Κάνεις συμβιβασμούς, μετά επιλογές, μετά ξανά συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, πας μπρος-πίσω.
Για ποιόν έκανες ό,τι έκανες;
Ποιος σε δασκάλεψε, ποιόν πίστεψες, πού έφταιξες εσύ;
Ξυπνάς ένα πρωί και αναζητάς το δαίμονά σου.
Να σε βοηθήσει να περάσεις την κόκκινη γραμμή και να τα κάνεις όλα ίσωμα.
Μετά το ξανασκέφτεσαι, έχεις ανθρώπους να προστατέψεις, έχεις αγώνα και σήμερα, επανέρχεσαι στην πραγματικότητα.
Πάλι θα σκύψεις το κεφάλι. Το ένστικτο της επιβίωσης σε κρατάει εδώ.
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.
Μόνο μια μικρή ελπίδα πως το μέλλον θα είναι καλύτερο, θα γελάσεις κι εσύ.
Καμιά φορά γελάς και τώρα από άμυνα, αν δεν γελάσεις θα πεθάνεις.
Αλλιώς θα αφήσεις το δαίμονα που κρύβεις μέσα σου, να σε καβαλήσει στ` αλήθεια.
Μα δεν είσαι τέτοια πάστα ανθρώπου.
Έχεις λογική, έχεις συνοχή, έχεις ακόμα αντιστάσεις.
Ως πότε όμως θα τις έχεις;
Παλεύεις μέσα σου με το δίκαιο και το άδικο, όμως πάντα το άδικο κερδίζει.
Αλλά και πότε δικαίωσε η ζωή τα πλάσματά της;
Προσεύχεσαι να κατέβει ένας από μηχανής Θεός κι αυτός δεν φαίνεται πουθενά.
Ξαναγυρνάς στο δαίμονά σου που συγκρατείς, του λες ψέματα, δικαιολογίες, αν τον αφήσεις ελεύθερο, θα γίνει ζούγκλα.
Πρέπει να συμβιβαστείς με το άδικο.
Να το βάλεις σε ακριβό μπουκάλι και ποτέ να μην το ανοίξεις.
Πρέπει να κρατηθείς, να μην το πιείς όσο διψασμένος κι αν είσαι για εκδίκηση, γιατί γνωρίζεις τις κόκκινες γραμμές σου, ξέρεις τα όρια της λογικής σου.
Τα πρωινά που ξυπνάς και θες να το ρουφήξεις ως την τελευταία σταγόνα, αντιστέκεσαι.
Προσεύχεσαι να μείνεις λογικός.
Να μην περάσεις στην απέναντι όχθη, γιατί ύστερα δεν έχει γυρισμό.
Κρατιέσαι με δυσκολία, οι άνθρωποι που αγαπάς, η ζωή σου, οι πόνοι, οι χαρές σου, όλα είσαι εσύ και είναι ανεκτίμητα, δεν γίνεται να τα πετάξεις στη φωτιά.
Και συμβιβάζεσαι. Από αλλού ξεκίνησες κι αλλού σε πήγε.
Ριζώνεις βαθιά στη ρουτίνα σου.
Όπου βρίσκεις κενό βάζεις και μια ρίζα, να κρατιέσαι στο έδαφος.
Περιμένεις στωικά να περάσει. Βάζεις το δαίμονα για ύπνο.
Δεν εκδικήθηκες. Επιβίωσες και σήμερα.
πρώτη δημοσίευση eyedoll.gr.
