Πόσα παιχνίδια παίζει η ζωή ορισμένες φορές… Είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή στη ζωή μας είτε έχουμε έρθει αντιμέτωποι με κάτι που άλλαξε την πορεία μας είτε έχουμε γίνει μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών.
Πόσες φορές έχουμε πει ή ακούσει τη φράση: «Κάποιος μου κάνει πλάκα, δεν εξηγείται αλλιώς». Πράγματι, η φράση αυτή χρησιμοποιείται άλλες φορές για γεγονότα που μας εκπλήσσουν ευχάριστα κι άλλες φορές δυστυχώς, για κάτι δυσάρεστο.
Η ιστορία που θα σας αναφέρω βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία που ήρθε στην επιφάνεια μέσα από μια συνέντευξη που διάβασα πρόσφατα. Ωστόσο, τα ονόματα και τα γεγονότα θα τα παρουσιάσω ελαφρώς παραλλαγμένα, έτσι που να ομοιάζουν και σε μια άλλη περίπτωση δικών μου προσώπων.
Δύο άνθρωποι με κοινή μοίρα που ζούσαν χιλιόμετρα μακριά, είχαν διαφορετικές ζωές, οικογένειες και δουλειές. Κι όμως η μοίρα διάλεξε γι’ αυτούς να έρθουν κάποια στιγμή πολύ κοντά, εξαιτίας κοινών γεγονότων που άλλαξαν άρδην τον τρόπο ζωής τους.
Ο Πέτρος και η Αφροδίτη έμεναν σε διαφορετικές πόλεις. Ο ένας στην Αθήνα η άλλη στη Θεσσαλονίκη. Εργάζονταν σε διαφορετικές δουλειές. Ο Πέτρος ήταν σε μια μεγάλη εταιρεία και η Αφροδίτη φρόντιζε παιδάκια. Είχαν και οι δύο τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους. Ζούσαν μια ευτυχισμένη ζωή και όλα έβαιναν καλώς.
Μόνο που αυτά συμβαίνουν στα παραμύθια, γιατί η πραγματικότητα κάποιες φορές δείχνει το σκληρό πρόσωπό της. Η Αφροδίτη λοιπόν, έχασε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα τον άντρα της και έμεινε μόνη να μεγαλώνει το γιο τους. Για πολλούς μήνες έψαχνε να βρει τον υπαίτιο του ατυχήματος, αλλά οι ασφαλιστικές εταιρείες είχαν φροντίσει να μην την ανακατέψουν σε αυτή την υπόθεση, αφού η κατάστασή της ήταν κρίσιμη, καθώς η Αφροδίτη ήταν έγκυος και θα έφερνε σε λίγους μήνες το μωρό της στη ζωή.
Όταν με το καλό γεννήθηκε το μωράκι της, έψαξε με κάθε τρόπο να βρει ποιος ήταν ο «φταίχτης» που στοίχισε τη ζωή του συζύγου της. Έμαθε λοιπόν πως μια γυναίκα γύρω στα 35 πέρασε ένα φανάρι και το αποτέλεσμα ήταν να έχουν και οι δύο ένα ατυχές τέλος.
Ο καιρός περνούσε και η Αφροδίτη έπιασε δουλειά σε μια εταιρεία στην Αθήνα. Εκεί γνώρισε τον Πέτρο με τον οποίο άρχισε να δένεται, να βρίσκονται και εκτός δουλειάς και να συζητούν για τα πιο προσωπικά τους θέματα.
Η μια ανακάλυψη έφερνε την άλλη και στο τέλος συνειδητοποίησαν το παιχνίδι που τους είχε παίξει η μοίρα, αφού η 35χρονη γυναίκα που σκοτώθηκε μαζί με το σύζυγο της Αφροδίτης ήταν η σύζυγος του Πέτρου. Τα συναισθήματα πάγωσαν και ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνη την αποκάλυψη.
Πόσο μικρός είναι ο κόσμος; Πόσο αδύναμα πιόνια είμαστε μπροστά στη μοίρα; Ανήμποροι να συμμετάσχουμε στα σχέδιά της. Ανίκανοι να δράσουμε και να αποφασίσουμε. Αυτό συνέβη και με τον Πέτρο και την Αφροδίτη. Δεν έχει σημασία ποια ήταν η συνέχεια της ιστορίας τους. Σημασία είχε ο τρόπος με τον οποίο ενώθηκαν δύο διαφορετικοί άνθρωποι με φαινομενικά διαφορετικές ζωές.
Μοίρα ή πεπρωμένο; Δεν ξέρω… Ο καθένας ας αποφασίσει αν ο άνθρωπος οδηγεί τη μοίρα του ή αν η μοίρα κατευθύνει τα βήματα των ανθρώπων…
