- α) Παίρνουν ένα κιλό άσπρο κρασί, το δυναμώνουν με λίγο καθαρό οινόπνευμα (περίπου 15 – 20 γραμμάρια), ρίχνουν στο μίγμα αυτό τριάντα γραμμάρια γκυ (βλ. σημ. 8) και το αφήνουν 5 – 8 μέρες να κατεργαστεί. Μετά το σουρώνουν καλά και δίνουν στον άρρωστο να πιει εκατόν είκοσι γραμμάρια περίπου, στο διάστημα της ημέρας, β) Με τη βοήθεια ενός γουδιού κάνουν σκόνη λίγη ποσότητα από ξεραμένο γκυ. Στη συνέχεια απ’ αυτή τη σκόνη διαλύουν δύο γραμμάρια σ’ ένα ποτήρι νερό μέσα, που δίνουν κατόπιν στον άρρωστο να πιει στο διάστημα της ημέρας.
- Χωρίς νεύρα κι ένταση, αλλά με ηρεμία, όσο γίνεται, βάζουν στο στόμα τους κι εφόσον το στομάχι τους είναι άδειο, μια κουταλιά της σούπας ηλιέλαιο (λάδι SOL), που κατόπιν «δουλεύουν» καλά, μέσα στο στόμα, ανάμεσα στα δόντια, μπρος – πίσω – δεξιά – αριστερά, για ένα εικοσάλεπτο, προσέχοντας να μην καταπιούνε καθόλου απ’ αυτό. Με το «δούλεμα» αυτό, το λάδι γίνεται άσπρο σαν γάλα. που φτύνουν στο τέλος της διαδικασίας αυτής, ξεπλένοντας πολύ καλά το στόμα τους. Αν τυχόν το λάδι δεν ασπρίσει, τότε πρέπει να επαναληφθεί η προσπάθεια. Την αγωγή αυτή καλό είναι ο άρρωστος να συνεχίσει για λίγο καιρό, μιας και μ* αυτή θεραπεύονται πτολλές αρρώστιες, ανάμεσα στις οποίες κι η επιληψία. (Βλ. σημ. 2).
- Το καλαμπόκι έχει υποδειχθεί, με οποιαδήποτε μορφή του και γι’ αυτήν ακόμα την περίπτωση.
- Στην τρομερή αυτή πάθηση έχουμε ταύτιση των διαφόρων συγγραφέων, για τη μαντζουράνα, που θεωρείται εγκεφαλικό φυτό. ‘ Ετσι λοιπόν, έχει συσταθεί το βραστάρι της, αναλογίας ένα προς εκατό μ’ ένα κρασοπότηρο την ημέρα δόση. Επίσης και το έγχυμα του φυτού, αναλογίας δυο προς εκατό μ’ ένα – δύο νεροπότηρα την ημέρα δόση. Τέλος υπάρχει και μια τρίτη παραλλαγή, που συνίσταται στο ρούφηγμα απ’ τη μύτη του αρρώστου, χυμού μαντζου- ράνας.
- Το έγχυμα της μολόχας, αλλά και ο χυλός της, χρησιμεύουν εδώ.
- α) Δύο νεροπότηρα, ημερήσια δόση, έγχυμα ρολογιάς, αναλογίας τρία προς εκατό, β) Δύο έως πέντε γραμμάρια την ημέρα δόση απ’ το βάμμα, που φτιάχνουν βάζοντας, σε πλατύστομο μπουκάλι, σχετική ποσότητα ρολογιάς με ανάλογη καθαρού οινοπνεύματος. Εννοείται πως πρέπει να είναι πεντακάθαρο κι εντελώς στεγνό το μπουκάλι, που θα χρησιμοποιηθεί εδώ και να έχει γυάλινο βούλωμα. Αφού λοιπόν βάλουν το φυτό με το οινόπνευμα μαζί, το ανακατεύουν καλά και το αφήνουν σε μέρος κατάλληλο, ώστε να μπορούνε, από καιρό σε καιρό, να το αναταράζουν, φυσικά βέβαια, σε σκιερό μέρος. Ύστερα, τέλος, από δύο βδομάδων κατεργασία, το σουρώνουν σε άλλο μπουκάλι και το βάμμα είναι έτοιμο.