Ομολογώ ότι αν δεν έχω κάποιον επαγγελματικό λόγο πλέον ενημερώνομαι όλο και λιγότερο από ελληνικά ΜΜΕ. Τηλεόραση κομμένη εδώ και χρόνια (οτιδήποτε αξιοσημείωτο θα το πιάσω από YouTube ή Twitter) και από portal…άστα να πάνε. Χείριστα και φτωχά. Μη φανταστείτε ότι αναφέρομαι σε διαπλοκή ή το γεγονός ότι απολύουν δημοσιογράφους και βάζουν παιδάκια να παράγουν άρθρα σε βιομηχανικό ρυθμό. Αλλά βλέπω κάθε μέρα πράγματα σαν αυτό https://www.nytimes.com/interactive/2016/11/16/us/politics/the-two-americas-of-2016.html?_r=0 Γενικά οι Sunday Times δίνουν ρεσιτάλ συνδυάζοντας στατιστικά, φωτογραφίες και σύντομα κείμενα με τρόπο που πραγματικά καταλαβαίνεις πιο σφαιρικά ένα θέμα. Ακόμα και πιο πολύπλοκα θέματα όπως οι πλημμύρες – https://www.nytimes.com/interactive/2016/09/04/science/global-warming-increases-nuisance-flooding.html Αλλά δεν είναι μόνοι αυτοί βέβαια. Στη Washington Post δειτε εδώ ένα παράδειγμα και με βίντεο και ήχο το οποίο μεταφέρει ολόκληρη ατμόσφαιρα και συνθέτει μια ιδιαίτερα δυναμική συναισθηματικά εμπειρία για ένα ευαίσθητο θέμα. https://www.washingtonpost.com/graphics/world/border-barriers/global-illegal-immigration-prevention/ Δεν σημαίνει ότι δεν θα φέρουν κλικ και έτσι. Θαυμάστε για παράδειγμα τους Άγγλους εδώ σε ένα δύσκολο θέμα όπως το…αιδοίο, το οποίο καλύπτουν με δεκάδες ευφάνταστους επικοινωνιακά τρόπους. https://www.theguardian.com/lifeandstyle/series/vagina-dispatches
Αν σκέφτεστε ότι είναι τεράστια ΜΜΕ αυτά και θέματα τα οποία ετοιμάζουν επί μήνες ξανασκεφτείτε το. Το ίδιο επίπεδο βλέπουμε συχνά και σε θέματα επικαιρότητας και από πιο μικρές εφημερίδες άλλων χωρών. Για παράδειγμα εδώ http://www.vg.no/spesial/2016/hks241/ η πάλι με αεροπορικό δυστύχημα εδώ http://www.univision.com/univision-news/interactive-the-chapecoense-aircraft-crashed-because-it-ran-out-of-fuel-while-waiting-to-land Όταν βλέπεις τέτοιου επιπέδου και αισθητικής συνδυασμούς ήχου, βίντεο και εικόνας, πως να γυρίσεις μετά σε “απλές”, πλαδαρές ειδήσεις; Ανάλογα με την δικιά σου κατάσταση είναι απρόσμενα συγκινητικές μερικές φορές. Δείτε εδώ αναπαράσταση ενός φονικού σε κλαμπ, με χοντροκομμένα γραφικά (για να προλάβουν να βγει ενώ ήταν στην επικαιρότητα) κι όμως δουλεύει. http://www.tampabay.com/projects/2016/breaking-news/orlando-nightclub-shooting/choice-chance-3d-map/#
Όσο περισσότερο βλέπεις μάλιστα τέτοια πράγματα, τόσο πιο ανόητα και φτωχά σου φαίνονται άλλοι τρόποι επικοινωνίας. Ένα δύσκολο θέμα όπως το Brexit για παράδειγμα, εδώ από τους Financial Times, ή η οπλοκατοχή ξαφνικά γίνονται όσο βαθιά θέλεις. Κάνεις κλικ, ανοίγεις, κλείνεις, ακούς, κοιτάς, διαβάζεις όσο αντέχεις αλλά τελικά παίρνεις μια πολύ καλύτερη ιδέα από ότι σε ένα σκέτο άρθρο ή θέμα σε τηλεόραση/ραδιόφωνο. Είναι και όμορφος έξυπνος τρόπος να πιάσεις ένα βρώμικο θέμα. Δείτε εδώ την ανάλυση των εξόδων και της προόδου ενός σταδίου – http://zenit-arena.tass.com/za/ ή των έργων στο Calais ή του τρόπου που χειρίζονται στην Wikipedia τους πολιτικούς. Αντί να κλαιγόμαστε για τις ελληνικές αρκούδες, δείτε εδώ ένα παράδειγμα από το National Geographic. Είναι σχεδόν αδύνατον να κερδίζεις στο Τζόκερ; Ναι, είναι και να πως θα το καταλάβετε κι εσείς. Πέθανε ένας μουσικός με μεγάλη επιρροή; Δείτε εδώ πως να τον τιμήσετε. Τα σοβαρά ΜΜΕ κάνουν αυτοκριτική ακόμα και στον τρόπο διαχείρισης των σχολίων στις ιστοσελίδες τους, όπως εδώ. Και αντί για δακρύβρεχτα κατεβατά περί θανατικής ποινής, να μια ανάλυση μετρημένη και πλήρης με τρόπο που μπορεί να καταλάβει και ένα παιδί.
Δεν είναι αισθητικό το θέμα, ούτε εφετζίδικο. Είναι ουσία. Έχουμε εκπληκτικές τεχνολογίες επικοινωνίας. Ας απαιτήσουμε να τις χρησιμοποιούν όπως αρμόζει επιτέλους.
