Για κάποιο περίεργο λόγο θυμήθηκα ένα περιστατικό από το ένδοξο και αγνό, λέμε τώρα, παρελθόν του FB, πίσω στο 2009.
Σας το περιγράφω σύντομα:
Μιά καλή φίλη, ξανθιά και λυγερόκορμη, ανήρτησε στάτους:
“Οι άνδρες πρέπει πάντοτε να ανοίγουν την πόρτα στις κυρίες, διαφορετικά αποδεικνύουν πως είναι κόπανοι”.
Με προφανή διάθεση πλάκας, ορμήξαμε να σχολιάσουμε. Η γενική διάθεση ήταν μισοαστεία, μισοσοβαρή αλλά γενικά διασκεδαστική.
Εμφανίζεται τότε σαν το ραπανάκι, ψιλοβαρύς και περισπούδαστος φρίτσος με το όνομα Ασπρος Μήτσος. Τον γνωρίζαμε όλοι, σχεδόν τον συμπαθούσαμε. Μας διασκέδαζε η επιμονή του να αναλύει τα πάντα με όρους μαθηματικούς, επαγωγική σκέψη του Βόλου και σοβαροφάνεια αλλαζόνα ροφού. Βλέπετε κατείχε τρία μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό στα Μαθηματικά. Κατ’ αυτόν επρεπε ντε και καλά όλα να εξηγούνται με εξισώσεις. Μικρό το κακό, όταν γινόταν βαρετός, απλά δεν τον διαβάζαμε.
Εκείνη τη μέρα όμως δεν είχε πάρει τα χάπια του και ήταν εριστικός.
Ξεκίνησε με ειρωνίες, τις διάνθισε με μαθηματικές μπούρδες και όταν τον τσίγκλισα με ειρωνεύτηκε. Αρχικά με την κομψότητα φλωρόμαγκα. Όταν είδε πως ενοχλήθηκα, πάτησε σε άσχετη αφορμή και με έβρισε, όπως συνηθίζουν οι μισομεθυσμένοι ποδοσφαιρόφιλοι στα καφενεία.
Τα πήρα αυτόματα στο κρανίο και τον κατάχεσα. Το συνέχισε και έχοντας πάρει φόρα, συνέχισα και εγώ.
Επειδή είμασταν σε ξένο “ντουβάρι”, μετά από μερικά σχόλια ζήτησα συγγνώμη από την οικοδέσποινα με μήνυμα και απεχώρησα.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Για την συνέχεια που υπήρξε στο κεφάλι μου. Πολύ ενοχλητική και αν έστω και ένας γλιτώσει από παρόμοια κατάσταση, θα μαζέψω καλό κάρμα.
Πάμε λοιπόν με το συνηθισμένο 1-2-3.
1. Όποιος σε θυμώνει σε ελέγχει.
Να το ξαναγράψω διαφορετικά; Σε όποιον επιτρέψεις να σε εκνευρίσει, στο τέλος θα θυμώσεις και θα βρεθείς σε μειονεκτική θέση. Αντιδράς από θυμό, φουντώνεις και δεν οδηγείς το μυαλό σου εκεί που επιθυμείς ή εκεί που πιστεύεις ότι πρέπει να πάει.
Λογικά θα ρωτήσετε: Εννοείς πως πρέπει να είμαστε συνέχεια σαν χαπακωμένοι με Xanax και Prozac;
Όχι βέβαια, δεν αναφέρομαι στον στιγμιαίο θυμό. Ακόμα και ο Χριστός, ο master of coolness, πήρε ένα παλαμάρι και σκόρπισε τους αργυραμοιβούς. Όταν χρειάστηκε, περιέλουσε με κοσμητικά επίθετα τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Μετά όμως σταμάτησε, ηρέμησε και συνέχισε με τον συνήθη τρόπο του.
2. Μην παλεύεις με γουρούνια. Εσύ βρωμίζεσαι και αυτά το διασκεδάζουν.
Χρειάζεται ανάλυση; Τα γουρούνια στο πνεύμα και στην ψυχή είναι παντού. Αν τους δίνετε σημασία, εσείς βρωμίζετε και αυτά χαίρονται. Ασχοληθείτε με τα σκυλιά, τους λύκους και τις γάτες. Κάτι θα κερδίσετε.
3. Το Facebook είναι πολύ επικίνδυνος χώρος
Ο εγκέφαλος δεν ξεχωρίζει την πραγματικότητα από την φαντασία. Κάθεστε στο σπίτι ή σε άλλον οικείο χώρο και αισθάνεστε προστατευμένοι. Νομίζετε πως οι επιθέσεις σας γίνονται με καλυμμένα τα νώτα και αφήνετε ανοιχτή την κερκόπορτα του μυαλού. Όταν έχετε γεμίσει με τα σκουπίδια του κάθε άχρηστου νάρκισσου ή την κακομοιριά της κάθε Μπουρμπούλας, είναι αργά. Μην εκπλαγείτε αν χάσετε το χαμόγελο σας για μπόλικες ώρες, άνευ λογου και αιτίας.
Σήμερα έγραψα σε πολύ προσωπικό ύφος. Ελπίζω να μου το συγχωρήσετε και να συνεχίσετε να με διαβάζετε. Που ξέρετε, μπορεί να μαζέψω λίγο καλό κάρμα.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Χρήστος Μεϊχανετζίδης
ΥΓ
Μια προσθήκη στο (3) παραπάνω. Αν στην κοινωνική παρουσία σας έχετε στήσιμο που δεν σηκώνει πολλά πολλά, κινδυνεύετε περισσότερο από τον εαυτό σας. Υπάρχουν πολλά βούρλα ανίκανα να μεταφράσουν σωστά τον τρόπο που γράφετε και βγάζουν γλώσσα. Δεν φαντάζονται πως θα κατουρηθούν πανω τους, σε περίπτωση που πέσουν στο διάβα σας. Αποτέλεσμα; Είσαστε ευάλωτοι, διότι δεν έχετε συνηθίσει την αγένεια των άλλων.
ΥΥΓ
Ο τίτλος λέει “Ο μαλάκας της πλατείας” επειδή ο εν λόγω φρίτσος κατάγεται από την πλατεία Βάθης, τη γνωστή με τα κόκκινα φώτα.