Το περασμένο Σάββατο ξύπνησα με ένα χαρμόσυνο νέο που είχα πολύ ανάγκη να ακούσω. Ο κολλητός μου φίλος από την Θεσσαλονίκη και συνάμα ανταποκριτής των πάντων μου έστειλε μήνυμα-τηλεγράφημα στο κινητό. Το μήνυμα έλεγε: «Συνέλαβαν Μιχαλολιάκο και Κασιδιάρη. 36 εντάλματα σύλληψης». Αυτό ήταν, σηκώθηκα τόσο καλόκεφος λες και είχα ακούσει ξανά ότι πέρασα στις Πανελλήνιες.
Βέβαια επειδή όλα τα όμορφα πράγματα έχουν μικρό προσδόκιμο ζωής σύντομα τον αρχικό μου ενθουσιασμό διαδέχτηκε μια απογοήτευση-ξενέρα που συνοδεύει κάθε afterparty. Όσο περνούσε η ώρα και άκουγα ειδήσεις ή διάβαζα σχόλια πολλών στα social media ανακάλυψα πόσο αηδιαστικά προβλέψιμος πλέον ο Έλληνας, καθώς αντί να κάτσει και να ζήσει τη στιγμή, άρχισε να το διαστρεβλώνει, να το μεταφράζει όπως θέλει, να σπεύδει σε βαρύγδουπες ντιβίστικες δηλώσεις και να ‘ναι πάλι έτοιμος να πάρει τα κεφάλια των αντιπάλων του αφού τόσο περήφανα έχει αυτοχρηστεί σύγχρονος δήμιος της διαφορετικότητας.
Κοινώς ο Έλληνας, το χαβά του.
Ο δεξιός το είδε σαν προσωπική επιτυχία του αρχηγού τους και πρωθυπουργού μας, οι αριστεροί το είδαν σαν κίνηση εντυπωσιασμού και αντιπερισπασμού του Αντωνάκη που έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού, ο Μπένι (τελευταίος των ΠΑΣΟΚικών) εξίσωσε ΧΑ και ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ως πηλούς του αμαλγάματος του αντιμνημονιακού μετώπου (Αλλού βαράν τα τύμπανα, αλλού χορεύει η νύφη). Οι Χ.Α.-friendly θυμήθηκαν και πάλι τα λαμόγια τους πολίτικους και τους αλήτες δημοσιογράφους για να κρύψουν τον πένθος τους και η παράνοια δε συμμαζεύεται.
Ναι παιδιά, δεν είπε κανείς ότι η επόμενη μέρα θα φέρει την ευημερία και την ανάπτυξη, αλλά ήταν μια αφορμή να πανηγυρίσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε τις ουσιαστικές προτεραιότητές μας και να συνειδητοποιήσουμε, ότι κοντέψαμε να βάλουμε τα χεράκια μας και να βγάλουμε τα ματάκια μας με τον Φρανκενστάιν που όλοι μαζί κατασκευάσαμε και βλέπαμε να γιγαντώνεται χωρίς σταματημό. Παρόλα αυτά, δείχνεις Έλληνα πόσο αδιάλλακτος και επιθετικός είσαι και ότι δεν πρόκειται να αλλάξεις, όση κατρακύλα και να υποστείς (όσο δέρμα κι αν πετάξεις).
Όταν κινδυνεύει να καεί ο οικισμός σου προσπαθείς να τον σώσεις εμποδίζοντας τη φωτιά απ’ τους πρόποδες μαζί με τους γείτονες σου, είτε τους συμπαθείς είτε όχι, είτε έχουν τα ίδια πιστεύω με σένα, είτε όχι. Δεν κάθεσαι ταμπουρομένος στο σπιτάκι σου με τον πυροσβεστήρα αγκαλιά για να σώσεις μόνο το δικό σου τομάρι αδιαφορώντας για τον απέναντι. Γιατί ακόμα κι αν καταφέρεις να σώσεις μόνο τη δική σου περιουσία, η μυρωδιά του καμένου, και η θέα της καμμένης γης θα σε στοιχειώνουν.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι στη δημοκρατία πολλά πράγματα δεν μας αρέσουν, σίγουρα δε, δεν μας αρέσουν αυτοί που έχουν αντίθετη άποψη από μας. Αυτή όμως είναι η έννοια της δημοκρατίας, η πολυφωνία, η ποικιλοχρωμία και η υγιής και δημιουργική αντιπαράθεση.
Εμείς παρασυρθήκαμε τόσο πολύ απ την νοοτροπία μας που κινδυνέψαμε να χάσουμε αυτό που ως Έλληνες πρώτοι επινοήσαμε και με πολύ αίμα οι πρόγονοι μας διατηρήσανε, ώστε να έχουμε ισονομία, ισηγορία και ελευθερία.
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έχει δηλώσει ότι “Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα… με την εξαίρεση όλων των άλλων”.
Συμφωνώ και επαυξάνω, με την προσθήκη της προστακτικής “suck it up”*. Τόσο απλά!
*Suck it up= Το just deal with something without complaining, usually because you have no choice.
