Νατάσσα Μανίτσα
Όταν μεγαλώσω θα γίνω ποιήτρια.
Να γράφω sentimental,
piu grande.
Πως όταν ξαναρχίζεις ν’ αγαπάς κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα.
Ηρεμία, ύπνο κι υγεία, σε υποχρεωτική αφωνία.
Αποποιείσαι των ευθυνών να σε προσέχεις και εκποείς τα κομμάτια σου.
Παθος που εστιάζει τόσο εκτός εαυτού…
η ανατομία ενός έρωτα με εύθραυστο ανοσοποιητικό.
Παράγωγο ποιητικό.
Με μέτρο άμετρα αυτοσχεδιαστικό.
Προς το παρόν κρυφοποιώ…
Ανάμεσα σε ένα μικρό πεζό ή ένα λαλίστατο ποίημα.