Έχει πολλές σπηλιές εδώ γύρω. 
Ανεμότρυπα, δρακότρυπα…αλλά πιο πολύ μου άρεσε το σπήλαιο πίσω από το μοναστήρι της Κηπίνας.
Γιατί δεν το περίμενα να έχει σπήλαιο εκεί! Πόσο μάλλον 300 μέτρα βαθύ.
Μάθαμε πως να κινούμαστε στο σπήλαιο, γιατί είναι τόσο ευαίσθητο οικοσύστημα και πως να μην φοβόμαστε!
Είχε ωραία δροσιά μέσα και όταν ζεστάθηκαν καλά τα φώτα, βλέπαμε όλους τους σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Ήταν λέει κάποτε υπόγειο ποτάμι όλο αυτό. Νιώθω σαν να είμαι ο Ιντιάνα Τζόουνς σήμερα!