Αγαπητοί αναγνώστες Χριστός Ανέστη.
Σε μέρες μεγάλης ανάπαυλας δεδομένου ότι δεν έχουμε όλοι την υψηλή αισθητική και κουλτούρα να ακούμε όλη μέρα κλασσική μουσική και να βλέπουμε Αντρέι Βάιντα ή Κισλόφκι, καταλήγουμε και πάλι πως το πιο φτηνό μέσο διασκέδασης είναι η τηλεόραση.
Η ελληνική τηλεόραση παραμένει μια αποικία υποτελής και σκλαβωμένη στο «τυχαίο» συναπάντημα μιας εξοργιστικά φιλόδοξης μετριότητας με τη θετική συναστρία της εποχής της.
Έκτοτε εκατομμύρια άστρα έχουν κατακαθίσει σαν αστρόσκονη στο σύμπαν. Ένα όμως, τεχνηέντως φωτεινό παραμένει μόνιμα εγκατεστημένο στο κρατίδιο της τηλεόρασης.
–Η μία και μοναδική Ρούλα υποβασταζόμενη και συντηρούμενη από δεκάδες ντεκαπάζ μεγαλοκοπέλες .
Η Ρούλα «το μεγάλο αυτό κεφάλαιο της ελληνικής τηλεόρασης» που στα σόου υπερπαραγωγή του κιτσάτου και νεόπλουτου Antenna στοίβαζε τα κρεατάκια εκατοντάδων δεκαεφτάχρονων «μωρών» παρθένων, να αλαλιάζουν αλλοπαρμένα «Ρούλα Ρούλα».. ξαναχτύπησε. Χωρίς κανένα ελαφρυντικό .
Το ίδιο θρασύς , το ίδιο επηρμένη, το ίδιο αστοιχείωτη και ακαλλιέργητη, το ίδιο χαμένη στο δικό της της τριπάκι, τρεις εκπομπές μετά δεν έχει βρει ακόμα του πουκάμισο που της ταιριάζει στην ντουλάπα με τους χαμαιλέοντες. Διότι πόσο να σε σώσει ένα αγαπημένο «είπα –ξείπα».
Ταυτοχρόνως αλωνίζει σε ένα δικό της γήπεδο μια που έχει χτίσει τις κερκίδες. Άκρατους σολοικισμούς εκσφενδονίζουν οι φιλενάδες σε όλου του τύπου τα ντεκαντανς πρωινομεσημερινά για να την υποστηρίξουν. Άλλωστε δίνει τροφή στις τροφαντές πένες τους … και παρηγοριά._
Από την άλλη οι νεότεροι με άλλο θυμικό, με απείθαρχο χαρακτήρα, με την ανυπομονησία του νέου και την ευθιξία του άπειρου στην κριτική, στο κράξιμο και τις διακρίσεις γίνονται βορά στα χτισμένα από την Τέτα νύχια της.
Η κυρία Κωστάκη θύμωσε σε ένα κρατίδιο όπου η μόνη που επιτρέπεται να θυμώνει είναι η Ρούλα. Ο θυμός της Ρούλας και όλη αυτή η παραφιλολογία γα τις τσιρίδες της, τις ζήλειες της , τα πείσματα της και την κατωτερότητα της, είναι όσα συντηρούν την αχλή του μύθου της όταν αυτή «δουλεύει αθόρυβα σαν στρατιώτης πίσω από τις κάμερες» ή όταν κάνει ποδήλατο σαν άλλη Katherine Kelly Lang (μόνο που η Κathrerine μπορεί να το υποστηρίξει ).
Θα περίμενε λοιπόν κανείς, μετά από τόσα χρόνια καριέρας μια γυναίκα χορτασμένη από τα φώτα, τη δόξα, το χρήμα και τα πριβέ ανταμώματα στο Salon de Bricolage με άλλους βρικόλακες της ντε- κοσμικής Αθήνας, να μπορούσε να δείξει μια γενναιόδωρη συμπεριφορά με ανωτερότητα και μεγαλοπρέπεια . «Έχω τη γνώμη ακροθιγώς πως έτσι είθισται να φέρονται οι βασίλισσες» , όπως θα έλεγε και γνωστή πανελίστρια με την ευγλωττία που την διακρίνει .
Όμως για άλλη μα φορά ο θυμός κυρίευσε τη Ρούλα και μας το έδειξε χτες στις 23.04.2014 στο τρίτο live τόσο επιδεικτικά, τόσο πεπαλαιωμένα, τόσο κομπλεξικά που πολλοί αναφώνησαν «ΖΗΤΩ Ο ΚΟΣΜΑΣ ΒΙΔΟΣ» η κριτική του οποίου ήταν τόσο, μα τόσο με χειρουργική ακρίβεια επιτυχημένη, που θα μπορούσε να συνοδεύει το βιογραφικό της.
Γύρω της οι Κυρίες της Αυλής. Η Τέτα, η Χριστίνα (πόση γκρίζα διαφήμιση πια κυρία Πολίτη) και οι άλλες οι δεκάδες που εκβάλλουν σίελο σαν παραπόταμοι από τις εκπομπές τους, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές στηρίζουν τον θυμό της κριτικού και ακονίζουν τα μαχαίρια.
Πολλές φορές σκέφτομαι μήπως όλες αυτές είναι μισθοφόροι.(;)
Μήπως πληρώνονται με πενιουάρ εκείνης της εποχής και κουκλάκια που της χάριζαν οι Ελληνίδες της «Αλλαγής», οι γαλουχημένες με την «Λάμψη» και τον «Τροχό της Τύχης». Είναι για άλλη μια φορά αυτό που λέμε «οι παρέες γράφουν ιστορία». Η Ρούλα με την παρέα συνεχίζουν να γράφουν με χρυσά γράμματα την ιστορία της ελληνικής παρακμιακής τιβούλας του Μπίθουλα, γυρίζοντας την ελληνική τηλεόραση δεκαετίες πίσω, ακριβώς γιατί αυτό έχουν μάθει να κάνουν και έτσι να ζουν!
Οποιαδήποτε προσπάθεια εξέλιξης, καινοτομίας , επικαιροποίησης των γνώσεων και των πρακτικών για καλύτερο αποτέλεσμα χρειάζεται δουλειά, διάβασμα, ψάξιμο, ξεβόλεμα, τρέξιμο … και ποιος να τα κάνει όλα αυτά καλές μου πανελίστριες όταν υπάρχει η Ρούλα .
Να ταΐζει κόσμο τόσο απλά, τόσο φτηνά, τόσο ανέξοδα και τόσο δικτυωμένα παντού.
