-Καλημερούδια!
Ο σεκιουριτάς στο ρουχομάγαζο χαμογελούσε τόσο που φοβήθηκα μην σκάσουν τα μάγουλά του κάπως. Εγώ απλά ήθελα να καθυστερήσω λίγο μέχρι να έρθει ο φίλος με τον ηλεκτρικό.
“Καλημέρα και σε σένα” απάντησα τελικά. Κυρίως γιατί ανησυχούσα ότι θα πάθει κάτι έτσι που με κοιτούσε επίμονα.
-Θα κάνετε ψωνάκια ή απλά κοιτάτε λιγουλάκι;
Ααααα, έτσι θα το πάμε πρωινιάτικα; Αντεπίθεση ο Αλέκος:
“Ναι μωρέ, κάτι ρουχαλάκια για το ανηψούδι.”
-Στον πρώτο οροφάκο μας θα βρείτε τα παιδικούλια.
“Είσαι γλυκούλης σαν μπουτατσούλα με ζαχαρίτσα και κανελίτσα που μου φτιάχνει η θείτσα.”
Ίσως το παράκανα. Γιατί καταρχάς δεν θυμάμαι κάποια θεία μου να φτιάχνει καλή μπουγάτσα, αφετέρου θα κατάλαβε ότι τον δούλευα. Αλλά όπως πάντα υποτίμησα την ανθρώπινη βλακεία σε συνδυασμό με ψωροπερηφάνεια. Ο τύπος πήγαινε για σεκιουριτάς του μήνα και δεν σκόπευε να με αφήσει να τον εμποδίσω.
-Κι εσείς είστε σαν μελάκι στο τσαγάκι κυριούλη μου.
Κυριούλη; Εμένα είπε κυριούλη;
“Ρε α γαμήσου μαλάκα, ε μαλάκα. Κωλοσεκιουριτά άχρηστε!” Νωρίς ήταν, άδειο το μαγαζί, όχι θα τον άφηνα.
-Τιμή μου και χαρά μου! Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
“Αρχίδι!”
-Ναι, και ένα και δυο, όσα θέλετε.
“Σκάρε ρε μουνί!”
-Αυτό πιο δύσκολο αλλά να ρωτήσω στα κεντρικά αν έχουμε στην αποθήκη κάτι για εσάς.
Είχα άλλα πέντε λεπτά να σκοτώσω μέχρι να έρθει το τραίνο και έξω έκανε κρύο. Το γύρισα όλο και τον κοίταξα με θαυμασμό:
“Καλά νίκησες! Πως το κάνεις και διατηρείσαι τόσο ψύχραιμος; Εγώ σε βρίζω και εσύ χαμογελαστός. Είναι ειδική εκπαίδευση;”
-Όχι, αυτό ήταν από τα πράγματα που έμαθα πηγαίνοντας σε σύμβουλο γάμου. Μου έμαθε την υπομονή και έσωσα τον γάμο μου.
“Α, λυπάμαι.”
O Αλέκος Γκονζαλεζίδης εργάζεται εθελοντικά ως mystery shopper και το συνδυάζει ενίοτε και με βιβλία μυστηρίου ή στυγερά εγκλήματα.
