Είναι ανόητα και επικίνδυνα τα πολιτικά blog;

“Ε, όχι και να συνδεθεί το όνομα μας με Blogger!   Ίσως σε άλλες χώρες να αξίζει, αλλά στην Ελλάδα είναι ανόητα και γεμάτα φανατικούς”.   Για πρόεδρος τόσο μεγάλου ιδρύματος θα περίμενα πιο ολοκληρωμένη κριτική.   Πόσο μάλλον που έπαιζε με τα email της στο iPhone και μας έκανε την ειδική στα social media.   Στην πορεία διαπίστωσα ότι δεν είχε ιδέα τι εστί ελληνική blogόσφαιρα.   Όχι γιατί δεν κατάλαβε την εκπληκτική μου ιδέα προώθησης σε αυτά (διαθέσιμη ακόμα αν την θέλει κανείς!)  αλλά γιατί από αυτά που έλεγε φάνηκε ότι δεν διάβαζε η ίδια κανένα blog.   Απλά αναπαρήγαγε την υστερία που μεταδίδουν τηλεόραση και εφημερίδες για τους “ανεύθυνους, ανώνυμους blogger”.

Δείτε πόσο λιγότερη έμφαση δίνουν τα blogs στους υποψήφιους την τελευταία εβδομάδα.   Αν ανατρέξετε σε αντίστοιχα tag clouds που φτιάξαμε με τα δεδομένα από το Aino νωρίτερα τα ονόματά τους ήταν τα πιο μεγάλα και έντονα.   Η μπλογκόσφαιρα όμως τους βαρέθηκε και γύρισε σε καθαρά πολιτική συζήτηση.   Για να αναλύσουμε το θέμα αναγκαστικά θα κάνουμε κι εμείς λίγο πολιτική ανάλυση.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=F_SMt5DZodM]

Στο “Rich Media – Poor Democracy” του Robert Mc Chesney, ο υπότιτλος είναι “communication politics in dubious times”.   Αν και γράφτηκε πριν την λαίλαπα των social media καλύπτει πλήρως τα ουσιαστικά θέματα.   Βλέποντας μια περίληψη όπως αυτή στο κλιπάκι λογικά θα περιμέναμε ότι η “δημόσια” δημοσιογραφία όπως τα blogs θα αποτελεί λύση.   Υπάρχουν δυο όμως σοβαρές αντιρρήσεις.   1. Αν προσπαθεί το blog να φανεί “αντικειμενικό” καταλήγει ανούσιο και βαρετό.  (Εκτός κι αν έχει οικονομικά την δυνατότητα να ξεπεράσει “επίσημες” ιστοσελίδες.)   2. Αν παραέχει άποψη και γνώμη καταλήγει να διώχνει αναγνώστες και απλά να μαζεύει λίγους με παρόμοιες απόψεις. (σελ3 01 στην έκδοση του 2000 του βιβλίου που έχω εγώ πιο αναλυτικά αυτές οι αντιρρήσεις.)

Καταλαβαίνετε λοιπόν τώρα γιατί έπρεπε να σιγάσει το troktiko πριν τις δημοτικές εκλογές.   Είχε ξεπεράσει τα όρια.   Παραείχε απήχηση, δεν θα έπρεπε μια τόσο μικρή και ανεπίσημη προσπάθεια να μπορεί να φτάσει ως εκεί.   Έσπασε τους κανόνες εκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να ενημερώνονται από το διαδίκτυο και πολλές ειδήσεις δεν βγαίνουν στα επίσημα μέσα.   Αλλά δεν έπαιζε με τους κανόνες που επιτρέπουν στα άλλα μέσα να ελέγχονται έμμεσα ή άμεσα.   (Πόσο μάλλον αν ισχύουν οι πάμπολλες καταγγελίες ότι εκβίαζε συχνά για λεφτά.)

H Hazel Blears (στην αντιπολίτευση πλέον στην Αγγλία με τους Εργατικούς) πρόσφατα σε συνέδριο κατηγόρησε τα blogs έτσι:  “ίσως λόγω της φύσης του μέσου, υπάρχει η τάση για πολύ επιθετικότητα στα blogs.  Τα πιο δημοφιλή blog είναι όλα δεξιά, από τα πιο προσεκτικά μέχρι τα απόλυτα και καταστρεπτικά. (…) Αλλά κυρίως τα blogs γράφονται από ανθρώπους που δεν έχουν σε υπόληψη το πολιτικό σύστημα οι οποίοι βλέπουν τον ρόλο τους στην αποκάλυψη σκανδάλων, συνωμοσιών και της υποκρισίας.   Μέχρι το πολιτικό blogging να προσθέσει αξία στην πολιτική μας κουλτούρα θα συνεχίζει να τροφοδοτεί τον κυνισμό και την απόγνωση. Πρέπει να βοηθήσει να βγούνε νέες φωνές, νέες ιδέες και πραγματική διαμαρτυρία κοινωνικών ομάδων.”

Διαβάστε εδώ “Γιατί χαίρομαι που δεν δούλεψα για πολιτικό σε αυτές τις εκλογές”