Δεν χρειάζεται παρά μόνο μια στιγμή για ν’αλλάξει η ζωή.
Μια στιγμή έρωτα, μια στιγμή προδοσίας, μια στιγμή θυμού.
Η κάθε μια από αυτές βάζει τη δική της ξεχωριστή πινελιά στην ανατροπή της ομαλής και μέχρι πρότινος ήρεμης ζωής σου.
Μια απρόβλεπτη μικρή στιγμή που παγώνει το χρόνο, ανατρέπει τα δεδομένα και όλα σταματούν την καθορισμένη τους ροή.
Ό,τι γνώριζες ως δεδομένο, το βλέπεις να καταρρέει και να μετατρέπεται σε ζητούμενο.
Ένα ζητούμενο που σε καλεί να το διεκδικήσεις και να το κατακτήσεις από την αρχή.
Χωρίς καμία υπόσχεση ότι θα τα καταφέρεις.
Μόνο πρόκληση για να δοκιμάσεις.
Αισθάνεσαι το σώμα σου να παραλύει και το μυαλό σου να βομβαρδίζεται από σκέψεις.
Ένα σμήνος σκέψεων που σου είναι αδύνατο να τις οργανώσεις και να τις ταξινομήσεις σε μικρά ομοιόμορφα κουτάκια σαν αυτά που έβαζες μέσα τα σχολικά σου αντικείμενα.
Όμως, μερικά πράγματα δεν χρειάζονται σκέψη.
Οδηγούνται μοιραία προς τη λύση τους.
Το ξέρω, ουδέποτε υπήρξες λάτρης των ανατροπών που τώρα καλείσαι να βιώσεις.
Εσύ έμαθες να ακολουθείς πάντα την ίδια διαδρομή χωρίς λοξοδρομήσεις.
Zωή όμως δεν σημαίνει να ξέρεις πάντα που πας.
Ζωή είναι να βρίσκεις το δρόμο σου αφού πρώτα τον χάσεις.
Ένα ταξίδι με πολλές άσκοπες περιπλανήσεις που σε οδηγούν στον τελικό σου προορισμό.
Δεν ξεκινά πάντα από την αρχή αλλά κάποτε από τη μέση.
Κάποιες φορές ίσως να ξεκινά και από το τέλος.
Η ζωή πάντα δίνει αυτό που ζητάμε, όχι όμως με τον τρόπο που εμείς έχουμε στο μυαλό μας.
Όμως εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε και το εκλαμβάνουμε ως ταλαιπωρία αντί ως δώρο.
Ζωή είναι αυτό που αποφασίζεις να ζήσεις, αρκεί να το ζεις χωρίς εκπτώσεις κι ας αποφασίζει έξω απο μας για μας.
Γι’αυτό ζήσε τη στιγμή, μέχρι να την εξαντλήσεις.
Αγάπησε τα λάθη σου κι αγκάλιασε τις ανασφάλειες σου.
Μόνο αν τις κατανοήσεις και τις αποδεχτείς, θα σου επιτρέψουν να τις ξεχάσεις.
Η ευτυχία είναι μέσα σου.
Δεν είναι ανάγκη να την κυνηγάς.
Είναι ανάγκη μόνο να συνδεθείς μαζί της.