Γράφοντας πάνω στό θέμα τής φυλής Hunza, πού ζεΐ στήν κοιλάδα τών Ιμαλαΐων καί πού φημίζονται ότι ζοϋν κατά μέσο όρο 130 χρόνια χωρίς τήν βοήθεια γιατρών ή χημικών, ό Δρ. Bernard λέει: «Άπό τή γέννησή τους πίνουν άνέγγιχτο νερό γεμάτο βούρκο, πού κατά τή διαδρομή του πέφτει πάνω σέ βράχια τοϋ βουνού περνώντας άπό πολλά εϊδη βλάστησης. Μήπως έχουμε μπροστά μας μιά φυσική κατάσταση στήν όποια δραστικοποιείται ένας μεγάλος άριθμός άπό φάρμακα δημιουργώντας έτσι τό νερό τής ζωής;» (G.O. Bernard, D.Sc., Ph.D., Μ.I.Ε.Ε., Journal of the American Institute of Homeopathy, Τομ. 58, Άρ. 7 καί 8, 1965). Αύτή ή ιδέα είναι ενδιαφέρουσα, άλλά δέν συμφωνεί μέ τήν έπιταγή τοΰ Hahnemann γιά χρήση ένός μοναδικού φαρμάκου, πού δέν έπαναλαμβάνεται όσο ύπάρχει βελτίωση τής κατάστασης τοϋ άρρώστου.
Κατά τή γνώμη μου όμως οί Hunzas είναι προικισμένοι μ’ αύτό πού ό Hahnemann ονόμαζε Ζωτική Δύναμη. Μιά ιδιότητα πού ή σύγχρονη ιατρική καταπιέζει άπερίσκεπτα μέ τήν ύπερβολική χρήση φαρμάκων στούς άσθενεϊς της. Λέγεται ότι τό ένα τέταρτο τών είσαγωμένων καθημερινά στά νοσοκομεία μας πάσχουν άπό ίατρογενείς άσθένειες – δηλαδή άσθέ- νειες πού προκαλούνται άπ’ τόν γιατρό ή τόν ίδιο τόν άσθενή, άπό κατάχρηση φαρμάκων. Είναι πολύ εύκολο γιά τούς άσθενεις νά πείσουν τόν γιατρό νά τούς γράφει συνταγές γιά κάθε καινούργια πανάκεια πού βγαίνει στήν άγορά. Τό άποτέλεσμα είναι ότι ό οργανισμός τοϋ άσθενή ύπερφορτώνεται άπό φάρμακα.
Οταν ήμουν νέος είχαμε μόνο τά καθαρτικά. Κάθε σχεδόν ήλικιωμένος άσθενής είχε πεισθεί άπό παραπλανητικές ψεύτικες διαφημίσεις ότι ή δυσκοιλιότητα είναι κάτι πού θά πρέπει νά άποφεύγεται μέ κάθε θυσία, μέ άποτέλεσμα πολλοί νά παίρνουν ένα καθαρτικό κάθε νύχτα τής ζωής τους. Τελικά εθίζονται σ’ αύτά, καί τά έντερά τους άρνοϋνται νά λειτουργήσουν φυσιολογικά.
Αύτό ήταν ένα άπό τά οφέλη τοϋ ότι μεγάλωσα σέ ομοιοπαθητική οικογένεια. Στό ντουλαπάκι μέ τά φάρμακα ύπήρχαν λίγα μόνο μπουκαλάκια: βάμμα τής Arnica γιά τούς μόλωπες (ή προτίμηση τής Κας Beeton), βάμμα τής Calendula γιά τά κοψίματα, βάμμα τής Urtica γιά τά έγκαύματα, βάμμα τοϋ Ledum γιά τά τσιμπήματα, Nux Vomica album 6c γιά τίς στομαχικές διαταραχές, Arsenicum album 6c γιά τίς διάρροιες, Aconite 6c γιά τά πρώτα στάδια τοϋ κρυολογήματος, καί Gelsemium 6c γιά τίς γρί- πες. ‘ Εξοικιωθήκαμε μαζί τους καί σπάνια χρειαζόταν κάτι άλλο. Τά ύπνωτικά χάπια, τά τονωτικά, τά ηρεμιστικά, τά χάπια άδυνατίσματος, τά χάπια γιά τούς πονοκεφάλους, μας ήταν τελείως άγνωστα, πρός μεγάλη μας ώφέλεια.