Έξω από το Super Market βλέπω δυο θέσεις αναπήρων και μια για εγκύους.
Φρούπ μια θείτσα παρκάρει βιαστικά.
Σαν καλός γρουσούζης, κοιτάω αν έχει φουσκωμένη κοιλιά ή σήμα αναπηρικού στο παρμπρίζ.
Τζίφος!
Επίτηδες κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι και ασυναίσθητα στολίζω τη μούρη μου με έναν υποτιμητικό μορφασμό αποδοκιμασίας.
Τι το ήθελα;
Η σύζυγος με καρφώνει με το βλέμμα και βιαστικά προχωρά προς την είσοδο του καταστήματος. Πριν προλάβω να σκεφτώ τι την έπιασε, ανοίγει η θείτσα το παράθυρο του οδηγού και σιχτιρισμένη με κράζει:
“Ανάπηρη εδώ! Βλέπεις;” δείχνοντας χεράκι πασαλειμμένο με άσπρη αλοιφή.
“Από τον φυσιοθεραπευτή έρχομαι. Να μάθεις που να κουνάς το κεφάλι σου!”
Άντε τώρα να της εξηγήσεις, πως η πινακίδα ακριβώς μπροστά στη μούρη της έγραφε:
“Θέση μόνο για εγκύους”
Αποφασίζω να μην ανοίξω το στόμα μου. Η βλακεία και η μαλακία τις περισσότερες φορές πρέπει να αντιμετωπίζονται με αδιαφορία.
Όταν συνάντησα την σύζυγο μέσα στο κατάστημα, μου είπε:
“Σε κατάλαβα ότι ενοχλήθηκες και έφυγα. Αυτή η βλαμμένη έφερνε τα παιδιά της στη Σχολή, δεν είχα όρεξη να την ξανασυναντήσω.”
Ας μην σχολιάσω το ευτράπελο της ιστορίας και το ότι η μανδάμ φαίνεται να είναι σταθερή στην ηλιθιότητα της.
Θα μου επιτρέψετε όμως ένα πολιτικό σχολιο.
Η θείτσα πιστεύω πως δεν είναι ούτε εγκεφαλικά, ούτε ψυχικά ανάπηρη, όπως σχολίασαν πολλοί καλοί φίλοι, όταν ανέβασα την ιστορία στο FB.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ένα κλασσικό δείγμα αδιαφορίας για τους κοινωνικούς κανόνες. Εφευρίσκει γενικά ad hoc δικαιολογίες, για να κάνει αυτό που τη βολεύει, τη στιγμή που το αποφασίζει.
Παρόμοια συμπεριφορά παρατηρείται εν εκτάσει στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια. Τείνω να πιστέψω, πως αυτή η νοοτροπία είναι υπεύθυνη για τα οικονομικά χάλια των τελευταίων ετών. Επειδή έχουν μπει τα δυο πόδια στο ένα τσόκαρο, σκούζουν και φωνάζουν οι παθούσες και οι παθόντες. Σκούζουν επειδη δεν αναγνωρίζονται σαν “αναξιοπαθούντες ανάπηροι”, όπως βολικά δηλώνουν.
Πως το λένε να δεις… Α, ναι! “Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις”.
Να είστε όλοι καλά και μακριά από κάθε είδους θείτσες.
Με φιλικους χαιρετισμούς
Χρήστος Μεϊχανετζίδης, a.k.a. XM.-
ΥΓ.
Τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά, συναντώ νέους ανθρώπους, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα ζόρια της εποχής. Συχνά με εξαιρετικά αποτελέσματα προχωρούν μπροστά και δεν κοιτάνε πίσω, παρά μόνο στον καθρέφτη του αυτοκινήτου για να παρκάρουν. Τους βγάζω το καπέλλο.
ΥΥΓ.
Αν κάνετε κλικ στη φωτό, έχει τραγουδάκι. Αφιερωμένο εξαιρετικά.
