Αν παρακολουθείς τα τεκταινόμενα αυτές τις μέρες, χρειάζεσαι οπωσδήποτε μια χρυσή Ντέρμπι της ΙΟΝ ή τουλάχιστον ποπ κορν. Να τρως, να στουμπώνεις, να μην μπορείς να αντιδράσεις, γιατί και να αντιδράσεις ποιος σε ακούει; Το πολύ πολύ να σε πούνε γραφικό.
Μιλάμε για το απαύγασμα της κατινιάς που παίρνει τη μορφή ειδήσεων, για να αναγκαστούμε να δώσουμε τη δέουσα προσοχή.
Αν εξαιρέσεις τις τυμπανοκρουσίες και τα χειροκροτήματα που καταφέραμε να κάνουμε γαμάτες παρελάσεις για τα μάτια ολίγων, αν εξαιρέσεις ότι η επίσημη εκκλησία δια στόματος Άνθιμου χαρακτήρισε θρίαμβο του άδειους δρόμους, κατά τα άλλα γιορτάσαμε και φέτος τη δημοκρατία σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο και υπόλογο κράτος.
Τα περήφανα νιάτα, ξέχασαν για λίγο τα άδεια τους στομάχια (αλήθεια τις λιποθυμίες από την αφαγιά, πόσο πίσω τις έχουμε αφήσει;), ξέχασαν το ότι οι γονείς τους κινδυνεύουν να κλειστούν στη φυλάκα για χρέη, ή να βρεθούν στο δρόμο, εξ’αιτίας κατασχέσεων και φόρεσαν τα καλά τους να δείξουν γενναία Ελληνόπουλα που ζυγό δεν υπομένουν (μόνο ιχθύ, σκορπιό και καρκίνο. Με αυτή τη σειρά… πρώτα ξεγλιστράν σαν τα ψάρια, μετά σε τσιμπάνε και σου βγάζουν τον καρκίνο)
Ας προσπεράσουμε, λοιπόν, το πανηγύρι που στήθηκε με χορηγία για τους δέκτες των τηλεοράσεων μας μόνο και ας ρίξουμε μια ματιά στα ξεκατινιάσματα των άξιων πολιτικών ανδρών μας.
Βγαίνει που λες ο Καρβουνιασμένος (Καμμένος) και λέει το ΠΑΣΟΚ εγκληματική οργάνωση.
Μετά η ομολογουμένως «εγκληματική» οργάνωση λέει ότι η θεωρία των ψεκασμένων είναι ανίκητη.
Απορία του Μαύρου Πρόβατου. Ποιος μας ψεκάζει; Ποιος πληρώνει ποιον να μας ψεκάζει; Ποιος κρατάει ομπρέλα;
Σήμερα, εκεί που βόσκαγα αμέριμνος, και κόζαρα μια φουντωτούλα, ενώ μόνος μου μονολογούσα «βδομάδα χωρίς Δευτέρα, χαλαρουίτα μες τη γαλέρα» βγήκε ο Τέρενς ο Κουίκ στον real fm και με αναστάτωσε, καθώς είπε, ότι ναι μεν είναι εγκληματικό το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είναι και σωστό να το λες τόσο ανοιχτά.
Να το πεις ρε παιδί μου πιο σικ. Να το πεις εγκληματικουλίνι. Γούτσου, γούτσου άταχτο κομματάκι, εκεί που έχει φθάσει, που ωθεί σε μαζικές αυτοκτονίες έναν ολόκληρο λαό.
Επίσης υποστηρίζει να μην γίνουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες η ουρά του Σύριζα, αλλά ο Σύριζα ουρά των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Η μάχη της ουράς, σκέφτομαι, και με καμάρι χάζεψα τη δική μου που αν και κοντή, ξέρω πάντα ότι είναι εκεί, δικιά μου, ολόδικιά μου, χωρίς να είναι η τσόντα κανενός.
“Μια κολοκυθιά και ένας αγώνας επικράτησης και σχηματισμού εντυπώσεων, που κουράζει και αηδιάζει ακόμα πιο πολύ, όλος ο τσιμεντοαγρός γύρω σου, Μαύρε.”
Αυτά σκέφθηκα και ήρθε η αηδία και έγινε κόμπος στο λαιμό και έπιασα το λάπτοπ να σου γράψω, να μη νομίζεις ότι σε γράφω.
Τα πρόβατα της πόλης σωτηρία δεν έχουν. Έχουν πνιγεί από το τσιμέντο, τη χημεία και τα ψεκάσματα των ίδιων τους των επιλογών. Αυτών που ψήφιζαν χρόνια, για να τους ξεγελάνε αιώνια.
Πεπόνια… κατακέφαλα στων λειτουργών τη γκλάβα.
Ή που θα μας αποτρελάνουν ή που θα δούνε και αυτοί τα γρασίδια ανάποδα.
Η ελευθερία της σκέψης, να τρέχεις στα λιβάδια και στα μονοπάτια της ακλόνητης λογικής σου είναι ό,τι έχει απομείνει να ελπίζεις και να συνεχίσεις να ζεις. Μια ζωή που στην θίγουν, μα δεν μπορούν να στην κλέψουν, όσο κι αν το προσπαθούν μέσα από το ντεκαντάνς της τρέλας, που σου πουλάνε, από όλα τα κατινομίντια τα πληρωμένα να ανακυκλώνουν σάπιες ξεφτίλες, κουστουμαρισμένων ανδρών που περνάν για μούρη και εξουσία.
Μια στιγμή ελευθερίας, η ανεπηρέαστη κριτική σκέψη…
Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει… ελπίζω, όντας Μαύρος και άραχνος και όποιος τολμήσει να με χαρακτηρίσει πολιτικά από τις μουσικές μου επιλογές τον έχω γραμμένο πάνω στου Φλις μου τις ραφές!