…όπως σκάει ένα κύμα και το άλλο ακόμα γυρνάει και σε παρασύρει η αναμπουμπούλα. Σε αγαπώ σα μια ζεστή κλανιά όταν είναι κρύο το κρεβάτι μου. Κι ας μυρίζει λίγο, κάνω ότι δεν με ενοχλεί, γιατί σ’αγαπώ όπως ένα καλό σώβρακο. Από αυτά που και με πιάνουν καλά και δεν με σφίγγουν. Ανεβαίνω όμως σε ένα δέντρο και ο καλιτέχνης μπονζάι έχει φρίξει.
Γιατί είμαι λίγο οδοστρωτήρας. Από αυτούς τους αθυρόστομους που αν πήγαινα για εξομολόγηση ο παπάς θα χρειαζόταν σύνδεση με το slang.gr για να καταλάβει τι λέω. Ειλικρινής και γενναίος αλλά ΟΚ, όχι τόσο θαραλλέος ώστε να αγοράσω κρεμοσάπουνο χωρίς να το μυρίσω πρώτα.
-Αλέκο γιατί ότι κι αν κάνεις είναι περίεργο;
“Δεν ξέρω κάποιον άλλον τρόπο να κάνω πράγματα.” Όταν σου λέω ότι οι φλέβες στα πόδια σου δείχνουν καλύτερα σήμερα από ότι συνήθως, ε, να το εκλάβεις ως κοπλιμέντο λοιπόν.”
Καθάριζα τα γυαλιά μου όσο πιο προσεκτικά μπορούσα με την άκρη της μπλούζας μου. Τα φόρεσα αργά και βασανιστικά αλλά πετάχτηκα από την καρέκλα με αυτά που τώρα έβλεπα ξεκάθαρα.
“Θεέ μου! Πότε πήραμε γάτα;”
Λένε ότι μια σχέση δεν είναι σοβαρή μέχρι που χρειαστεί να μονολογείς για πολύ ώρα πίσω από μια κλειδωμένη πόρτα μπάνιου. Πήρα τηλέφωνο τη μάνα μου να της πω τα καλά νέα.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι ΜεξικανοΠόντιος συγγραφέας κάπως περίεργος, ενίοτε μεταμοντέρνος ή/και μαστουρωμένος. Το “συγγραφέας” παίζεται.