Πόσο καιρό έχετε να διαβάσετε ένα βιβλίο; Εννοώ ολόκληρο. Από την αρχή ως το τέλος. Και όχι τίποτα βίπεροειδές. Κάτι που απαιτεί καθαρό μυαλό και αυτοσυγκέντρωση. Μην ψάχνετε τα χαπάκια του αλτζχάιμερ, η πηγή του προβλήματος είναι μπροστά στα μάτια σας . Ακολουθείστε τον ειρμό μου παρακαλώ!
Έχετε κουνήσει τις ντουλάπες, τα κρεβάτια, την τηλεόραση. Μπήκαν στις κούτες τα πιατικά. Το σπίτι είναι άδειο εκτός από…τον φορητό υπολογιστή! Κάπου στην γωνία παίζει μουσική (ρέγκε είναι συνήθως καλύτερα για μετακόμιση) και έχει ανοιχτό ένα Facebook ή το email. Είναι μια έντονη και γραφική απόδειξη ενός κόσμου που αλλάζει ραγδαία. Όχι τόσο επειδή ο υπολογιστής είναι σαν ελβετικός σουγιάς που τα κάνει όλα, ούτε επειδή έγινε το κέντρο των επικοινωνιών μας με τον έξω κόσμο. Το πιο θεαματικό είναι ο τρόπος που άλλαξε τον εγκέφαλό μας και τον τρόπο που σκεφτόμαστε.
Στις γιορτές είδα από κοντά το βιβλίο Αρχαίων της Α’ Γυμνασίου. Είναι σαν να πήραν ένα σχετικά κακογραμμένο κείμενο ενός ακαδημαϊκού και να προσπάθησαν να το μετατρέψουν σε…ιστοσελίδα. Χωρίς λόγω και αιτία μπαίνουν σε κουτιά κάποια κείμενα, άλλα τονίζονται. Και υπάρχει και ένας δεύτερος συγγραφέας που προσπαθεί να σε μπερδέψει βάζοντας ετυμολογικές αναφορές από το υπερπέραν. Δεν υπάρχει ειρμός.
Σε μια μετακόμιση βλέπεις αυτή την σύγκρουση αναλογικών και ψηφιακών κόσμων πολύ έντονα. Όλος ο κόσμος μας είναι πια στον υπολογιστή και στο διαδίκτυο. Οπότε τι θέλουμε πια τα βιβλία, εκείνους τους παλιούς δίσκους ή τα CD και τα DVD; Αφού όλη μέρα μια οθόνη κοιτάμε για διασκέδαση, για την δουλειά μας και για επικοινωνία. Όλα τα άλλα αντικείμενα οδηγούν σε αύξηση του μπελά της κάθε μετακόμισης.
Έχει αποδειχθεί πλέον και πειραματικά ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν με το διαδίκτυο δεν διαβάζουν όπως οι παλιότεροι. Τα μάτια δεν πάνε καν από αριστερά προς τα δεξιά ή από πάνω προς τα κάτω. Πετάνε από εδώ και από εκεί ψάχνοντας σχετικές πληροφορίες, ψάχνοντας διέξοδο σαν να είναι παιχνίδι Super Mario. Το ερώτημα δεν είναι αν είναι καλό ή κακό αυτό, το θέμα είναι πως θα ζήσουμε με αυτό. Σας έχει τύχει ποτέ να δείξετε μια ιστοσελίδα σε κάποιον και να εκνευριστείτε γιατί την διαβάζει; Εσείς έχετε «τρέξει» με τα μάτια και έχετε βρει το «επόμενο», εκεί που θέλετε να κάνετε κλικ για να «πάτε». Αλλά ο άλλος διαβάζει λέξη λέξη το κείμενο ακόμα!
Καθότι δεν υπάρχει τρόπος να ξεκάνουμε το διαδίκτυο ας ψάξουμε να βρούμε τρόπους να επαναφέρουμε την ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης. Αποτοξίνωση, μετακόμιση εκτός πόλης, αλλαγές στην ρουτίνα (μεσημεριανό υπνάκο κανείς;) ή κάτι καινούργιο σαν τεχνολογία που θα καταφέρει να μας μαντρώσει για αρκετό χρονικό διάστημα. Πρέπει να είναι καθημερινή πραγματικότητα γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε την ζημιά που έχει κάνει στον τρόπο σκέψης μας το διαδίκτυο.
Αυτό το άρθρο είναι μάλλον πιο μεγάλο από τα περισσότερα blog posts. Ελπίζω να άξιζε τον κόπο σας, είναι απλά η εισαγωγή στο θέμα. Κλείνω τον υπολογιστή και πάω μια βόλτα να σκεφτώ τώρα όλες τις ουρές!
χωρίς πλάκα:
ασχολούμε επαγγελματικά με η/υ από το 95.
τα τελευταία 4 χρόνια διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ..
ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΚΑ εκεί πραγματικά μπορείς να διαβάσεις και να ξαναβρεις το μηχανισμό της σκέψης.
Αλλιώς με οποιοδήποτε άλλο τρόπο ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ αποτοξίνωση.. Αποκλείεται να πειθαρχήσει κάποιος σε κάποιο “πρόγραμμα αποτοξίνωσης από την τεχνολογία” για πάνω από 3 μήνες.
Δεκτή και αυτή η πρόταση! Εμένα με βοηθάει και το περπάτημα. (Περιπατητικός φιλόσοφος!) Επίσης ακούω βιβλία όταν ποδηλατώ. Είναι προφανώς προσωπική η λύση για τον καθένα αλλά σίγουρα χρειάζεται επίγνωση για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.