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας στο νου μου πως υπάρχουν και καλοί και κακοί άνθρωποι. Πλησιάζω τα τριάντα – σιγά θα πείτε κάποιοι δεν είσαι και εβδομήντα – κι όμως νιώθω πως έχω έρθει αρκετές φορές αντιμέτωπη με ανθρώπους που έχουν φανερώσει την κακή, για να μην πω εμετική, συμπεριφορά τους. Φυσικά είμαι σίγουρη ότι θα ακούσω ή θα δω πολλά ακόμα. Καλά να ‘μαστε να σας τα διηγούμαι.
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι ή θα γράψουν κάποιο αρνητικό σχόλιο ή θα κουτσομπολέψουν εναντίον κάποιου ή θα ζηλέψουν με την ευτυχία του ή θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να του χαλάσουν τη διάθεση. Σπάνια ακούς καλή κουβέντα ή θετικό σχόλιο από κάποιον. Ή μάλλον για να είμαι ακριβής πιο συχνά ακούς κακίες παρά κομπλιμέντα.
Στην αρχή αναρωτιόμουν για ποιο λόγο γίνεται αυτό. Δεν έχουν να ασχοληθούν με τίποτα άλλο εκτός από το να σηκώνουν το φτυάρι και να σκάβουν όσο πιο βαθιά μπορούν; Ικανοποιούνται με το να καταρρακώνουν την ψυχολογία των άλλων; Τόση κακία υπάρχει στον κόσμο ετούτο; Δεν έχουν προβλήματα να λύσουν; Δεν έχουν παιδιά, γατιά, σκυλιά; Κανένα ιγκουάνα βρε παιδί μου…
Μετά λοιπόν από πολλή σκέψη και περισυλλογή έχω φτάσει στο παρακάτω συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Κανένας δεν γεννήθηκε κακός. Οι συνθήκες ή το περιβάλλον του τον οδήγησαν εκεί. Στην πραγματικότητα όλοι όσοι έχουν κάνει επάγγελμα την κακεντρέχεια και το στάξιμο του φαρμακιού, είναι αυτοί που πονάνε περισσότερο από τους άλλους. Είναι αυτοί που περνάνε δύσκολα και αντιμετωπίζουν καθημερινά πλήθος προβλημάτων. Είναι αυτοί που έχουν πληγωθεί βαθιά και δεν έχουν καταφέρει να κλείσουν τις πληγές τους. Είναι αυτοί που νιώθουν ένα απέραντο κενό στη ζωή τους. Αυτοί που είναι ολομόναχοι. Αυτοί που έχουν εγκαταλειφθεί ή που είναι απατημένοι. Αυτοί που χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους γιατί είχαν συνηθίσει αλλιώς… να είναι οι ίδιοι στο επίκεντρο… και πλέον δεν είναι.
Προσωπικά έχω πάψει να ασχολούμαι με τα αρνητικά σχόλια ή με οτιδήποτε έχει στόχο να μου χαλάσει την ψυχολογία μου. Κρατάω κοντά μου όσους με κάνουν χαρούμενη και απομακρύνω όσους προσπαθούν να μου κλέψουν το χαμόγελο. Δεν θυμώνω ούτε έχω απωθημένα με κανέναν. Προσπερνώ και προσπαθώ να ξεχνώ. Εξάλλου, όλες οι κακίες μένουν εδώ. Έτσι δεν λένε;
Η απάντηση σε όλους όσους θέλουν να με ρίχνουν είναι: Καλή καρδιά…