Λοιπόν, οδηγίες προς ναυτιλομένους, όσους έρχονται Βόλο και πάνε σε τσιπουράδικο:
1) Πώς παραγγέλουμε και τι παραγγέλουμε: Δεν μου λέτε ρε παίδες; Πάτε σε μπαρ και ζητάτε γάλα; Ή φρούτα; Όχι. Ε, σκάστε και παραγγείλετε μερικά γαμωτσίπουρα για ξεκάρφωμα έστω και νερώστε τα μετά μέχρι θανάτου. Και παραγγείλετε και μπύρα έστω που την πίνετε. Αλλά όχι γάλα, λεμονάδα ή κόκα κόλα. Κατανοητό; Κι αν δεν θέλετε να τα νερώσετε όλα, βάλτε κάνα δυο στα ποτήρια και τα υπόλοιπα μπουκαλάκια στην τσάντα και δωράκι σε ξένους στα ταξίδια. Κανείς δεν θα σας πει τίποτα που τα χώνετε στην τσάντα, κουλάρετε. Στο τσιπουράδικο είμαστε χαλαροί.
2) Τα τσίπουρα στο Βόλο λέγονται εικοσ(ι)πενταράκια. Ούτε μπουκαλάκια, ούτε σκατάκια. 25ράκια. Μάθετέ το, όπως μάθατε το γαμωMojito κωλοπρωτευσουσιάνοι που μου το παίζετε L.A. Είναι μπουκαλάκια χύμα ή εμφιαλωμένα με 50ml περιεχόμενο. Τώρα γιατί λέγονται 25ράκια; Επειδή(ς – όπως το λένε μερικοί Βόρειοι) το μπουκαλάκι είχε 25 δράμια παλιά (80γρμ.), υποδιαιρέσεις της οκάς. Η περιεκτικότης σε αλκοόλ είναι στάνταρ, 40% κατ’ όγκο, δλδ κάθε 25ράκι είναι σαν να πίνετε ένα μεγάλο μισόλιτρο μπουκάλι μπύρα. Είναι ισοδύναμο κάθε σκληρού ποτού περίπου.
3) Καλύτερα αντί να ζητάτε απλώς εμφιαλωμένο που δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στο μαγαζί, να ζητάτε καλύτερα κάποια μάρκα και καλά. Το “Αποστολάκη” με το ωραίο μπουκαλάκι για μένα είναι μάπα, μου πικρίζει. Θα πρότεινα “Θεσσαλικό”, “Τοκαλή” ή “Βρυσσά” ή “Τσιλιλή”. Το Τοκαλή είναι διπλής απόσταξης. Αν βρείτε τέτοια είναι καλύτερα, έχουν πιο συγκεντρωμένη γεύση. Αλλά γενικά, θα τους φανεί παράξενο να ζητάτε τσίπουρα διπλής απόσταξης, εκτός από ελάχιστα τσιπουράδικα που έχουν δώσει περισσότερη βάση στο προσφερόμενο τσίπουρο. Άλλο ένα καλό διπλής είναι το “Ηδωνικό” (sic). Μερικοί σερβίρουν με τη “μόστρα”, μεγάλο μπουκάλι που το κρατά ο σερβιτόρος, συνήθως ο μαγαζάτορας και γεμίζει κατά βούληση τα ποτήρια σας, αλλά το σύστημα το θεωρώ παρωχημένο και εκ του πονηρού καθώς κλέβουν στο μεζέ και ούτε που ξέρω τι έχει αυτό το χύμα τους. Γενικά, μακρυά από τέτοια τσιπουράδικα, να μάθουν ότι δεν είμαστε κορόιδα. Το “με” ή το “χωρίς” αναφέρεται στο γλυκάνισο. Θα σας ρωτήσουν. Προσωπικά, προτιμώ “με”. Είναι πιο σόι, το άλλο σαν συνταγή για εντριβές μου κάνει.
4) Όταν παραγγέλνετε, μετά τα πρώτα, το κάνετε δι’ ανατάσεως της χειρός και επίδειξης αντιστοίχου αριθμού δακτύλων. Είναι πιο μάγκικο και Βολιώτικο. Επίσης, τα σετ πηρούνια-ποτήρια λέγονται και “καθαρά”. Έρχεται ένα ακόμη ζευγάρι στο τραπέζι; Λέτε “και δύο καθαρά”.
5) Το εμφιαλωμένο νερό έρχεται αυτομάτως όπως συνήθως και τα παγάκια. Αν φέρουν μικρό ζητήστε μεγάλο, αν έχουν, πιστέψτε με, θα το χρειαστείτε, μην το παίζετε σκληροί πότες. Το να βάλετε νερό και παγάκια πλέον θεωρείται ΟΚ. Προσωπικά, βάζω μόνον πάγο.
6) Καλό είναι να παραγγέλνετε ζυγό νούμερο. Συνήθως έρχεται σε καλύτερη αναλογία μεζέδων. Εξηγούμαι παρακάτω.
7) Οι μεζέδες: Έρχονται αυτομάτως διαφορετικοί σε κάθε γύρα. Δεν έρχονται μαζί με τα τσίπουρα πάντα. Συνήθως αυτά έρχονται πρώτα. Ξεκινάτε να πίνετε. Δεν πάει όμως ένα 25ράκι ένας μεζές. Μπορεί να είναι κι έτσι μπορεί να είναι και 2-3 ή 2-4 ακόμη. Μην κάνετε σαν κακομαθημένα αν δεν είναι ακριβώς αυτά που θέλετε. Δοκιμάστε και κάτι νέο.
8) Τα τσιπουράδικα δεν είναι ψαροταβέρνες ούτε γενικώς ταβέρνες, ούτε εστιατόρια. Είναι τσιπουράδικα. Δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν σαλάτες κτλ. Θα σου βάλουν κάτι πράσινα με τα χταπόδια συνήθως ή με τα ψάρια κάνα χόρτο αλλά μέχρις εκεί. Μη ζητάτε χωριάτικες, όπως δεν θα το κάνατε στο τάπας μπαρ γαμώ την Αθήνα σας μέσα χωριαταραίοι στα μυαλά. Επίσης, δεν έρχεστε να φάτε ψάρι αλλά θαλασσινούς μεζέδες. Δεν παραγγέλνετε τσιπούρες και συναγρίδες, ούτε αστακούς, σολωμό α-λα κρεμ και μια τηγανιά κουτσομούρες. Μερικά έχουν και τέτοια αλλά επειδή εσείς μας τους χαλάσατε βλαμμένοι. Τα ψάρια τους είναι δεύτερα, όπως κάνας γαύρος, κοκκάλια, κολιαρούδια κτλ. Και κυρίως μιλάμε για θαλασσινά: Χταπόδι, γυαλιστερές (ναι, αχιβάδες βλάκες), κυδώνια, κολιτσιάνοι (ανεμώνες παναρισμένες και σωτέ, αλλά μην φανταστείτε να σας σερβίρουν λουλούδια, μοιάζουν με κεφτέδες ή φαλάφελ με ακανόνιστο μικρό σχήμα και εσωτερικά υφή μυαλού-μπλιαχ, ε ζώα;- με θαλασσινότατη γεύση), ταραμοκεφτέδες, μύδια-γαρίδες γιαχνί, μύδια αχνιστά κτλ.
9) Μην παραγγέλνετε πατάτες τηγανιτές για τα παιδιά σας. Μάθετέ τα να τρώνε θαλασσινά. Στην Ελλάδα ζείτε. Αν επιμένουν σε πατάτες, πάρτε ψητές.
10) Αν θέλετε κάτι εκτός μεζέδων, θα το παραγγείλετε “εξτρά”. Θα πείτε “τι εξτρά έχετε;”. Θα σας πει “τι θέλετε;” Πείτε “πες τι έχεις”. Και πράττετε αναλόγως, αλλά θα σας κοστίσουν τα εξτρά.
11) Να έρχεστε με τα πόδια ή να οδηγήσει κάποιος που δεν πίνει, πάντα έχετε έναν ξενέρωτο στην παρέα.
12) Πίνετε και πολύ νερό κατά την τσιπουροποσία και μετά για ώρες και την άλλη μέρα. Πολύ νερό. Αυτό είναι το αντίδοτο για τον πονοκέφαλο, καθώς αυτός δεν προέρχεται πλέον από τα ίχνη μεθυλικής αλκοόλης (αντί σκέτης αιθυλικής) στο ποτό. Είναι η αφυδάτωση.
13) Οι κρατήσεις θεωρώ ότι είναι εκτός λογικής του τσιπουράδικου, το οποίο ξεκίνησε σαν ένα λαϊκό, casual θα λέγαμε στις μέρες μας μαγαζί. Παρά ταύτα, μερικοί μαγαζάτορες το εφαρμόζουν, άλλοι χαλαρά κι άλλοι πιο αυστηρά. Ειδικά κάτι Μεγάλες Παρασκευές εδώ στο Βόλο το γιορτάζουμε πολύ το πράμα και είναι η χειρότερη μέρα του χρόνου να πας σε τσιπουράδικο και όλοι κλείνουν τραπέζια και γίνεται χαμός, αλλά εν προκειμένω μην πάτε, θα φτιάξουμε γλαρόσουπα.
Αυτά και sorry για τα γαλλικά και δη προς άνδρες Αθηναίους, πλάκα κάνουμε κι εμείς τα Βολιωτάκια, καλά παιδιά είμαστε. Κατά βάθος.
