Με το ξύρισμα έχω έρωτα. Όλα άρχισαν στον στρατό. Βρισκόμασταν στους νιπτήρες της μονάδας όλη η παρέα. Ο ένας με τρανζίστορ και φωνάρα, ο άλλος με πλάκες, κουβεντούλα και αντροπαρέα. Μερακλίδικο ξύρισμα πάντα εγώ. Όπως έκανα πάντα τον κόπο να στρώνω κανονικά το κρεβάτι μου, ακόμα κι αν ήταν για μιάμιση ώρα ύπνο μεταξύ σκοπιών. Έτσι και το ξύρισμα. Πινέλο, αφρό μπόλικο, ίσια και κόντρα. Με αγάπη. Όχι αγάπη που φτάνει στην μανία κάποιων για ξύρισμα στην ευαίσθητη περιοχή αν και είναι εντυπωσιακό πόσες γυναίκες το θεωρούν must. Το θέμα δεν είναι για ονειροκρίτη αλλά επιδέχεται ανάλυσης.
Το κεφάλι το ξύρισα κατά λάθος. Διάβαζα για εξετάσεις μεταπτυχιακού και αφηρημένος έπιασα ένα ξυράφι μιας χρήσης που έβοσκε στο γραφείο μου. Φαβορίτα πήγα να ισιώσω και πριν το καταλάβω είχα φτάσει πάνω από το αυτί. Ήταν καλοκαίρι, “ας το δοκιμάσω” σκέφτηκε και μου έμεινε το κουσούρι. Τώρα αν μείνει αξύριστο 2-3 μέρες το κεφάλι μου νιώθω το κεφάλι βαρύ. Το αντίθετο του Σαμψών ένα πράγμα.
Οπότε έχω μεγάλη επιφάνεια για ξύρισμα. Θα μπορούσε να είναι νταλκάς. Παραμένει απόλαυση. Έχω περάσει από όλα τα εργαλεία και κάθε τεχνική. Άλλος λέει καλύτερα το βράδυ, άλλος το πρωί. Άλλος επιμένει ότι είναι καλύτερες οι ξυριστικές μηχανές, άλλος ότι είναι πιο πρακτική η Braun. Τελικά το δέρμα μου είναι πρωϊνός τύπος και στο ξύρισμα. Άλλος λέει όχι κόντρα, άλλος τα παίρνει από όλες τις μεριές και πάλι δείχνει αξύριστος. Κάθε φάτσα και κάθε κεφάλι έχει τα χούγια του αλλά γενικά ένα ίσια και ένα κόντρα αρκούν συνήθως. Συν κάποια σημεία με τις παραξενιές μας, τα ξέρετε εσείς.
Εδώ και κάποιο καιρό όμως έχω αφήσει τον αφρό. Τελείως. Ούτε βουρτσάκι, ούτε ετοιματζίδικο. After shave ποτέ δεν χρησιμοποιούσα. Υπό Κανονικές Συνθήκες το δέρμα μου δεν το χρειάζεται. Αλλά και τον αφρό; Η λύση λέγεται “ντους”. Το ξύρισμα στο ντους είναι έξτρα απόλαυση και υπερκαλύπτει την δουλειά του αφρού. Επιπλέον πλεονέκτημα ότι δεν στουμπώνει το ξυράφι. Αν και δεν μου φαίνεται, στο κεφάλι τα μαλλιά μου είναι αρκετά πυκνά. Οπότε μετά από 2-3 μέρες έχει θέμα το απλό ξυράφι.
Τι “απλό ξυράφι”; Μια μέρα δοκίμασα με το ξυράφι των ποδιών της γυναίκας μου και ειδικά για το κεφάλι είναι τέλειο. Δεν στουμπώνει με τίποτα. Μέχρι που αγόρασα κι εγώ. (Όχι το ροζ όμως, υπάρχει και σε μπλε.) Όταν το έχασα, έμεινα με το ένα ξυράφι που έπαιζε τους τελευταίους έξι μήνες. (Είχα αυτό για την φάτσα, το γυναικείο για την κεφάλα.) Τώρα έχει φτάσει 14 μήνες που έχει αναλάβει και φάτσα και κεφάλι μόνο του. Δεν μασάει πουθενά, δεν βλέπω διαφορά από την πρώτη του μέρα! Το ακριβώς προηγούμενο ανταλλακτικό ήταν από την αρχή προβληματικό. Κακή παρτίδα. Αυτό αθάνατο.
ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΛΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ: 30. Είναι καλό παράδειγμα του λεγόμενου “καταναλωτικού προτύπου” σε αποδόμηση. Με πειραματισμούς μπορούμε πάντα να βρίσκουμε καλύτερους (όχι μόνο φτηνότερους) τρόπους να διαχειριζόμαστε τις ανάγκες μας.
