Στους ανθρώπους η αμυγδαλή του εγκεφάλου (ο όρος «αμυγδαλή» προέρχεται από την ελληνική γλώσσα και συναντάται σε πολλές γλοοσσες) είναι ένα σύμπλεγμα διασυνδεόμενων ομοειδών δομών σε σχήμα αμυγδάλου, τοποθετημένο πάνω από το εγκεφαλικό στέλεχος κοντά στη βάση του μεταιχμιακού δακτυλίου. Υπάρχουν δύο αμυγδαλές, μία για κάθε πλευρά του εγκεφάλου, και είναι εγκατεστημένες στα πλευρά του εγκεφάλου. Η ανθρώπινη αμυγδαλή είναι σχετικά μεγάλη σε σύγκριση με την αντίστοιχη κάθε άλλου στενού μας συγγενούς στην κλίμακα εξέλιξης των προπευόντων θηλαστικών.
Ο ιππόκαμπος και η αμυγδαλή ήταν τα δύο σημαντικά μέρη του πρωτόγονου «οσφρητικού εγκέφαλου/ρινεγκέφαλου», ο οποίος, εξελισσόμενος, δημιούργησε το φλοιό και στη συνέχεια το νεοφλοιό. Μέχρι σήμερα αυτές οι μεταιχμιακές δομές επιτελούν ίσιος το μεγαλύτερο μέρος της μαθησιακής και μνημονικής δραστηριότητας του εγκεφάλου. Η αμυγδαλή εξειδικεύεται στα συναισθηματικά ζητήματα. Αν η αμυγδαλή απομονωθεί από τον υπόλοιπο εγκέφαλο, το αποτέλεσμα θα είναι, μια εντυπωσιακή ανικανότητα να συλλάβουμε τη συναισθηματική σημασία των γεγονότων. Αυτή η κατάσταση ορισμένες φορές αποκαλείται «συναισθηματική τύφλωση».
Στερημένες από συναισθηματικό περιεχόμενο, οι διαπροσωπικές σχέσεις χάνουν την ισχύ τους. Ένας νέος άνδρας, του οποίου η αμυγδαλή είχε αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση προκειμένου να αντιμετωπιστούν κάποιες σοβαρές επιπλοκές, έγινε εντελώς αδιάφορος προς τους ανθρώπους και προτιμούσε να μένει σε απομόνωση, χοορίς καμιά ανθρώπινη επαφή. Ενώ ήταν απόλυτα σε θέση να συζητήσει, δεν αναγνώριζε πια τους στενούς του φίλους, τους συγγενείς, ούτε καν τη μητέρα του, και παρέμενε ανέκφραστος βλέποντας τη δική τους αγωνία στην αδιαφορία του. Χωρίς αμυγδαλή, φαινόταν να έχει χάσει κάθε αντίληψη συναισθήματος, καθώς και κάθε συναίσθηση των συναισθημάτων1. Η αμυγδαλή λειτουργεί ως «αποθήκη» συναισθηματικής-συγκινησιακής μνήμης και, κατά συνέπεια, είναι εξαιρετικά σημαντική. Η ζωή χωρίς αμυγδαλή είναι μια ζωή απογυμνωμένη από προσωπικά νοήματα.
\’ξ την αμυγδαλή συνδέονται πολλά περισσότερα εκτός από το συναίσθημα. ~ ~ Ηος εξαρτάται από αυτήν. Ζώα, από τα οποία αφαιρέθηκε ή πειράχτηκε ΐ|r δαλή, στερούνται συναισθημάτων φόβου και οργής, χάνουν την τάση τους -λ . ταγωνισμό και συνεργασία, και δεν έχουν πλέον αίσθηση της θέσης τους c: ν.κό τους κοινωνικό σύστημα. Το συναίσθημα αμβλύνεται ή απουσιάζει. Τα Ιβρνα. ένα συγκινησιακό σήμα μοναδικό στους ανθροοπους, διεγείρονται από — r … . ‘δαλή και από μια γειτονική δομή, την υπερμεσολόβια έλικα. Με την βιολιά. το χάδι ή κάποια άλλη κίνηση παρηγοριάς, οι ίδιες οι περιοχές του γ ν^ςάλου κατευνάζονται και οι λυγμοί σταματούν. Χωρίς αμυγδαλή, δεν έχου- puf δάκρυα, αλλά ούτε θλίψη να κατευνάσουμε.
Ο Τζόζεφ Λεντού, νευροψυχίατρος στο Νευροεπιστημονικό Κέντρο του Πα- – ττημίου της Νέας Υόρκης, ήταν ο προ5τος που ανακάλυψε τον ουσιώδη ρόλο -r : αιιυγδαλής στο συγκινησιακό εγκέφαλο2. Ο Λεντού ανήκει σε μια νέα γενιά ▼Ξ. οοψυχιάτρων οι οποίοι χρησιμοποιούν ρηξικέλευθες μεθόδους και τεχνολο- :: για να επιτύχουν μια ακριβέστατη χαρτογράφηση του εγκεφάλου εν λει- τ . ργία, κάτι άγνωστο μέχρι πρόσφατα. Έτσι μπορούν να αποκαλύψουν μυστι- -*-■:: του εγκεφάλου τα οποία παλαιότερες γενιές επιστημόνων είχαν θεωρήσει -αραβίαστα. Τα ευρήματα του πάνω στο κύκλωμα του συγκινησιακού εγκεφάλου ανατρέπουν μια από καιρό ισχύουσα άποψη σχετικά με το μεταιχμιακό σύ- τιημα, καθο)ς τοποθετούν την αμυγδαλή στο κέντρο της δράσης και δίδουν σε :^.ες μεταιχμιακές δομές πολύ διαφορετικούς ρόλους3.
Η έρευνα του Λεντού εξηγεί πώς η αμυγδαλή μπορεί να πάρει τον έλεγχο τ-av πράξεών μας, ακόμα και αν ο σκεπτόμενος εγκέφαλος, ο νεοφλοιός, δεν έχει ακόμα καταλήξει σε μια απόφαση. Όπως θα δούμε, οι λειτουργίες της αμυ- • δαλής και η αλληλεπίδραση της με το νεοφλοιό βρίσκονται στην καρδιά της συν · α σθη ματική ς νοη μοσύ νη ς.